U bent hier

Review Life of Agony - A Place Where There's No More Pain

Posted by nik op Thursday, 4 May 2017

Rating:

Uw beoordeling: 7.5

Artiest: Life of Agony

Album: A Place Where There's No More Pain

Genre: Hard Rock / Metal

Label: Napalm Records

Terwijl vele van onze lezers volop bezig waren met luidop "’k zag twee beren broodjes smeren, …” te zingen in hun klasjes, schreven de neefjes Keith Caputo en Joseph Zampella (a.k.a. Joey Z) het legendarische River Runs Red bij elkaar. Ondergetekende heeft toen dit debuutalbum van Life of Agony, dagenlang, wekenlang non-stop gespeeld en meegezongen. Sindsdien is er veel gebeurd met deze New Yorkse band. Een split, een reünietournee en een zanger die zich liet ombouwen tot zangeres. De band ruilde eerst Roadrunner in voor Epic, om daarna dit nieuwe album uit te brengen bij Napalm Records: Broken Valley. Het vorige album dateert al van 2005 en werd gezien als een soort comebackalbum. Het werd vrij goed ontvangen, maar fans die hopen dat dit album nog dichter aanleunt bij het iconische River Runs Red album, moet ik al teleurstellen…

Eén blik op de tracklist zegt ons al veel. LOA zal nooit een nummer schrijven over regenbogen en eenhoorns. Meet my Maker, Song for The Abused en World Gone Mad spreken voor zich, om nog maar te zwijgen van de titel van het album A Place Where There's No More Pain!

Openen doen ze met Meet my Maker. Keith, excuseer Mina, klinkt een stuk nasaler dan haar voorganger en daardoor doet het mij vocaal wat denken aan Alice In Chains, muzikaal blijft Joey Z vette gitaarriffs uit zijn mouw schudden alsof het niets is, maar de opener heeft een echte oldschool grunge vibe. Right This Wrong is net van het goede teveel, maar met de titeltrack begint het album pas echt open te breken.

Dead Speak Kindly kent een sterk begin, maar zakt dan wat in, de ijzersterke eindsprint kan het nummer helaas niet meer helemaal redden, maar stuwt het album wel door naar een nieuw elan. A New Low is wel een typisch LOA nummer waar menig fan op zat en zit te wachten. Gedreven door de baslijn van Alan Robert en Mina die vocaal weer teruggrijpt naar vroeger. Ook World Gone Mad is er weer boenk op, niet toevallig misschien één van de kortste nummers op het album.

Bag of Bones lijkt wel geschreven door de helaas veel te vroeg van ons ontvallen Peter Thomas Ratajczyk, beter bekend als Peter Steel, zanger en bassist van de o.a. Type O Negative. Toch wel één van dé uitschieters van dit album. Een nummer dat ondanks zijn lengte nooit gaat vervelen! Toen ik Joey Z vroeg of het een tribute aan Peter Steel was (hij speelde er nog mee samen in Carnivore) antwoordde hij me het volgende: “I intentionately went for that Type O old school sound. When tracking it I also imagined how Peter would approach something like that. I even jammed a wrench into the pick-up and strings to create that odd quick feedback you hear before the song kicks in, again something Peter would do. He had a certain way he approached dark musical creativity.”

Het album eindigt met Little Spots Of You: een nummer dat eerder past in het solorepertoire van Caputo en is een beetje een bizarre afsluiter.

A Place Where There's No More Pain is zeker geen slechte plaat, maar het is ook zeker geen River Runs Red. Het is wel een plaat die Life of Agony moest maken om hun overgang te vervolledigen. De issues waar de verscheidene bandleden mee te kampen hebben, worden van hen afgeschreven als echte en hechte band. Helaas, net zoals de frontman plaats maakte voor een frontvrouw, maakt de gekende en geliefde crossover sound plaats voor meer metal en hardrock. Fans van het eerste uur gaan dit album wel in de armen sluiten en hopelijk gaat de band verder op dit elan, want dit album doet het beste verhopen voor de toekomst van deze onvoorspelbare band!

Tracklist: