Review Novelists - Noir

Rating: 
8.5
Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Novelists

Album: Noir

Genre: Metalcore

Label: Arising Empire

Niet enkel het Verenigd Koninkrijk of de Vereningde Staten brengen sterke metalcore bands voort, ook Franrijk draagt zijn steentje bij. Denk maar aan Insolvency, Landmvrks en deze Novelists. Met deze 'Noir' is de band toe aan hun tweede full-length album en zetten ze het sterke werk van voorganger 'Souvenirs' verder. De Parijzenaars kozen resoluut voor een Franse albumtitel omdat ze toch hun roots met trots meedragen. Omdat de huidige scene bijna vereist dat ze in het Engels zingen kunnen ze zo toch een subtiele hint brengen naar hun land van herkomst. Ook in enkele tracktitels komen deze hints terug, zoals we al meteen merken aan opener L'Appel Du Vide. Een sterk begin alleszins al van dit album, zanger Matt Gelsomino beschikt over een geweldige cleane zangstem en kan ook harder deftig uitpakken.

Vaak wordt de band omschreven als een progressieve metalband in plaats van een metalcore band en als we naar Monochrome luisteren kan ik dit zeker begrijpen. De saxofoon die hoorbaar is in de song is nu niet iets wat je verwacht in een metalcore track maar bij Novelists hun sound zit hij als gegoten. De band vertelde zelf over het album dat het in vier hoofdstukken is onderverdeeld en als we dan plots deze Under Different Welkins horen lijkt het dat we in hoofdstuk 2 zijn aanbeland. De emotionele sound die we hoorden in de twee eerste nummers maakt plaats voor vette dreunende progressieve metalcore. Natuurlijk is de melodieuze ondertoon nooit ver weg. Meer laaggetuned gedonder en een bulderende Matt op Les Nuits Noirs, natuurlijk met zo een duistere titel past enkel een dito geluid.

Hoe verder op het album, hoe harder de band gaat klinken. Amper nog cleans hoorbaar op Grey Souls, enkel in het refrein vinden we deze terug en je hoort ons zeker niet klagen. The Biiter End is gelukkig ondanks de titel nog niet het einde van het album, we zijn nog maar halfweg. Als de band de progressieve aard van de voorbije nummers blijft volgen komen er nog enkele pareltjes aan. De drumsalvo's en gitaartonen vliegen ons weer om de oren in een gevarieerde track die van snoeihard gas terug neemt naar ingetogen en emotioneel om dan weer lekker hard uit te pakken. Na de saxofoon verrast de band op deze Stranger Self met een rapsectie gebracht door Matt Youkhana van de band DSVR, een rapmetalband uit Sydney. The Light, The Fire is één van de sterkste nummers op dit album en is puur genieten als metalcore fan. De geweldige cleane vocals van Erra's Jesse Cash geeft de tekst van Joie De Vivre een bijna epische toets, geweldig.

Na een progressief aanvoelende intro pakt Lead The Light uit met een enorme dreun in je gezicht wanneer de duivels worden ontbonden. Deze perfecte verstandhouding tussen zanger en musici klinkt geweldig en iedereen vult elkaar aan en brengt elkaar steeds weer naar een hoger niveau. Luister maar naar de geweldige gitaarsolo. Á Travers Le Mirroir brengt ons terug naar de sound van het begin van het album en daarmee is de cirkel rond. Maar nog niet volledig want er rest ons nog het heerlijke Heal The World waar alle elementen en stijlen van de band werden samengegooid zonder te druk over te komen. Noir is een ijzersterk tweede album dat het talent van deze Parijzenaars bevestigd. 

Tracklist:

  1. L'Appel Du Vide
  2. Monochrome
  3. Under Different Welkins
  4. Les Nuits Noires
  5. Grey Souls
  6. A Bitter End
  7. Stranger Self
  8. The Light, The Fire
  9. Joie De Vivre
  10. Lead The Light
  11. Á Travers Le Miroir
  12. Heal The Wound

Meer info over Novelists:

 novelists noir album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!