Mayan - Quarterpast

Rating: 
0
Nog geen stemmen

Het debutalbum Quarterpast van Mayan is al enkele maanden uit. Hoog tijd voor een review van deze plaat. 

Mayan is een project van Mark Jansen, de frontman van symphonic metalband Epica en ex-After Forever. Met Mayan was het zijn bedoeling om meer de death metal toer op te gaan. Mark zijn grunt staat dan ook centraal. De bezetting van de band is als volgt: Mark Jansen, Ariën Van Weesenbeek als drummer (God Dethroned, Epica), Frank Schiphorst en Isaac Delahaye als gitaristen, Jack Driessen op het keyboard en screams en Jeroen Paul Thesseling als bassist (Pestilence). Verder zijn er ook heel wat gastartiesten op dit album aanwezig, zoals Henning Basse (Sons of Seasons, Metalium), Floor Jansen (ex-After Forever, Revamp) en Simone Simons (Epica).

Met Simone, Isaac en Ariën erbij wordt het wat gevaarlijk om te denken of dit eigenlijk geen tweede Epica wordt. Toegegeven, met momenten doet het er sterk aan denken en sommige muzikale passages zouden ook bij het zwaardere werk van Epica passen, maar gelukkig blijft Mayan een uniek karakter behouden dankzij de vele variatie en stukken die niet bij bovengenoemde band horen. Het hele concept kan uiteindelijk als symphonic death metal beschouwd worden. Soms klinkt het zelfs als een opera.

Met Symphony of Aggression start het album, en hoe. Het nummer klinkt heel bombastisch, net zoals het hele album eigenlijk. Dit maakt het soms moeilijk om de nummers van elkaar te kunnen onderscheiden. Het eerste Epica klinkende deeltje komt er aan als Simone van haar laat horen op het tweede nummer getiteld Mainstray Of Society - In The Eyes Of The Law Corruption. Dit wordt snel afgebroken als Mark op zijn beurt zijn keelgat open zet. 

Dit nummer wordt gevolgd door een intermezzo van een kinderkoor en vloeit vlotjes verder in Course of Life, waar net zoals op het eerste nummer dat bombastische gevoel naar de oppervlakte komt, mede dankzij de zware gitaarriffs. De stem van Henning Basse is een welkome afwisseling en zorgt voor wat variatie in vergelijking met de eerste nummers. Maar ook hier worden de vocals al snel afgewisseld door een zwaar gruntstuk van Mark. Op dit nummer horen we ook duidelijk de krachtige stem van Floor Jansen.

Op Mark zijn grunt kan overigens niets opgemerkt worden. Zijn stem klinkt zwaarder dan bij Epica, vergelijk het met de diepste grunt op bijvoorbeeld Consign to Oblivion. Vooral Drown the Demon is hier een mooi voorbeeld van. De hogere screams zijn hier niet te bespeuren. Wie dus van zware grunts houdt zal met dit album wel tevreden zijn. Ondanks het death metal gehalte is er toch opvallend veel inbreng van de twee female vocals en van Henning Basse zijn clean vocals.

Wie een echt zware death metal plaat verwachtte, zal teleurgesteld zijn. De nadruk ligt op het symfonische, maar dan met een zware tint. De stukken met Mark zijn grunt zijn subliem, maar al de aanvullingen er op doet toch sterk denken aan Sons of Seasons en Epica, mede dankzij hun vocalisten.

Categorie: