Review Northward - Northward

Rating: 
8.5
Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Northward

Album: Northward

Genre: Hard Rock

Label: Nuclear Blast

“Hedeuld es een skoowne deuhd”, zo zei mijn grootmoeder zaliger vaak. Nu zal u denken, Boswachter, wat uw grootmoeder zei en het feit dat ze uit West-Vlaanderen kwam interesseert ons werkelijk geen hol maar u zal merken dat deze wijsheid zeker ook betrekking heeft op het fijne plaatje dat ik vandaag aan u mag voorstellen.

Voor de ontstaansgeschiedenis van Northward dien ik u immers mee terug te nemen naar het jaar 2007. Tijdens de editie van het ProgPower USA festival van dat jaar traden de Nederlandse zangeres Floor Jansen (toen nog met After Forever) en de Noorse gitarist Jørn Viggo Lofstad met zijn band Pagan’s Mind op. Jansen wist toen al dat After Forever in 2008 een sabbatjaar zou gaan houden en had het idee opgevat om die tijd te gaan benutten om iets meer rock-georiënteerd te gaan doen. In Lofstad vond ze daarvoor een gelijkgestemde ziel en ideale sparring partner. Op enkele weken tijd schreef het duo genoeg songs voor een heel album bijeen en werden alvast een aantal drumpartijen opgenomen. Ook een platendeal voor het album lag in het verschiet. Maar toen kwam dat rare fenomeen dat we ook wel eens ‘leven’ noemen de boel grondig verstoren. Het sabbatjaar voor After Forever draaide uit op het definitieve einde van de band en daardoor ging ook de platendeal voor Northward niet meer door. Jansen richtte daarna haar eigen, bescheiden succesvolle band ReVamp op maar kreeg op haar beurt in 2011 met gezondheidsklachten af te rekenen. Ze was nog maar net uit dat diepe dal gekropen toen ze in 2012 een telefoontje kreeg van ene Tuomas Holopainen waarna ze op een vliegtuig sprong om Nightwish ergens mid-tour te gaan vervoegen. De rest is, zoals ook mijn grootmoeder zou gezegd hebben “heskiejdenes”.

Toch was het Northward project nooit helemaal uit haar gedachten gegaan en toen Nightwish in 2017 een sabbatical nam contacteerde Floor Jørn Viggo om te kijken of hij er ook nog interesse in had. Dat bleek gelukkig zo te zijn en de intussen bijna 10 jaar oude songs werden terug uit de lade gevist en opnieuw bekeken. Bijna nog leek haar zwangerschap van dochter Freja roet in het eten te gaan strooien maar toch slaagden ze erin om de opnames te voltooien en waren die van Nuclear Blast ook enthousiast genoeg om het resultaat uit te brengen.

Laat ik eerst en vooral maar beginnen met u mee te geven dat Northward in niets lijkt op wat we reeds van Floor gewend waren. Het lijkt totaal niet op After Forever, ReVamp of Nightwish. Eigenlijk is het zelfs helemaal geen metal. Rock, dat dan absoluut weer wel. Harde, melodieuze en bij momenten alternatieve rock. Maar dus geen synthesizers, klassieke instrumenten, orkesten of opera stemmen bij Northward. Vocaal gaat Jansen toch best wel stevig tekeer. Ze zweeft, beukt en raast met momenten door ons heen. En zo leren u en ik een kant van Floor Jansen kennen die we niet echt gewoon zijn. Maar het smaakt absoluut naar meer.

Het album trapt meteen stevig af met While Love Died, een break-up song met een riff en tempo die wat aan Foo Fighters doen denken. Ik denk dat het ergens wel jammer is dat ik de muziek van Pagan’s Mind helemaal niet ken, zo kan ik geen vergelijkingen maken tussen het gitaarwerk van Lofstad bij die band en wat ik hier hoor. En hier hoor ik een gitarist aan het werk die aardig met zijn instrument uit de voeten kan. Het spettert, vonkt, ronkt en vuurt het hele album lang, biedt de ideale steun aan de vocalen van Floor en krijgt ook voldoende gelegenheid om zelf een aantal keer een hoofdrol op te eisen. Zoals de solo hier in het openingsnummer bijvoorbeeld. Of het mooie, akoestische intermezzo in Get What You Give. Storm In A Glass is dan weer een super toegankelijk nummer met een heerlijke catchy zanglijn en een poppy melodie die lekker lang in je oren blijft kleven. Het daaropvolgende Drifting Islands klinkt dan weer een heel stuk donkerder. Floor lijkt in duet te gaan met zichzelf maar het is eigenlijk haar zus Irene die we hier horen en die wij kennen van haar samenwerking met Arjen Lucassen in diens projecten Ayreon en Star One.

Paragon is een beetje een ander nummer dan de rest van het album. Het is meer een combinatie van alternatieve rock en prog. De stem en zanglijn doen heel erg aan Skunk Anansie denken en Jørn Viggo trakteert ons hier op een gitaarsolo met een hoog David Gilmour gehalte. Maar absoluut één van mijn favoriete nummers van het album, dat wel. En het feestje is nog niet afgelopen. Let Me Out kan mij weliswaar minder bekoren maar dan volgt Big Boy, drijvend op een Groove met grote ‘G’ en ook weer zo’n zanglijn met hooks om ‘U’ tegen te zeggen.

Op Timebomb horen we het tempo al wat naar beneden gaan maar het eerste (en enige) echt rustige nummer op de plaat is het bloedmooie Bridle Passion. Tijdens het slotnummer, Northwards, worden alle registers nog eens opengetrokken en laat Jansen middels haar vocale bereik horen waarom zij zowat de beste zangeres in de metalwereld (en die daarbuiten) is en zet Lofstad uitmuntend soleerwerk neer.

Op Northward horen we vooral twee muzikanten die zich even van alle keurslijven bevrijd hebben en gewoon gedaan hebben waar ze zin in hadden en alles recht uit hun hart en buik lieten komen. Dit levert een bijzonder fijn, bevrijdend en afwisselend album op met rock in allerlei, variërende vormen. Jansen liet vlak voor de release weten dat Northward eerder een project is en geen echte band. Optredens zitten er dus niet aan te komen en voorlopig denken ze ook nog niet aan een tweede album. Maar hey, denk aan wat mijn grootmoeder vaak zei hé.

Tracklist:

  1. While Love Died
  2. Get What You Give
  3. Storm In A Glass
  4. Drifting Islands
  5. Paragon
  6. Let Me Out
  7. Big Boy
  8. Timebomb
  9. Bridle Passion
  10. I Need
  11. Northwards

Meer info over Northward:

Bestel Northward:

northward album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!