Report Of Mice And Men + support Sylar en Wage War

Donderdagavond en we bevinden ons weer in één van onze geliefde plaatsen in Antwerpen, de Trix. Op het menu vanavond staat geweldige metalcore van bands waar allang naar werd uitgekeken om voor de lens te krijgen.

Opener van de avond was het voor mij onbekende Sylar, die zoals wel vaker bij openers de aftrap gaven voor een halfvolle zaal. Aan de passie en de drive van de band zal het zeker niet gelegen hebben maar de aanwezigen hadden blijkbaar een serieuze trap in de kont nodig om te activeren. Sylar brengt metalcore die duidelijk doordrenkt is met de New Yorkse hardcore. Dit zorgt voor een knallende en beukende mix die zeker werd gesmaakt. Als eerste show in ons belgenlandje kon dit wel tellen alleen hadden we ze misschien iets enthousiaster mogen ontvangen.

Wage War was de volgende naam op de affiche en hier had ik hoge verwachtingen voor. Ik leerde Wage War kennen met hun recentste werk 'Deadweight' en was direct verkocht, het duurde dan ook niet lang tot hun debuut 'Blueprints' zich ook tot mijn collectie toevoegde. Beide geweldige albums en was het dus uitkijken hoe ze deze songs live presenteerden. Het was geweldig, zowel de cleans van Cody Quistad als de bulderende screams van Briton Bond zaten retestrak. Natuurlijk mogen we de kwaliteiten van de andere muzikanten niet links laten liggen want zonder de input van Seth Blake (lead gitaar), Chris Gaylord (bass) en Stephen Kluesener (drums) staan die vocals maar alleen. Natuurlijk speelden ze vooral nummers van hun nieuwste langspeler 'Deadweight' waaronder titelnummer Deadweight, Gravity, Witness, Don't Let Me Fade Away, Never Enough het beukende en geweldige Stitch en verrassing van de avond Johnny Cash toch één van mijn favorieten van de band dus was ik erg opgetogen dat ze deze live brachtten. De rest van de set werd opgevuld door songs van het debuut, Alive, Twenty One en The River. Hopelijk kan ik deze band snel nog eens live aan het werk zien want dit smaakte ongelofelijk naar meer.

Op naar de hoofdact dan, Of Mice And Men, die ik nog niet zo heel lang geleden live aan het werk zag in het voorprogramma van Five Finger Death Punch. Dat was de eerste keer dat ik de band live aan het werk hoorde zonder Austin Carlile, die de band om gezondheidsredenen heeft verlaten, en met Aaron Pauley als lead vocalist. Ik was zeker fan van Austin's screams maar ik moet eerlijk bekennen dat Aaron deze job met verve heeft ingevuld. Nu hij zowel de cleans als de screams voor zijn rekening neemt is mijn bewondering voor tevens ook de bassist van deze band enkel maar gegroeid. Ze kozen als eerste stop op hun europese Defy tour voor Antwerpen en daar kunnen we enkel maar gelukkig om zijn, en dat waren de fans blijkbaar ook. Al van bij het begin zat de sfeer er direct goed in en dat kwam natuurlijk door de geweldige kickoff van hun set. Meteen drie nummers van hun nieuweling 'Defy' werden op ons losgelaten. Titelnummer Defy, Ubreakable en Warzone op wat de zaal meer en meer begon te gelijken. Het duurde dan ook niet lang tot wanneer de eerste crowdsurfers hun opwachting maakten. Onder input van Aaron was er aan de circlepits geen houden meer aan. Dit is hoe een metalcoreconcert hoort te zijn, geweldige muziek en fans die compleet uit de bol gaan. Natuurlijk was het ook nu weer uitkijken naar de tracks die we gewoon waren met Austin's screams en nu werden gebracht door Aaron. Ik wist al aan wat ik me kon verwachtten maar er waren misschien nog enkelen die nog overtuiging nodig hadden van Aaron's kwaliteiten als screamer. Hoe hij het nummer Pain bracht was ronduit geweldig maar toch blijf ik hopen op een, al is het een beperkte, comeback van Austin. Andere kleppers van de avond waren Would You Still Be There, YDG / Still YDG'n / Forever YDG'n en de geweldige Pink Floyd cover Money. Of Mice And Men was een geweldig slot voor een eveneens geweldige avond. Het wordt weer aftellen tot het volgende concert.