Review Architects @ Trix

Datum: 
zondag, 8 maart, 2015

Het muziekcentrum Trix had op zondag 8 maart 2015 een prachtige line-up toegewezen gekregen, namelijk een affiche met bandnamen als Architects, Blessthefall, Counterparts en Every Time I Die. 

De Trix was al goed volgelopen toen om 19:30 de Canadese band Counterparts het podium beklommen en volledig uit de bol gingen met de song Witness. Het publiek verwelkomde de band en snel kwam de tweede song aan bod, namelijk Ghost. De zanger met zijn leuke houthakkers hemdje had er helemaal zin in en vloog meteen lekker met zijn muziek los. Er waren een paar sterke technische kanten in deze muziek, vooral in de mooie verfijnde gitaar lijnen als de lekkere drum. De song Debris schoot meteen een versnelling hoger en daar had het publiek zeker zin in. Elk nummer werd sneller en meer agressiever gespeeld, zoals bij Outlier, Slave en Compass. Counterparts schoot als eerste band meteen raak, dit ook omdat het op sommige momenten erg catchy was en dit door de diepe, pure stem van de zanger. De samenwerking van de instrumenten mag zeker ook niet vergeten worden, want technisch gezien was Counterparts echt een zeer mooie beginner.

Toen de Amerikaanse band Blessthefall op het podium verscheen, werd vooral het zeer jonge (meisjes)publiek erg hyper. De eerste rijen bestonden alleen maar uit jong publiek, en waarom denk je dan zelf? Deze screamo/metalcore band heeft altijd van deze jonge meisjes aangetrokken. De hype is gewoon steeds verder gegroeid en het publiek wordt dan ook alleen maar jonger. Maar Blessthefall zijn eigenlijk enorm gegroeid sinds hun beginjaren. De emo/screamo band is ferm geëvolueerd naar een zeer sterke elektronische metalcore band. Natuurlijk zal Blessthefall altijd die typische screamo in zich hebben, maar deze bandleden hoeven niet terug te deinzen voor de metalcore van tegenwoordig. De band opende met de song You Wear A Crown But You’re Not A King en het publiek vloog naar achter en naar voor. De clean screams is niet voor iedereen weggelegd en het was ook op sommige momenten niet erg toonvast, maar de echte brutale screams die volgden in hun elektronisch metalcore jasje waren dik de moeite. Deze song werd al snel opgevolgd door Youngbloods; een nummer met lekkere breaks en screams. Er werd zelfs de tijd genomen voor kleine circle pits en moshpits. Youngbloods werd opgevolgd door 2.0 en What’s Left Of Me; twee songs waar de sterke screams naar voor kwamen en zeer bijzondere instrumentale technieken werden tentoongesteld aan het publiek. De band had daarnaast ook een perfecte interactie met het publiek en de lichttechnieken werden ook duidelijk goed gebruikt. Stagedivers waren zeer sterk aanwezig bij alle songs, maar ook in de duidelijke Déjà Vu. Deze song werd gepresenteerd door erg hoge klanken en afgesloten met zeer duidelijke elektronische geluiden. De voorlaatste song die Blessthefall speelde was Bottomfeeder; een duidelijke klassieker voor de fans want circle pits en zelfs een wall of death kwamen er aan bod. Hollow Bodies maakte de set helemaal af en Blessthefall mocht zeker fier zijn; de set was sterk, krachtig en puur. En meer moet het niet zijn!

Totdat de Amerikaanse band Every Time I Die op het podium kwam. De laatste keer dat ik hen gezien had was een paar jaar geleden op Groezrock en hier wist ik nog heel goed dat de gitarist een duidelijke liefhebber van alcohol was. In Meerhout had hij dan ook een lekker hoekje voor zich uit te laten kotsen. Maar nu enkele jaren later zag ik hen terug op het podium van de Trix. Every Time I Die kwam het podium op en het eerste dat mij opviel was dat de zanger wel erg verwilderd eruit zag en dat één van de gitaristen een ongelooflijk beest van een kerel was geworden! Naast deze verschijning begon de band meteen met de song No Son Of Mine dat gevolgd werd door Bored Stiff. Ondanks dat we al wisten dat deze band erg vreemd is, legde de zanger de set duidelijk neer omdat de circle pit niet naar zijn wens was. Het was duidelijk dat deze band de energie van het publiek wou voelen en hun wens werd vervuld. Decayin’ With The Boys, Underwater Bimbos From Outer Space, El Dorado, Thirst, Floater en The New Black waren nog enkele songs die voorkwamen in deze wel erg speciale muziekset. Het publiek kwam een beetje moeilijker op gang en zeker met een afsluitende akoestische plaat The Moor, wat mogelijk best wel het meest rare einde was van een set. Nu, zo kennen we Every Time I Die wel: vreemd en energiek.

En dan kwam de headliner aan bod, de band Architects. Deze band begon met een rustgevende intro om dan een explosie van paarse lichtflitsen en breakdowns te krijgen. Ja, je hoort het goed, de set explodeerde door de song Broken Cross. Een prachtig nummer waar je duidelijk de progressieve metalcore van Architects hoort. De band bombardeerde zich meteen op het publiek en de samenwerking/interactie tussen publiek en band/zanger was om van te smullen. De zaal sprong uiteen en er waren duidelijk sterke violent dancers bezig. Meteen volgde het nummer The Devil Is Near waar erg strakke gitaarlijnen samenwerkten met een sterke drum en bas. Dead Man Talking en Alpha Omega gaven de duidelijk djent weer en er werden prachtige lichttechnieken gebruikt tijdens de set. Bij Castles In The Air werd er een Belgische vlag met het Architects-logo door de zanger omhoog gehouden, want een mooie ervaring was voor alle Belgische fans van Architects.

Naysayer was dan weer erg snel en chaotisch in het begin en gaf een duidelijke positieve invloed op het publiek, want deze stroomde werkelijk in op de lijnen naar de zanger toe. De sfeer was erg positief omwille van deze catchy en agressieve song. Een paar lekkere breakdowns en circle pits later en C.A.N.C.E.R. en Devil’s Island volgden op. Holy shit! Het publiek dreef uit en tegen elkaar en de sfeer was echt hard te proeven. Architects vervolledigen hun set nog met enkele songs zoals Early Grave, Follow The Water en These Colours Don’t Run. Architects maakte het publiek het te heet onder hun voeten, dit door hun uitstekende muzikale technieken en een oorverdovende en unieke stem. Lyrics gewijs is Architects ook een erg sterke band. Wie er niet was heeft dan ook een prachtige show gemist, waar sfeer toch wel van een mooi hoogstaand niveau was!

Tracklist:

  1. Broken Cross
  2. The Devil Is Near
  3. Dead Man Talking
  4. Alpha Omega
  5. Castles In The Air
  6. Naysayer
  7. C.A.N.C.E.R.
  8. Devil’s Island
  9. Early Grave
  10. Follow The Water
  11. Colony Collapse
  12. Youth Is Wasted On The Young
  13. These Colours Don’t Run
  14. The Distant Blue
  15. Gravedigger
Tags: 
Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!