Je moet de laatste 10 jaar onder een steen geleefd hebben om nog niet van Diablo Blvd. gehoord te hebben. De hardrock/metalband met frontman Alex Agnew timmerde doorheen de jaren hard aan hun muzikale carrière. Vooral met hun laatste album ‘Follow the Deadlights’ en het daarop volgende platencontract met Nuclear Blast leek alles in een stroomversnelling te gaan. De band is op veel vlakken in de muziekwereld actief, zo organiseerden ze ook vorig jaar hun eigen indoor festival in de Trix in Antwerpen waar ze naast zichzelf ook enkele Belgische en Nederlandse bands in de spotlight zetten. Deze eerste editie was uitverkocht en verliep zo goed dat er al snel sprake was van een tweede editie. Gisteren vond dan ook Diablo Fest II plaats, waar Diablo Blvd. hun tiende verjaardag vierde.

De Biebob in Vosselaar mocht dienst doen als het Metal Female Voices Fest in het klein. Normaal vindt rond deze tijd voorgenoemd festival plaats, maar het slaat dit jaar een editie over. Met Leaves’ Eyes, Diabulus In Musica en Melted Space kregen we toch een symphonic metal avond die zeer geslaagd was.

Het winnen van de Mercury Prize na slechts één album zou voor velen een vergiftigd geschenk of zelfs de doodsteek kunnen betekenen, niet zo voor Young Fathers. Met ‘White Men Are Black Men Too’ overwint het Schotse trio met verve het cliché van 'de moeilijke tweede plaat'. Hoewel de albumtitel (terecht) een politieke agenda doet vermoeden, weerklinkt er voornamelijk een aanstekelijk positivisme in. De hyperactieve geluidscollages behelzen als het ware een triomfantelijke expressie van dit tijdperk, dat gekenmerkt wordt door mondialisering en superdiversiteit.

De uitdagingen daarmee gepaard gaande, worden door Young Fathers ontkend noch aanvaard. Ze kijken ieder obstakel provocerend in de ogen, om het vervolgens met een fluim in de bakkes wandelen te sturen. Dat deze tournee ter promotie van de meest recente langspeler de 'We Are All Migrants Tour' gedoopt werd, mag in dat opzicht geen verrassing heten.