U bent hier

Review Jean Marc Lederman - The Space Between Worlds

Posted by Erik op Friday, 19 May 2017

Rating:

Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Jean Marc Lederman

Album: The Space Between Worlds

Genre: Experimental dark ambient

Label: Woole-E Discs

Het rijtje artiesten waarmee Jean-Marc Lederman in het verleden heeft samengewerkt is zonder meer indrukwekkend te noemen. Fad Gadget, The The, Gene Loves Jezebel, The Weathermen tot Front242, het zijn amper een paar artiesten en bands waar hij zijn medewerking aan heeft verleend. Dat lijkt me toch geen klein bier? Naast die samenwerking, brengt de man ook zelf platen uit. Via Wool-E Tapes kwam The Space Between Worlds op de markt. Een overweldigende plaat, die nog maar eens bewijst wat voor een begenadigde en vooral veelzijdige artiest Jean Marc Lederman toch is.

Jean Marc is niet alleen een multi-instrumentalist, binnen zijn muziek heeft hij ook oog voor experimenteren met geluiden. Dat blijkt al bij het wat bevreemdend aanvoelende Enter the Dragonette, The Dark Frontier. Geluidsmuren worden hierbij niet afgebroken, echter zorgen de warme klanken ervoor dat de luisteraar onder hypnose wordt gebracht. Luister bijvoorbeeld naar de twinkelende pianoklanken op Map of the World tot Experimenting a little Chaos. Die laatste titel zegt bovendien veel over hoe de plaat echt in elkaar steekt.

We horen, naast die twinkelende pianoklanken, drone die eerder je in hogere sferen zullen brengen dan je hersenpan inslaan. Naast intensieve drone brengt Jean Marc bovendien ook een streepje ambient tot soundscapes waarbij de luisteraar in een soort trance terecht komt, wat uiteindelijk ook de onderliggende bedoeling is van dit concept. Het idee is, volgens we lezen op de bandcamp pagina van het album, ontstaan toen Jean Marc Lederman tijdens een relax moment in het gras een vogel hoorde zingen, waarop een ander het gefluit lijkt te beantwoorden. Dit alledaagse tafereel mondt uiteindelijk een soort 'noise' effecten. We citeren even letterlijk:

The Space Between Worlds” is loosely based on a strange event I experienced at the Wimbledon Common, back in the early 80’s.

While I was relaxing, laying on the grass, I could hear a bird singing on my left, and another bird replying on the right. I somehow concentrated on that. After a few seconds, the “stereo signal” seemed to rush to the center, becoming one signal, and suddenly I heard a gigantic noise, like the world was opening and ready to plunge into something very different.
It scared me and I forced myself to ‘wake up’. It was probably only self hypnosis but it still made quite an impression on me.

This album kinda mimics that experience by offering hard, abrasive sounds alternating with lighter moments. See it as a kind of experiment where the listener bounces from heavy soundscapes to light repetitive ambiances.

Inderdaad slaagt Jean Marc Lederman erin twee tot meerdere werelden samen te brengen. Die chaos van drone, intieme momenten en vreemd aanvoelend soundscapes overvalt je telkens opnieuw. De rode draad doorheen The Space between Worlds is dan ook experimenteren met chaos, zonder daarbij hard en meedogenloos uit te halen of trommelvliezen te doen barsten. Eerder is de muziek op The Space between Worlds omgeven door een bedwelmende, zelfs verstilde sfeer waarbij de luisteraar onder diepe hypnose wordt gebracht, ver verwijderd van de harde realiteit om zich heen. Daardoor slaagt Jean Marc erin allerlei emoties naar boven te brengen. Met de ogen gesloten, vertoeven ook wij heel graag in deze bonte wereld vol kleurrijke soundscapes, die je tot opperste gemoedsrust brengen en je met een warm gevoel vanbinnen zullen achterlaten. Zonder meer bewijst Jean Marc Lederman nog maar eens een meester te zijn in experimenteren met een uiteenlopend pallet van klanken. Dit is dan ook een schijf voor muziekliefhebbers die niet enkel luisteren met het gehoor, maar vooral met hun hart en ziel. Dat is onze eindconclusie.

Tracklist: