Review Ancient Rites + Drauggard @ De Verlichte Geest

Zaterdagavond liep rock- en metalcafé De Verlichte Geest aardig vol. Het aanwezige publiek zakte naar het West-Vlaamse Roeselare af om Gunther Theys en zijn manschappen aan het werk te zien. Uiteraard hebben we het hier over Ancient Rites: een groep van eigen bodem met bijna drie decennia aan ervaring op de teller. Na enkele jaren van relatieve windstilte, maakte het metalcollectief in 2015 een terugkeer middels het album Laguz. Dat de in Diest opgerichte groep nog steeds op de nodige belangstelling kan rekenen, bleek dit weekend andermaal. Naast Ancient Rites stonden de in deze contreien nobele onbekenden van Drauggard op het podium van De Verlichte Geest. Aan deze Russisch-Oostenrijkse groep de taak om de aanwezigen op te warmen.

Rond de klok van half negen werd de aftrap gegeven van deze Roeselaarse metalavond. De opdracht van het blackmetaltrio Drauggard was om het publiek in de juiste stemming te brengen. In deze missie slaagde de groep gedeeltelijk. Het geluid tijdens de passage van het Russisch-Oostenrijkse combo was niet optimaal. Dit in combinatie met de complexe muziekstijl van de groep resulteerde aanvakelijk in een gevoel van onwennigheid. Naarmate de set vorderde, wist Drauggard echter wel de nodige vat op het publiek te krijgen. De zaal werd sporadisch getrakteerd op een headbangmoment en bedankte met een fatsoenlijk applaus. Onvergetelijk mocht het dan niet zijn, naar opwarming toe was het zeker passabel.

De beurt was gekomen aan de groep waar het om draaide. Een uitgelopen soundcheck zorgde ervoor dat Ancient Rites een kwartier later dan gepland met optreden begon. Het wachten werd beloond: in tegenstelling tot eerder op de avond viel het publiek ditmaal wel een goed geluid te beurt. Gunther Theys en co. kregen de zaal vanaf de eerste noot mee. Door kleppers als Aris en het epische Mother Europe vroeg in te zetten, zat de sfeer meteen goed. Ook het ruim twintig jaar geleden verschenen nummer Total Misanthropia mocht in de setlist niet ontbreken. Dit laatsgenoemde nummer werd ingeleid door de uitspraak “Many people dont’t like us, we don’t care”.  Niet alleen de supporters van voetbalploeg Millwall F.C. hebben een patent op deze uitspraak. Wie ietwat op de hoogte is van de geschiedenis van Ancient Rites kon deze uithaal naar waarde schatten. Van het album The Diabolic Serenades passeerde eveneens Land of Frost & Despair de revue. Nodeloos om zeggen, dreef dit het tempo stevig de hoogte in. Van de plaat Rubicon werd het nummer Thermopylae opgedragen aan de echtgenote van Gunther.

Het einde van de avond was nog lang niet bereikt. Van het laatst verschenen album werden Legio V Alaudae en Von Gott entfernt nog gebracht. Verder kwamen eveneens Blood of Christ, Death Messiah, Evil Prevails en Victory or Valhalla nog aan bod. Met het onvermijdelijke Fatherland – ingeleid door het luid meegebrulde refrein van On Golden Fields – leek Ancient Rites afscheid te nemen van het publiek. De aanwezigen hadden nog geen zin om huiswaarts te keren en schreeuwden om meer. De groep waardeerde het enthousiasme en keerde terug richting podium om Mother Europe voor een tweede keer te brengen. Het was van Summerrock 2016 geleden dat ik Ancient Rites nog eens aan het werk zag. Anders dan toen wist de groep deze keer wel te overtuigen. Een meer dan geslaagd optreden!