Interview Dyscordia

Artiest: Dyscordia

Geïnterviewden: Wouter (bas), Stefan (gitaar), Guy (gitaar)

Interview afgenomen op: Graspop Metal Meeting

Label: Eigen beheer

Vrijdagmorgen, the day after. Dyscordia heeft gisteren de Jupiler Stage op graspop voor open verklaard. In de beschutting van het nieuwe bikercafé praten we met hen na. De kleine oogjes en een chronische nood aan koffie staan een interessant gesprek met de sympathieke West-Vlamingen alvast niet in de weg.

Jullie beleefden gisteren jullie Graspop-ontmaagding, hoe was het?

Zalig, een superervaring. Het overtrof onze verwachtingen. Zeker qua opkomst, we hadden nooit zoveel publiek verwacht, we dachten dat iedereen nog zijn tentje aan het opzetten zou zijn.

Een fan startte een Facebook-pagina om julllie op Graspop te krijgen en jullie schreven je in voor de Red Bull jam. Dat bleek uiteindelijk niet nodig te zijn om hier te geraken…

Het kwam eigenlijk als een verrassing voor ons. We hadden het eigenlijk al opgegeven omdat we van de Red Bull jam het bericht kregen dat we te oud waren om deel te nemen. Maar dan plots kregen we het nieuws dat we mochten openen op de Jupiler stage. We wisten even niet wat ons overkwam en het heeft toch eventjes geduurd voor we het goed en wel beseften. Eigenlijk is het besef pas gisteren echt doorgedrongen, we dachten dat we hier gingen toekomen en dat iemand zou zeggen "Dyscordia? Dat staat niet op onze lijst".

Zijn jullie via de organisatie gevraagd of zat er een boeker tussen?

We zijn dit jaar in zee gegaan met Demon Productions, een nieuwe boeker die een tiental Belgische bands begeleidt en dat vooral voor zijn plezier doet maar wel een groot netwerk en ervaring heeft. Hij was vroeger eventmanager voor Alken Maes en heeft daardoor veel contacten in het wereldje.

Jullie stijl verschilt nogal van de death/black/thrash die we in België gewend zijn. Maakt dat het moeilijker of makkelijker voor jullie?

Langs de ene kant moeilijker omdat bijvoorbeeld de death metal scène een groot potentieel publiek heeft maar aan de andere kant spelen we in een heel specifieke niche waarin niet te veel Belgische bands actief zijn. We brengen veel variatie en dat lijkt de mensen wel aan te spreken. Het was voor ons ook een ontdekkingstocht want we wisten niet hoe de mensen op ons gingen reageren. We werden echter goed ontvangen en dat was voor ons een extra motivatie om van ‘Twin Symbiosis’ iets moois te maken en sindsdien zijn we stapje voor stapje aan het groeien.

Jullie hebben ervaring opgedaan in andere bands (Anesthesy, Gwyllion, Impedigon, …). Kijken jullie vandaag anders naar de muziekwereld dan toen jullie daarin startten? En wat zijn de verschillen met vroeger?

We staan er nu wel serieuzer tegenover, we proberen het allemaal wat professioneler aan te pakken. We laten ons ook goed omringen door mensen die weten waar ze mee bezig zijn. Ook de scène zelf zien we veranderen, er is een grote verjonging bezig, kijk maar hier op Graspop bijvoorbeeld. Een paar weken geleden speelden we in Oostrozebeke en daar waren we bij de jongsten in de zaal. Toen dachten we wel even dat metal geen verjonging meer kent, maar Graspop bewijst het tegendeel. Het genre is nog altijd alive and kicking.

Die professionaliteit blijkt ook uit ‘Twin Symbiosis’, een plaat met een geweldige productie.

We zijn daar systematisch in gegroeid, Jens (Bogren, producer) heeft ons daar in het begin serieus in moeten begeleiden maar ondertussen zijn we een operatieve opname-eenheid op onszelf aan het worden.

Er staan ondanks de Belgian Thursday weinig Belgische bands op de affiche. Volgens sommigen is er gewoon te weinig talent in ons land.

Dat is wel heel kort door de bocht. Als je ziet wat de Belgische bands hier op de openingsdag gepresteerd hebben dan moet je toch wel bekennen dat er talent genoeg is. Je kan als band ook maar groeien door ervaringen op te doen en een optreden op Graspop kan als leerschool tellen. Maar je moet natuurlijk wel de kans krijgen.

Even terug naar het album ‘Twin Symbiosis’. Het onderwerp is min of meer schizofrenie, is het gebaseerd op persoonlijke ervaringen van een bandlid?

(gelach) Onze zanger Piet schrijft de teksten en hij wil graag dat die zinvol zijn. Op een bepaald moment had hij wat teksten geschreven die dicht tegen elkaar aanleunden en hij heeft daar op verder gebouwd. Het gaat inderdaad over een jongetje dat zijn weg zoekt in het leven en daarbij geholpen wordt door een ingebeeld vriendje. Een thema waarin mensen zich misschien ook wel kunnen herkennen. Er zitten ook altijd kleine details in de teksten die bewijzen dat er goed is over nagedacht. Piet krijgt van ons carte blanche als het over tekst schrijven gaat, hij legt er ook veel van zijn eigen ervaringen in. Het is in onze ogen belangrijk dat een zanger zijn eigen teksten schrijft omdat je er op die manier ook het meeste gevoel kan inleggen.

Of het volgende album ook een conceptalbum wordt valt nog af te wachten. We zijn nu ongeveer halfweg in het uitwerken van nieuwe nummers.

Voor wanneer is de volgende plaat gepland?

Normaal zouden we de studio intrekken eind dit jaar of begin volgend jaar. Alles hangt een beetje af van de onderhandelingen met diverse labels. In het voorjaar van 2015 zou dan de release kunnen zijn. We willen ook niet te lang wachten met nieuw werk want de muziekwereld is een erg vergankelijke wereld. Wanneer je 4 of 5 jaar wacht om iets nieuws uit te brengen ben je al snel vergeten.

Stel, de volgende plaat wordt een succes. Hoe ver zijn jullie bereid te gaan om de band verder te doen groeien? Zouden jullie eventueel je job opgeven voor Dyscordia?

Goeie vraag! We willen realistisch blijven, er zijn weinig bands die in staat zijn om ineens alles op te geven en op toer te vertrekken bijvoorbeeld. Er zijn bandleden die een gezin hebben en een huis dat  moet afbetaald worden. Maar we zijn wel bereid om alles te doen wat mogelijk is. En als er dan een interessante tournee tussen zit zullen we dat zeker niet weigeren. We hebben wel duidelijk met elkaar afgesproken dat we elkaar blijven respecteren. Als iemand om de één of andere reden niet kan dan willen we daar zeker geen ruzie rond creëren. Met respect voor elkaar willen we dit verhaal zo ver mogelijk uitbouwen. Maar we zitten natuurlijk met zekere beperkingen, niet iedereen kan zomaar voor twee à drie weken de hort op gaan en dat verschillende keren per jaar. Maar een minitour behoort zeker tot de mogelijkheden. Het verschil tussen 20 jaar zijn met weinig verantwoordelijkheden en 35 zijn is immens op dat gebied.

We interviewden eerder al Evil Invaders, dat is zo’n groep van jonge en ongebonden gasten.

Inderdaad, dat is het verschil he. Ze spelen dan ook nog eens thrash wat een enorm populair genre is. Maar chapeau voor wat ze hier op het podium laten zien hebben. Je moet het als jonge band toch maar doen.

Jullie spraken over een minitour, wat zouden voor Dyscordia interessante plaatsen zijn?

We denken in de eerste plaats aan Nederland, Duitsland, Frankrijk en Italië. Frankrijk ligt wel een beetje moeilijk want die zijn nogal chauvinistisch op dat gebied, maar in Italië is er een serieuze markt voor onze soort van muziek, Duitsland ook trouwens. Het zou mooi zijn om daar een keer voet aan de grond te krijgen.

En met welke band zou je dan graag de hort op gaan?

Opeth en Amorphis want dat zijn toch bands waar wij onze mosterd vandaan hebben gehaald. (Gitarist Guy komt binnen en krijgt van zijn bandleden onmiddellijk de vraag doorgeschoven). Dream Theater of Opeth! Eigenlijk maakt het niet uit, als we een aanbieding krijgen zijn we vertrokken. We zijn eigenlijk allemaal heel gemakkelijke gasten dus we zouden met veel bands overweg kunnen.

Jullie zijn hier nog een paar dagen. Ik heb begrepen dat Opeth al zeker een must is voor jullie maar welke bands willen jullie zelf nog zien?

Gojira, Mastodon, Meshuggah en natuurlijk Black Sabbath want het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we ze aan het werk kunnen zien. Als Ozzy niet dood valt op het podium natuurlijk, alhoewel, dat zou ook wel een fantastisch einde zijn. Iedereen zou spontaan applaudiseren (hilariteit).