Review In Flames - I, The Mask

Rating: 
7.5
Uw beoordeling: 7.5

Artiest: In Flames

Album: I, The Mask

Genre: Melodic Death Metal

Label: Nuclear Blast

Het is al jaren een punt van discussie tussen metalliefhebbers en op sociale media en forums allerhande, is In Flames de laatste jaren (te) commercieel geworden of niet. Nu, op zich vind ik de term commercieel in ons muziekgenre wel bijzonder grappig. Driekwart van de bands kan tegenwoordig niet meer full time van de muziek leven. En de hitparades staan nu ook niet bepaald van de gitaarmuziekjes vandaag de dag. Bovendien kan ik het mij moeilijk voorstellen dat de mannen van In Flames vlak voor ze de studio ingaan tijdens een bandmeeting overleggen hoe ze het soort muziek gaan maken die het best verkoopt … Aan de andere kant kan ik mij nog herinneren hoe ik, tijdens een bezoek aan de October Festen in München in 2014, overal in de metro promotie affiches voor het toenmalige album Siren Charms zag hangen. Het soort promotiecampagne dat een label als Epic (waar ze toen bij zaten en onderdeel van het grote Sony) niet zal voeren zonder een soort van return on investment te verwachten. Ik kan mij dus ergens ook wel in het standpunt van de haters plaatsen.

Over één ding kunnen we het waarschijnlijk allemaal wel eens zijn, de melodic death metal uit de beginjaren maakt In Flames al lang niet meer. De heren zijn wat ouder geworden en er zit al behoorlijk wat grijs in hun baarden en in de loop der tijd is hun sound doorspekt geraakt met groove metal, metalcore en zelfs invloeden van alternative rock. Is dat een slechte zaak? Ik vind persoonlijk van niet, er is maar één band ter wereld die het zich mag veroorloven al veertig jaar dezelfde plaat te maken. En je kan het een band toch niet verwijten wanneer ze trachten zichzelf niet te herhalen? Of je meegaat in hun zoektocht of niet moet je vooral voor jezelf uitmaken en niet je mening laten bepalen door de mening van een ander.

Zelf ben ik steeds blijven meegaan met In Flames. De albums van de voorbije jaren waren niet altijd voor de volle 100% mijn ding maar ik had ook nooit het gevoel volledig op mijn honger te blijven zitten. Een gevoel dat er met dit I, The Mask toch wel enigszins insluipt moet ik zeggen. Het is het dertiende album van onze Zweedse vrienden en het tweede sinds hun terugkeer naar de stal van Nuclear Blast. Van de 12 tracks die het album telt vind ik er vijf werkelijk het einde, twee zeer goed en de overige vijf vrijwel overbodig.

De eerste vier nummers zijn de allerbeste, dat is wel makkelijk zo. Opener Voices is een mokerslag van jewelste. Een loodzware riff en ditto drums en Anders Fridén die ons meeneemt naar de tweestrijd in zijn hoofd: “Could you be the devil left in my heart? All these feelings I wish I could turn them off. Kill the hunters that are lying to myself”, er zijn er die voor minder in therapie moeten gaan. Dat feestje gaat verder op het titelnummer dat wel heel erg metalcore klinkt. De zoektocht van Fridén gaat verder, hier zingt hij bijvoorbeeld “Who am I? So many faces / Dressed in rags for all to see / Here I am, in the mask / The Jester that wants to be free”, waarmee hij ook subtiel lijkt te verwijzen naar hun meesterwerk The Jester Race uit 1996, ondertussen de mascotte van de band geworden, als een Eddie bij Iron Maiden.

Nog meer metalcore invloeden, luister maar naar dat korsterige gitaargeluid, op Call My Name. Maar die riff lijkt nu wel al aanspraak te maken op de titel ‘riff van het jaar’ terwijl het refrein je naar boven tilt om je dan brutaal weer te laten vallen. In de reacties op de vooruitgeschoven single I Am Above hoorden we de haters weer al hun argumenten boven halen maar in dit geval moeten zij gewoon hun mond dichthouden want het werkt. Wat een geweldig nummer! En die clip is ook briljant gewoonweg. Follow Me heeft nog een hele mooie intro en een joekel van een openingsriff maar zakt gaandeweg een beetje weg in de modder. En ook (This Is Our) House moet het meer van de schitterende baslijn en het cheerleader-chorus hebben.

Na dit nummer zakt het album toch wel wat in elkaar moet ik jammer genoeg vaststellen. De melodieën en riffs modderen maar wat aan en de groove is ver weg te zoeken. Totdat we aan het slotnummer, Stay With Me, komen. Een intro die lijkt weggelopen uit een lang vergeten soundtrack leidt het semi-akoestisch nummer in dat zeker niet de mierzoete ballade is die de titel misschien wel zou kunnen suggereren. En de manier waarop Anders vol ingehouden woede vraagt van “Stay With Me” laat ons zwichten en de play-knop wordt nogmaals ingedrukt.

Neen, een slecht album kunnen we I, The Mask niet noemen natuurlijk. Maar we hadden er wel meer van verwacht. Een verwachting die de band gebaseerd op hun hele discografie en hun fantastische liveoptredens zelf wel gecreëerd hebben natuurlijk. Over die fantastische liveoptredens gesproken, op 10 april verwachten wij er weer zo één, in zaal Trix in Antwerpen. Yep, wij zullen er zijn!

Tracklist:

  1. Voices
  2. I, The Mask
  3. Call My Name
  4. I Am Above
  5. Follow Me
  6. (This Is Our) House
  7. We Will Remember
  8. In This Life
  9. Burn
  10. Deep Inside
  11. All The Pain
  12. Stay With Me

Meer info over In Flames:

Bestel I, The Mask:

in flames i the mask album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!