Review Floggin Molly - Life Is Good

Rating: 
8
Uw beoordeling: 8

Artiest: Flogging Molly

Album: Life Is Good

Genre: Folk

Label: Spinefarm Records

Hoera! Onze favoriete Iers/Amerikaanse folk-punkrockband is terug met een nieuw album na zes jaar. Niet dat het in die zes jaar stil is geweest rond de band, integendeel. Eigenlijk is het Flogging Molly sinds hun oprichting in 1997 en het live album Alive Behind The Green Door langzaam maar zeker steeds meer en meer voor de wind gegaan. Niet dat het hen echter allemaal zomaar in de schoot geworpen werd. Dave King en de zijnen hebben er heel hard voor moeten werken maar slaagden er album na album in hun mengeling van Ierse folk en punkrock kwalitatief uit te bouwen. Het vele consistente toeren leverde hen daarbij bovendien een standvastige en trouwe fanbasis op. De albums Float uit 2008 en Speed of Darkness (2011) leverden hen zowaar top tien noteringen in de Amerikaanse album charts op en deden het ook in Europa uitstekend. Waardoor de tourintensiteit logischerwijs nog wat opgedreven werd.

De sound van Flogging Molly kent logischerwijs heel wat vergelijkingen met The Pogues en Dropkick Murphys. Het verschil met eerstgenoemde is dat The Pogues minder rockinstrumenten gebruiken om hun punkelementen te verwoorden en dat i ntegenstelling tot de Murphies er bij Flogging Molly meer en beter gezongen wordt dan geroepen. Maar naar de kwestie nu, het nieuwe album. Voor Life Is Good werd er gekozen om samen te werken met topproducer Joe Chiccarelli (Steve Wynn, Al Stewart, Alanis Morissette). De oh zo typische Irish folk sound is nog steeds intact gebleven. De punksound werd echter wat ingebonden en hier en daar ingeruild voor een american rocksound of zelfs een typisch Californische inslag.  Er werd zelfs nog wat zuidelijker gezocht naar inspiratie. Zo horen we op Welcome to Addamstown een nest mariachi trompetten voorbijvliegen. Geen nood voor de die hard fans hoor, Flogging Molly is heus niet het melige pad opgegaan. Integendeel, een nummer als The Hand of John L. Sullivan is een typische pub stamper waarbij de Guinness vrolijk in het rond vliegt. En ook mijn favoriete nummer Crushed (Hostile Nations) klinkt als bagpipes voor een grote open haard in een Schotse castle waarna er daar een gigantisch feestje losbarst. En ook Hope begint met een sobere muzikale begeleiding om algauw los te barsten in een folkloristische meezinger. Een ander buitenbeentje is dan toch Until We Meet Again dat heel erg hard het beeld van Neil Diamond in een kilt oproept.

Door te kiezen voor de afwisseling en niet in te cashen op het we-heisen-ons-vol-met-guinness-en-brullen-wat-vrolijke-dronkemansliederen toont de band aan dat ze durven afwijken van de beproefde formule. Het was het lange wachten op deze plaat zeker waard. Dit is absoluut een killer album. Hopelijk snel live te proeven op een festival in uw buurt. 

Tracklist: 

  1. There's Nothing Left pt I
  2. The Hand of John L. Williams
  3. Welcome To Addamstown
  4. Reptiles (We Woke Up)
  5. The Days We've Yet To Meet
  6. Life Is Good
  7. The Last Serenade (Sailors and Fisherman)
  8. The Guns Of Jericho
  9. Crushed (Hostile Nations)
  10. Hope
  11. The Bide Wore Black
  12. Until We Meet Again

Meer info over Flogging Molly:

flogging mollylife is good album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!