Interview Heidevolk Paganfest 2012

Festivalblog kon een tweede interview regelen met Heidevolk op Paganfest 2012. Het voorgaande interview kan u hier lezen.

Deze keer gaat het om een face to face interview met bassist Rowan Roodbaert dat dieper ingaat op het tour leven van Heidevolk. De band bracht onlangs nog het hoog gewaardeerde 'Batavi' uit en maakte op zondag 1 april nog deel uit van de Paganfest affiche. Reden te meer om te luisteren naar de stand van zaken.

Alles goed met jullie?

Zeker weten, alles goed met ons. Het gaat hier een pure evil interview worden lol.

Wij zijn blijkbaar een pure evil band, want gisteren in Duitsland dacht men nog dat we een satanische band waren. We werden bijna van de affiche gegooid, er was massaal protest, een betoging en dergelijke meer. Nu vraag ik je, Heidevolk, een satanische band? Ja, mensen hadden gezegd dat ons concert niet door mocht gaan, omdat we dus satanisch waren. Het was wel grappig, maar de tourmanager heeft wat gesust. Uiteindelijk was het concert wel gaaf, optreden voor 1500 man die hard uit hun dak gingen, dus al bij al viel het nog mee.

Was dat dan het minpunt van de tour?

Het minpunt van de tour is eigenlijk dat de tour te kort is. Normaal zijn we een maand op tour, maar dit keer duurt de tour maar 17 dagen en dat is echt veel te kort. Het oosten van Europa hebben we helemaal niet meer gehad.

Aan de andere kant zijn de shows echt wel geweldig. Er komen nog steeds heel veel mensen naar Pagan metal luisteren, zelfs nu de groepen iets anders zijn dan een normale Paganfest. Maar je ziet nog steeds dat er veel verschillende mensen op af komen en dat is gewoon geweldig.

Hoe zijn jullie eigenlijk op de affiche gekomen?

Wel, onze booky organiseert dit keer de tour. Een aantal jaren geleden zijn we met hem in contact gekomen, heeft hij ons aangenomen en nu staan we op de affiche.

Dit schept dan toch wat mogelijkheden voor jullie om toch nog meer publiek aan te spreken.

Absoluut. Ook het feit dat wij allemaal werken, dan kan je vaak maar een keer per jaar op tour gaan en dan wil je echt een A-tour hebben. Bij deze tour heb je dat, de toeschouwersaantallen variëren van 500 tot 2500 en dat biedt dan echt wel wat mogelijkheden.

Is die combinatie werk en band niet ontzettend moeilijk?

Zeker weten! We werken allemaal gewoon vijf dagen de week en dat past voor geen meter. Maar goed, dat weet je ook, dat als je geld wil verdienen in de muziek, dan moet je geen metal maken, dan moet je iets anders gaan doen. Maar het betaalt nu ook niet slecht, we kunnen doen waar we zin in hebben, spullen kopen die we willen, gitaar en dergelijke meer. We hoeven ook zelf geen geld bij te leggen en kunnen ons soms ook wat uitkeren bij een tour. Maar het is niet zo dat er dan heel veel overblijft. Ik werk zelf in een ziekenhuis, ik ben controleur, ik zorg er voor dat de processen efficiënt worden ingericht en dat de gezondheidszorg betaalbaar blijft.

Zelfs naar de toekomst toe, met de toenemende populariteit van Pagan metal, is het moeilijk en willen we het eigenlijk niet.

Als je er van kan of wil leven, dan moet je minimaal 250 shows per jaar doen en dan krijg je weer het probleem dat mensen je te vaak zien. Als je van metal wilt leven, of je wil groot worden in Amerika, waar onze volgende tour plaats zal vinden, dan moet je iets anders doen dan Nederlandse folk metal natuurlijk.

We zouden ook niet overwegen om het commerciëler aan te pakken. Dat is het voordeel, omdat we er niet van leven. Kijk, in de toekomst kunnen we waarschijnlijk, met de nieuwe CD die loopt als een trein, een dag minder werken en een dag meer in Heidevolk steken. Maar nu komen we niet voor keuzes te staan, omdat we er niet afhankelijk van zijn. Voor ons is het paard niet achter de wagen gespannen. We moeten niet denken: “Wat zou nu goed verkopen”, maar we kunnen gewoon ons eigen ding doen en doen wat we leuk vinden en waar we zin in hebben.

Met ‘Batavi’ gaat dus alles goed?

Zeker weten, die gaat keihard. We horen er veel goede dingen over. Zelfs mensen die niet van folk metal houden zeggen dat ze nu eindelijk eens naar die muziek kunnen luisteren, dus dat is wel fijn te noemen. Ik was ook blij met jullie positieve review.

Persoonlijk vind ik dat de eerste vier nummers behoren tot mijn favoriete. Ik vind ze echt sterk achter elkaar. Voor de rest ben ik echt tevreden over het album. Dit is de eerste keer dat ik kan zeggen: ik luister echt naar het volledige album. Bij de vorige albums had ik telkens iets van: hier had ik dit toch anders gewild en zouden we hier iets bij kunnen doen en oei, nou maak ik hier toch een foutje. Maar dit keer heb ik dat gevoel echt niet. Ik kan ‘Batavi’ nog steeds helemaal horen.

Welke nummers mogen nu echt niet ontbreken in een live show?

Deze tour spelen we in ieder geval ‘Een Nieuw Begin’ en ‘De toekomst Lonkt’, net als ‘Als De Dood Weer Naar Ons Lacht’. We wouden eigenlijk ook ‘Wapenbroeders’ erbij doen, maar we spelen ook maar 40 minuten en we moeten natuurlijk ook oud werk spelen. ‘Als De Dood Weer Naar Ons Lacht’ is ook weer een totaal ander nummer geworden, heel anders dan Heidevolk normaal klinkt.

Voor de rest op het podium, valt het nog goed mee op deze tour?

Ja super, het zijn allemaal grote podia en we hebben lekker de ruimte, dus we maken er telkens een feestje van. Zoals gezegd, we hebben ook maar 40 minuten, dus we gaan er ook wel volledig voor. 40 minuten lang de beest uithangen.

Op mijn werk zeg ik altijd: ik ga optreden. Het is de perfecte combinatie. Op het werk presteer ik goed, omdat ik zo een goede uitlaatklep heb. Op het podium vergeet je gewoon de dagelijkse zaken, je bent gewoon bezig, je amuseert je super en  je gaat er gewoon voor. Geen zorgen, gewoon gaan.

Trouwens, even tussendoor, de naam Heidevolk, van waar komt die eigenlijk?

Heidevolk euhm. Toen we de band begonnen, maakten we nogal eens lange wandelingen over de Veluwe. En toen dachten we, nou, Heide en Volk, dat is nog wel eens een originele naam, die nemen we gewoon. Er zit niet echt een diepere betekenis achter voor de rest.

Als je de band nu zelf zou moeten beschrijven in drie woorden, hoe zou je dat zelf doen? We stelden deze vraag reeds in een eerder interview en kregen als antwoord: puppies, avocado en snorkels.

Loool. Ik denk dat dit een hele goede samenvatting is van onze band. Euhm, nee, het zijn gewoon drie woorden, maar ik denk als je ons echt in drie woorden zou beschrijven, dan is het metal, Nederlands en vrienden. We zijn allemaal vrienden van elkaar, al tien jaar lang. Zelf Sebas die er dan uit is, die blijft gewoon een hele goede vriend van ons. De vriendschap primeert en dat vinden we toch wel ontzettend belangrijk.

Hebben jullie nu tijdens de tour veel tijd om allerlei zaken te bezichtigen?

Ja, dat proberen we toch wel steeds te doen. Je kan ook de hele dag in de backstage hangen, 17 dagen lang en zuipen. Maar we zijn zelf elke dag of bijna elke dag de stad in geweest, beetje kijken, terrasje doen en fles Prosecco drinken. Antwerpen zelf hebben we niet bezocht, gisteren was het echt een heel laat feestje (lacht). Het was de één na laatste show en we hebben het op een tanken gezet en dat was te merken. Het lukt nog wel, heel ander ritme dan normaal op tour.

Naar de toekomst toe, zijn er al nieuwe ideeën?

Ja, ik ben zelf al aan het schrijven voor het nieuwe album. We zitten een beetje te denken hoe we het gaan aanpakken. Bij ‘Batavi’ hadden we namelijk een hele andere werkwijze, er waren negen thema’s, waar een tekst op geplakt moest worden. Maar we vinden het concept wel heel goed uitgepakt. Ik denk wel dat we opnieuw naar een dergelijk concept gaan, maar dan iets losser. Niet dat moet en dat moet en dat, maar iets lossere regels met betrekking tot het nieuwe album.

Voor ‘Batavi’ hebben we dan ook heel veel opzoekwerk gedaan, alles goed onderzocht. We hebben niet de bedoeling om een geschiedenisles te geven, maar we willen wel historisch correct zijn, over de geschiedenis van het volk. De andere albums zijn iets losser, met aparte thema’s, maar ook daar willen we zo correct mogelijk zijn, bijvoorbeeld als we het hebben over de Saksen. Dan lezen we er iets over en schrijven we vervolgens een tekstje.

Muziek is jullie hobby, daarnaast wordt er gewerkt. Is er nog tijd voor iets anders?

Ja, we hebben allemaal onze eigen hobby’s. Ik ga ook heel graag naar andere concerten toe, ik bezoek een 30 a 40 tal op een jaar. Het varieert wel enorm, zo ga ik naar Ulver, Marduk, Mastodon, In Flames. Eigenlijk, op een gegeven moment bezoek je de concerten niet meer om de bands, maar voor de sfeer van het concert zelf.

Ik hoop eigenlijk ooit zelf op Graspop te staan. Het is grappig dat dat nog nooit gebeurd is. Ik bedoel, triestig. Een Nederlandstalige band, dat delen we toch wel met elkaar. Blijkbaar is het nog niet gelukt om ons daar te krijgen en bij deze de oproep om dat dringend te doen. Ik ben er zelf wel vaak geweest als bezoeker, maar wil er toch ook graag zelf eens staan.

Ik vind altijd wel dat het iets commerciëler wordt. Bij Graspop zelf heb ik er nog niet zo veel last van gehad, maar je merkt wel dat er meer regeltjes komen. Ik kan me goed voorstellen dat het soms te commercieel wordt, maar voorlopig is het nog doenbaar. Heidevolk blijft sowieso authentiek. Ik denk niet dat daar voor te vrezen valt. Per definitie ben je niet commercieel of heel stom commercieel als je Nederlandse metal maakt.

‘Batavi’ doet het nu wel een heel stuk beter dan de vorige CD, en we hebben ook heel veel jonge fans, maar de verkoopcijfers, zelfs in Amerika, zijn heel erg goed. Met iTunes gaat het vooral goed, CD’s zelf worden niet meer zoveel gekocht. Er wordt daar zelfs meegezongen met Heidevolk, wel in fonetisch steenkoolon-Nederlands.

Nog een laatste woord?

Aan de Belgische fans wil ik nog meegeven: luister naar Batavi, verdiep je in de situatie. Het gaat om een volk dat met de vijand moet leven, noodgedwongen samenwerken, een enorm inspirerend verhaal. Ik hoop dan ook dat de muziek erbij inspirerend mag werken en dat iedereen er van kan genieten.

Wij kunnen dat alleen maar beamen!

Foto's door Awik Balaian / awikbalaian.net