Review 3 Doors Down @ Trix

Voor de derde keer zakte gisteren 3 Doors Down af naar ons land. Een naam van formaat met een vleugje nostalgie voor velen. Dit keer brachten ze niemand minder mee dan de prachtige grunge band Seether. Het was dan ook een avond gevuld met een korrelig ruige stem enerzijds, oppeppend hoge vocals anderzijds.

Seether mocht van start gaan om een toen al goed gevulde Trix op te warmen voor een wereldnaam. Muzikaal zat het dan ook meteen goed toen ze opkwamen met hun hit 'Gasoline'. Het Zuid-Afrikaans drietal werd met deze opener mooi ontvangen. Toch bleef het relatief rustig in de zaal en werd er meer genoten van de muziek dan actief mee te doen. Enerzijds zal dit wel te maken hebben met het weinige toespreken van Shaun Morgan. Veel meer dan een zeer beleefde 'Thank you' wist hij niet te geven.

De set echter was goed verzadigd van pure hits die de band maakte door de jaren heen. Zo kon natuurlijk hun wereldhit 'Broken', die ze scoorden samen met Amy Lee (Evanescence), niet ontbreken. Een prachtig moment dat overtuigend gebracht werd. De song kwam volledig tot zijn recht dankzij de akoestische gitaar van bassist Dale Stewart en natuurlijk de doorwinterde stem van Shaun. Menig ogen glinsterden dan ook meteen van verwondering met dit nummer. Terwijl het publiek aandikte en de hitte in de zaal enkel groter werd kwam het geluid ook wat beter tot zijn recht. De vocalen kwamen in het begin van de set wat verkeerd over door de geluidsinstallatie waardoor de teksten allerminst verstaanbaar waren. Intussen was Shaun's stem ook wat extra warm geworden en kregen we nog wat meer hits, die aan elkaar geregen werden door een muur van overgedreven gitaar en geluid. Toepasselijk bij de chaotische stijl van de show ook.

Ook drummer John Humphrey was goed op dreef en knalde er op los bij songs als 'Rise Above This' en 'Country Song'. Prachtige drums die de songs van Seether laat variëren van speels tot hard, als een moker slag met mooi gekozen intervallen van rust. Afsluiten kon de band natuurlijk alleen maar met weer een topper van formaat: 'Remedy'. Het publiek leek intussen al wat warmgelopen en kwam al wat meer van de grond. De band maakte er meteen een chaotisch einde van door wat met de drums te spelen en te schoppen, bas en gitaar te laten zwaaien. Als finale wierp Shaun uiteraard zijn gitaar tegen het podium met daarna een prachtig 'ongeïnteresseerde' glimlach naar het publiek.

Het podium werd overgelaten aan niemand minder dan 3 Doors Down.

Met beelden op de achtergrond van een kerktoren en het landschap rondom kwam de band op het podium. De eerste song 'Time Of My life' was geplukt uit de gelijknamige cd uitgekomen in 2011. Brad Arnold is alvast nog steeds heel goed bij stem, dat zou op het gehele concert wel blijken. De start was alvast schitterend met die combinatie van soms prachtige beelden op de achtergrond en een strakke meeslepende gebrachte set.

Alleen leek het op een bepaald moment een beetje 'dezelfde lijn' op te gaan, het was wachten op die ene song die het concert pas echt uit zijn voegen zou laten barsten. Dat wachten werd beloond met een kippenvel moment. Eerst gaf Brad op het scherm een kleine speech, om dan over te gaan naar het magistraal gebrachte 'Loser', een song die door merg en been ging, mede door de wederom mooie beelden op de achtergrond maar ook door het combineren van snijdende gitaren en die stem van Brad die wel heel diep ging.

Dit was de aanzet van een gesmaakte avond met strak gespeelde songs. Eén van de kippenvel momenten van de avond was 'Here Without You'. Er zat voldoende variatie in de setlist en ook de nodige interactie naar het publiek toe was er. Deze combinatie zorgde uiteindelijk toch voor een top avond. 3 Doors Down mocht ook nog terug komen voor een bis ronde met hierin wel hun bekendste song 'Kryptonite'. Dat het concert een beetje traag op gang kwam waren we toen al lang vergeten. Een leuk avondje in deze bomvolle, uitverkochte Trix!

Geschreven door Kevin (Seether) en Erik (3 Doors Down).