Interview Epica: Mark Jansen

Artiest: Epica

Geïnterviewde: Mark Jansen

Interview afgenomen in: Ancienne Belgique

Label: Nuclear Blast

1 februari stond Epica op de planken in de Ancienne Belgique. De hele concertzaal was uitverkocht, een ferme prestatie voor deze Nederlandse female fronted metalband. We hadden voor aanvang van het optreden een gesprek met bandoprichter, gitarist en grunter Mark Jansen.

Vorig jaar was een behoorlijk druk jaar voor jullie , jullie hebben het nieuwe album uitgebracht, jullie hebben dan een paar festivalletjes gedaan en zijn naar Mexico en omstreken gegaan. Op het einde van vorig jaar zijn jullie gestart met de Europese tour. Zal dit jaar even druk worden?

Ja het wordt een heel druk jaar maar ik denk dat het minder druk aanvoelt omdat er vorig jaar de release van onze laatste plaat was, dat is altijd vrij intensief. Dan kwam er een release van MaYaN, mijn andere band, bij waardoor het een wel héél erg intensief jaar was. Dus nu is het ook wel heel erg volgepland, maar we hebben veel meer rust. Ik hou meer van dit soort jaren, waarin je de vruchten kan plukken van de projecten die je het jaar daarvoor gedaan hebt. Er komen heel veel tours aan maar tussendoor zorgen we ook dat we voldoende tijd hebben om thuis door te brengen. De balans wordt goed bewaard.

Eind deze maand vertrekken jullie richting Zuid-Amerika, wat gaan jullie in tussentijd doen, eventjes rusten?

Meteen na deze tour staan er behoorlijk wat interviews met Zuid-Amerika gepland,  dat zijn vooral Simone en ik die die moeten doen. Het tijdsverschil is ook vrij groot, waardoor ik die interviews vrij laat op de avond pas kan doen, maar alles voor het goede doel hé (lacht)! Dat doel is natuurlijk zoveel mogelijk mensen naar de optredens krijgen.

Dit is de laatste show van de Europese tour, wat vond je van de hele tour, zowel deel 1 als deel 2?

Met deel 1 hadden wij een idee dat het groter zou zijn dan deel 2, we zijn naar wat gebieden geweest waarvan we niet goed wisten hoeveel mensen daarop af gingen komen, zoals bijvoorbeeld Polen. Toch bleek dat deel twee nog beter bezocht werd dan deel 2, en deel 1 was eigenlijk al een groot succes! We hebben met ‘The Quantum Enigma’ een hele grote stap vooruit gezet, en dat merk je nu pas. Bijvoorbeeld de ‘AB’; toen we deze zaal een hele tijd geleden gingen boeken, vroegen we ons af of dat ons wel ging lukken, want het is een grote zaal en we hebben nog nooit zoveel kaartjes in België verkocht. Het blijkt nu dat het kan, natuurlijk moet je ervoor zorgen dat je een goede package biedt voor de mensen; hoe interessanter, hoe beter! Bijvoorbeeld Diablo Blvd, toen die er bijkwamen ging de kaartenverkoop ook weer naar boven. We hebben er heel goed op gelet dat we een mooie package samenstelden, ook Dragonforce ligt wel goed bij een groot deel van onze fans gelukkig.

Merk je dan een variatie in het publiek qua smaken enzovoort? Want het genre is natuurlijk niet hetzelfde.

Nee, je weet van tevoren ook niet in hoever het overeenstemt, maar er zijn blijkbaar toch een hoop mensen die beide bands leuk vinden. Er zijn mensen die komen voor Epica en ze pikken Dragonforce mee, maar er zijn ook Dragonforce  fans die Epica zeer goed kunnen appreciëren. Op een gegeven moment kan je dan zalen beginnen uitverkopen.

En hoe worden die supports gekozen, is dat van het label uit?

Nee, het label doet wel suggesties, Diablo Blvd was een suggestie van het label. Uiteindelijk nemen we zelf de beslissing over welke bands goed passen bij ons, we zouden bijvoorbeeld niet snel een brute black metal band erbij zetten, dat is heel intens en vergt veel van het publiek. Deze keuze hebben we zelf in de hand en als we denken dat het goed is, dan gaan we ervoor.

Zijn er nog bands waar jullie zouden willen mee optreden?

Ja, Eluveitie  bijvoorbeeld, dat lijk ons een hele vette band om mee te touren, net als Opeth. Er zijn wel wat bands, zoals bijvoorbeeld Anathema, waar we nog nooit mee getoerd hebben en die ook wel op ons lijstje staan.

Wat vinden jullie van het Belgische publiek? Merk je een verschil met andere landen?

In elk land is het wel ietsje anders, we merken bijvoorbeeld ook een sterk verschil tussen Duitsland en Polen. In Duitsland merk je dat de mensen behoorlijk veel concerten krijgen, dan moet je harder werken om ze mee te krijgen. In Polen kom je op en je hebt het al gewonnen bij wijze van spreken. Het zijn aangrenzende landen, maar er is toch zo’n groot verschil.

Het Belgische publiek vind ik altijd veel overeenkomsten vertonen met het Nederlandse publiek: gepassioneerd luisteren maar er kan ook wel een duchtig feestje gebouwd worden.

Als je meer naar het Zuiden toegaat reageren metal fans ook iets anders. De mensen zijn er ook cultureel iets anders, ze komen wat dichter bij je en zijn wat luidruchtiger, maar dat zijn gewoon de culturele verschillen die je dan ook in het metal publiek gaat merken.

Wat jullie muziek betreft ga ik niet teveel vragen stellen over het nieuwe album want ik heb daarover vorig jaar al een interview met Simone gehad (interview hier te lezen), maar hoe zou je de muzikale evolutie van jullie band het beste omschrijven? Jullie zijn begonnen als eerder gothic metal en jullie gaan nu echt wel een heel symfonische kant op.

Ja we waren in het begin vooral onder de naam ‘gothic metal’ geklasseerd en dat vind ik ook begrijpelijk, hoewel we toen ook wel al flink wat progressieve invloeden hadden. We zijn dan na verloop van tijd toch nog meer de hardere kant op gegaan. Bij veel bands merk je na verloop van tijd dat ze wat commerciëler beginnen klinken, maar wij zijn bewust een andere weg uitgegaan omdat we ons niet lekker voelen bij de commerciëlere muziek. Het ligt ons niet en we zouden ook niet graag dat soort nummers live moeten spelen, we spelen het liefst de nummers die we zelf heel erg mooi vinden. Dit heeft zich ook ontwikkeld door steeds wat harder gitaarwerk. Ik denk dat veel fans erg waarderen dat we altijd onze weg zijn blijven volgen. Ik zou die evolutie dan ook willen omschrijven als tegenovergesteld aan wat veel collega-bands deden. We zijn juist de hardere gebieden gaan verkennen en daar was ook heel veel ruimte want bijna niemand deed dat. We hadden het rijk een beetje voor ons alleen (lacht).

Denk je dat dat ook de invloed van MaYaN een beetje is voor jou?

Nee, ik denk eerder juist dat ik de nóg hardere dingen, die ik echt niet in Epica kwijt kan, wel kwijt kan in MaYaN. Er zijn natuurlijk wel grenzen, want het zou bijvoorbeeld niet werken om met Epica, een ‘MaYaN’-plaat uit te brengen. Het is net wat te hard en er zijn te veel grunts, bij Epica is er een bepaalde balans tussen Simone en mij, waarbij Simone een veel grotere rol heeft en dat willen we ook graag zo houden. Bij MaYaN kan ik doen en laten wat ik wil, prima zo!

Zijn er nog shows of activiteiten gepland met MaYaN dit jaar?

Het ligt er een beetje aan hoe vol de agenda zal zijn, waarschijnlijk zal er niet veel tijd meer overblijven. Het is eigenlijk een luxeprobleem, we hebben zoveel shows en het gaat zo goed met Epica, dat er eigenlijk nauwelijks nog tijd overblijft.

De muziekindustrie is sinds het begin van de band geëvolueerd, welke verschillen zien jullie daar in?

Ik zie daar een heel sterk verschil in, toen we net begonnen was het zo dat mensen nog cd’s kochten. Al vrij snel werd er steeds meer gedownload, dat is wel een heel groot verschil dat je merkt. Ik merk ook dat veel bands daar nog steeds behoorlijk boos om kunnen worden. Ikzelf heb zoiets van ‘dingen veranderen nu eenmaal’ en in principe maken we kunst om mensen blij te maken, veel mensen luisteren nog steeds naar de muziek en dat is het hoogste dat je kan bereiken. We moeten er natuurlijk van leven dus ik ben heel erg dankbaar voor de mensen die ons steunen en wel nog merchandise of cd’s kopen, maar ik ga nooit kwaad worden op mensen die het bijvoorbeeld niet kunnen betalen en het toch graag willen horen. We maken de muziek in eerste instantie om mensen gelukkig te maken, dat is het belangrijkste.

Daar zijn de live-shows natuurlijk uitstekend voor.

Ja, voor een liveshow moet je sowieso een kaartje kopen, dat kan je niet downloaden (lacht). Live shows zijn voor bands nog veel belangrijker geworden dan voorheen. Vroeger waren er vaak mensen die een project hadden en daarvan konden leven, dat lukt tegenwoordig niet meer. Nu moet je echt met je band de planken op om het circus draaiende te houden.

Ik heb nu een zeer specifieke vraag die ik eindelijk eens kwijt kan aan jou. Net als op voorgaand album is er op het nieuwe geen nummer van het 'New Age Dawns' thema. Gaat dit nog verder gaan of is het echt ten einde?

Daar kan ik je ook geen eenduidig antwoord op geven want het komt altijd zoals het komt. Ik weet bijvoorbeeld nu nog totaal niet waar ik over ga schrijven bij de nieuwe plaat, die we nu een beetje muzikaal beginnen ontdekken en waar we nu nummers voor schrijven. Pas als dat in een vergevorderd stadium is, ga ik nadenken over teksten. Als ik dan een idee krijg dat het goed past bij de ‘New Age Dawns’ cyclus, dan kan het zijn dat er nog een vervolg op komt, maar ik ga me daar nu niet op vast pinnen. Wat goed voelt , voelt goed. Misschien komt het nooit meer, misschien gaat het op de volgende plaat wel verder, maar ik weet het nu echt nog totaal niet. Ik sluit het echter niet uit!

Wat advies zou je beginnende bands geven?

Om vooral hun eigen hart te volgen! Er zijn heel veel mensen met heel veel adviezen en daar zullen nuttige adviezen tussen zitten, maar volg vooral je eigen intuïtie. Ik heb veel bands zien sneuvelen op goed bedoelde en minder goed bedoelde adviezen, dat is zonde! Ik denk dat iedereen zelf wel goed aanvoelt wat hij of zij met zijn band kan en wil doen.

Wie heeft jou eigenlijk persoonlijk geïnspireerd om gitarist te worden en muziek te schrijven?

Mijn vader, die was zelf ook gitarist en hij speelde in een band. Ook Slash van de Guns N’ Roses, dat was mijn tiener idool. Door hem ben ik in eerste instantie gitaar beginnen spelen. Later ben ik meer naar hardere muziek beginnen luisteren, maar het begon allemaal met de eerste hardere rock zoals Guns N’ Roses.

Zijn dat bands waar je nu nog altijd veel naar luistert?

Ik vind het nog steeds te gek om er naar te luisteren, Ik luister niet heel veel meer naar bijvoorbeeld Guns N’ Roses, maar als het een keer voorbijkomt vind ik dat wel mooi.

Als jullie optreden op festivals en je hebt vrije tijd, ga je dan ook naar andere bands zien ?

Absoluut, er zijn altijd wel bands die ik graag nog wil zien. De luxe die we hebben is dat we veel rondreizen in de zomer, dus je komt vroeg of laat toch altijd wel die band tegen die je graag een keer wou zien. De ene band kijk je een kwartiertje en dan heb je het wel gezien, bij de andere band blijf je gefascineerd de hele show volgen. Dat is inderdaad een liefhebberij die nooit zal verdwijnen. Dat vind ik het mooie aan zo’n festivals, je kan ongedwongen, lekker genietend naar een bandje kijken.

Je moet natuurlijk wel rekening houden met interviews en dergelijke?

Tuurlijk, maar als je écht iets wil zien, dan probeer je de interviews te plannen dat die daar een beetje omheen liggen (lacht).

Als je geen muzikant was geworden, wat zou dan voor je een ideale job zijn geweest?

Dat is moeilijk te zeggen! Ik wou vroeger heel graag professionele wielrenner worden. Ik ben nu achteraf wel heel blij dat dat niet gelukt is, want dan zou ik in het doping tijdperk hebben moeten fietsen en dat is nu niet echt de meest succesvolle periode in de wielerhistorie (lacht). Ik ben blij dat het lot voor mij iets anders in gedachten had. Ik ben op een gegeven moment geblesseerd geraakt en daardoor gitaar beginnen spelen. Op dat moment baalde ik enorm dat ik niet kon trainen en mijn droom niet kon najagen, maar daar kwam een andere droom voor in de plaats. Ik heb ook mijn studie psychologie afgerond, daar had ik ook iets in kunnen gaan doen. Mij kennende, als dit allemaal niet gelukt was,  was ik gewoon iets heel anders gaan doen waar ik nu totaal niet op zou kunnen komen!

Veel bands maken de laatste tijd gebruik van gastartiesten in hun plaat,  bij jullie is dat veel minder of zelfs amper het geval. Hebben jullie nooit zoiets in gedachten om een bepaalde artiest uit te nodigen?

We hebben het een paar keer gedaan, bijvoorbeeld Roy Khan van Kamelot…

…En ook Tony Kakko van Sonata Arctica!

Ja! Ook Amanda Sommerville, zij heeft eens een duet met Simone gedaan. Als we iemand vragen is het echt zo dat we dat nummer horen en denken ‘daar moet die zanger bij’. Het is niet zo dat we het commercieel gezien interessant vinden om een zanger te vragen en daar dan plaats voor maken op de plaat, dat vinden we de verkeerde manier van denken. We moeten echt een idee hebben van ‘die persoon voegt iets toe aan het nummer, wat er nog niet is’. De laatste tijd hebben we dat gevoel nog niet gehad, dat we iets misten wat nog aangevuld moet worden, maar wat niet is kan nog komen. Als we bij de volgende plaat een nummer hebben waar we een bepaalde zanger bij horen, dan gaan we die zeker benaderen.

Toch nog even een vraag over ‘The Quantum Enigma’: hoe zijn jullie bij het hele ‘kungfu-panda’-achtige thema gekomen?

Dat was wel grappig, toen de plaat al geschreven was ging die intro nog helemaal niet die kant uit. Coen kwam toen op het idee om daar iets Aziatisch aan toe te voegen, van het ene kwam het andere en het werd steeds groter. Op een gegeven moment hadden we een heel instrumentaal stuk van 3 minuten en het bleef maar groeien. Het werd een stuk op zichzelf en niet meer een intro voor Chemical insomnia, waar het oorspronkelijk voor bedoeld was. Het was zo mooi dat we het toch op de plaat wilden hebben en ik ben er nog altijd blij om dat we dat gedaan hebben. Het is een stijl die we nog nooit eerder verkend hebben, wel hele kleine nuances maar nooit echt zo groot. Het was gewoon een ideetje dat ineens opkwam bij Coen, we zijn er mee aan de slag gegaan en het werkte. Dat vind ik het mooie aan muziek maken, het kan de ene dag zó zijn en dan ben je relatief tevreden, maar de andere dag draait het anders uit, zodat het gehele plaatje ineens klopt en de puzzel in elkaar valt.

Ook het opnameproces is deze keer heel anders verlopen: iedereen samen in de studio, Simone met het kindje erbij. Viel het allemaal wat mee, de nieuwe gang van opnames?

Het is niet eenvoudig als je een baby erbij hebt, maar vooral Isaac heeft dat heel goed aangepakt en die heeft zich vaak als een ‘surrogaat’-vader over de kleine ontfermt. Simone was er over het algemeen wat minder bij want ze was thuis gewoon nodig, maar dat hebben we zelf wel opgevuld door zelf nog wat harder te werken. Het is heel erg goed bevallen moet ik zeggen, want we waren met ‘Requiem for the Indifferent’ een beetje op een pad beland dat we ieder onze eigen nummers schreven en dan in de studio elkaars nummers gingen opnemen. Het nadeel daarvan is dat je dan pas als de CD klaar is merkt welke nummers live gaan werken. Nu zijn we samen gaan zitten om elkaars nummers onder handen te nemen en aan de details te werken, zo bouw je de nummers op een heel andere manier op. Dan weet je al dat elk nummer dat je dan opneemt ook live gaat werken omdat je het al met z’n allen gespeeld hebt, je weet precies wat werkt en wat niet werkt. Het is ook daarom dat we van ‘The Quantum Enigma’ ieder nummer al live gespeeld hebben, het is heel moeilijk om daar tussen te kiezen welke we blijven spelen en welke niet.

In april in Tilburg hebben jullie een releaseshow gespeeld, was dat dan de ultieme test om te kijken wat live aanspreekt en wat niet ?

Ja, daar bleek toen echt dat de nieuwe plaat live enorm goed aanslaat, bij ‘Requiem for the Indifferent’ hadden we juist het tegenovergestelde, we merkten toen dat er wat stroeve nummers tussen zaten die live niet zo goed overkwamen. Op plaat kwamen ze wel goed over, maar live misten ze wat.
Daarom gaan we de volgende plaat weer op de zelfde manier opnemen.

Mogen we vanavond gelijkaardige show-effecten verwachten dan wat we toen in Tilburg gezien hebben? Ik denk dan bijvoorbeeld aan de twee Chinese draken die op het podium verschenen.

Die zou ik er zelf graag nog een keertje bijhebben, maar daarvoor moet ik de andere bandleden nog zien te overtuigen. Het wordt wel een hele vette show want we hebben veel in lichtshow geïnvesteerd, nu is er zelfs nog wat extra licht mee, wat we op een deel van deze laatste tour niet meehadden. De lichtman is zelf ook een Belg en die wilde helemaal uitpakken hier in de AB, we hebben hem daar de volledige vrijheid in gegeven. Ik ben dus erg benieuwd hoe de mensen erop gaan reageren want hij heeft erg zijn best gedaan.

Wat kunnen we deze avond verwachten van de setlist? Verder nog iets speciaals?

Iets speciaals niet echt, we gaan wel een nummer spelen voor een overleden fan, een meisje die grote fan was van ons die recent is overleden en hier zeker ook zou geweest zijn. We hebben een nummer geschrapt uit onze setlist en vervangen door haar lievelingsnummer, Blank Infinity wordt het. We gaan ook nog een ander nummer opdragen aan een andere fan die ziek is en ons zeker nog eenmaal wou zien spelen.

…Dat is best wel emotioneel, dit had ik niet zien aankomen. Een heel mooi gebaar.

Ja, het zal vanavond een emotionele avond worden in die zin. Een optreden dat nog lang zal bijblijven ook in die zin, ja.

Sabaton stond hier twee jaar geleden ook met een uitverkocht optreden en die spelen binnenkort in de nog grotere Lotto Arena. Zien jullie zoiets ook zitten?

Wat is de capaciteit van die zaal?

Ongeveer 7000 mensen.

Ja, het is enorm snel gegaan met die band ik vind dat ze het heel goed aangepakt hebben. Ik zeg nergens meer nee tegen want de gekste dingen gebeuren al! Als je mij drie jaar geleden gevraagd had, kunnen jullie de AB uitverkopen, dan had ik gezegd, phoeh. En als je me dit nu vraagt met de Lotto Arena, dan zeg ik opnieuw ‘phoeh’. We werken er keihard voor, maar op een gegeven moment gaan we ook eens een plafond bereiken. We weten alleen momenteel totaal niet waar dat plafond voor ons ligt en hoeveel mensen onze muziek zullen gaan waarderen. We blijven gewoon lekker door gaan en zo goed mogelijke albums maken, verder zien we wel!

In Nederland hebben jullie nochtans al zo’n gelijkaardige show gehad, ‘Retrospect’ was dat, ook sold-out dacht ik…

Ja inderdaad, daar was inderdaad ook zo’n paar duizend man. Als we iets speciaals doen met een orkest weten we ook dat dat heel veel mensen zal trekken, we hopen ook eens een tour te doen met een orkest. Dat is heel duur, dus we zullen eerst nog een heel aantal kaartjes moeten verkopen, dan geraakt dat langzaam aan binnen de mogelijkheden. Als we die droom hebben kunnen verwezenlijken en we zitten hier binnen een paar jaar en we hebben die tour met orkest, dan kan ik wel zeggen dat de doelen verwezenlijkt zijn!

Dat zou fantastisch zijn!

Bedankt voor het interview!

 

Categorie: