Review Brakfest 2016

In Lokeren werd op woensdagavond 10 augustus de vierde editie van Brakfest georganiseerd. Niemand minder dan bands als Renounced, Oathbreaker, First Blood, Born From Pain, Arkangel en Unearth kwamen de orde verstoren in het sportcomplex van Lokeren, dat tijdens de Lokerse Feesten fungeerde als de 'Red Bull Electropedia Room'. Geen dj's of dance acts deze avond, maar hard- en metalcore!

Door werkverplichtingen heeft Festivalblog de eerste twee bands helaas moeten missen. Toen de Amerikaanse mannen van First Blood het podium betraden, was Festivalblog wel van de partij. Het was al even geleden dat de bandleden van First Blood in België waren geweest, maar ze waren het nog steeds niet verleerd om het Belgische publiek naar hun hand te zetten. De muzikale technieken waren strakker en harder dan ooit. Met nummers Lies en Enemy vocht First Blood naar de eerste plaats, dit onder het toeziende oog van het moshend publiek dat First Blood in zijn armen had gesloten. Bij het nummer Dedicated eerde zanger Carl zijn zoontje Wolfgang. Hij vroeg het publiek om ‘happy birthday’ te roepen, zodoende dat hij na zijn tournee dit kon laten zien aan zijn zoon. Een pracht van een cadeau, Carl! First Blood stelde ook hun nieuw album voor, dat ‘Rules’ zal heten. Keiharde, strakke nummers waar de invloeden van beatdown niet ver weg waren te vinden. Een ander First Blood, maar toch zijn we benieuwd voor de verdere nummers van het album. First Blood sloot zijn setlist af met nummers Silence en Preamble, met als gevolg dat het violent dancing in deze setlist tot zijn hoogtepunt kwam.

Het Nederlandse Born From Pain had ook een plaats kunnen vangen op deze affiche. Het publiek mocht dan ook nog eens de setlist zelf via Facebook samenstellen. Deze legendarische band, rechtstreeks uit het hartje van het Nederlandse Zuid-Limburg Heerlen, kwam terecht voor een spiraal van violent dancing, moshpits en een paar crowdsurfers. De setlist bestond uit oorverdovende hits zoals Cause & Effect, Final Nail en Rise Or Die, die in de armen werden gesloten van elke luisteraar in het publiek. Als je niet moshte, dan headbangde je wel. Born From Pain bleef strak, kalm en oogde als een uitstekende hardcore/metal band hier in Lokeren. Met het nummer The New Hate waren er geen grenzen meer. De hele zaal werd omgevormd tot een pit waar alles op alles werd gezet, om kippenvel te laten ontstaan. Een mooi zicht in hardcore; de samenhorigheid kwam tot het hoogste niveau. Born From Pain maakte zich de eer aan om één van de hardste hardcore bands te worden door de samenhang van zeer diepgaande teksten en strakke muzikale technieken te gebruiken. In Lokeren speelde de band met deze technieken de zaal neer. Er was geen ontkomen aan om niet meegesleept te worden in deze oorverdovende hardcore/metal die deze Nederlandse rockers aan ons voorstelden.

En toen gebeurde het dat de Lokerse Feesten in het licht stonden van de Belgische metalcore/hardcore sensatie Arkangel. Een band als geen andere met die rauwe, grove stem van zanger Baldur en met de wilde haren van zijn andere bandleden. Het werd een optreden om nooit meer te vergeten. Elk album van Arkangel stond centraal in deze setlist. We kunnen hier wel allemaal nummers opschrijven, maar om de muziek te ervaren zal je bij zo’n set van Arkangel moeten zijn geweest. Om toch deze recensie te voltooien, kunnen we zeggen dat Arkangel de zaal letterlijk heeft platgespeeld. Er was geen ontkomen meer aan om zonder violent dancing, moshpits en circle pits door te gaan. Arkangel had zijn troef met die mooie rauwe stem van Baldur, het enthousiasme van de gitaristen, bassist en drummer, de zeer strakke en verfijnde gitaarlijnen, de oorverdovende drumtechnieken en vooral de dankbaarheid die van alle bandleden op het podium zichtbaar waren. De samenhorigheid in deze setlist was een sterk hoogtepunt en Arkangel zorgde voor een herkansing van het verleden. De Belgische Arkangel die we nooit kunnen en zullen vergeten, maar ook nooit uit onze dromen zal verdwijnen, stond daar, in het hartje Lokeren en heeft de luisteraars naar een andere wereld gebracht. Arkangel blies iedereen naar de tijden van toen, waar hardcore en metalcore één waren, maar op woensdagavond 10 augustus 2016 bereikte Arkangel in een 40 minuten durende set zijn hoogtepunt door de beste act van de geschiedenis van Brakfest te worden.

Het was moeilijk voor headliner Unearth om hier aan te tippen. Heel kort samengevat moet gezegd worden dat ze dat ook niet deden. Ten eerste was het merendeel van het publiek hier voor de hardcore acts, waar Unearth met hun metalcore met melodic death metal invloeden niet onder valt. Ten tweede mocht de band, ook al waren ze headliner, ook slechts 40 minuten spelen. Ze moesten het dus kort houden en de juiste songs selecteren. De band ging dan ook voor een snelle en harde setlist. Maar wat een contrast met de soms logge en trage breakdowngerichte nummers van voorgaande bands. Zanger Trevor Phipps vroeg meermaals aan het publiek om dichter te komen en op te gaan in hun muziek, maar veel zieltjes won hij deze avond niet, op de muziek van Unearth wordt namelijk niet aan violent dancing gedaan. De vraag naar een circlepit bleef ook uit, dat lag immers niet in de stijl of smaak van het publiek. Enkel op de zware breakdowns in de nummers werd er activiteit gesignaleerd op de middenvloer. Trevor vroeg wie Unearth al eerder gezien had en wie er nieuwelingen waren voor hun optreden, de handen gingen bij beide keuzes ongeveer evenveel de hoogte in. Zijn hoopvolle mededeling dat ze eind dit jaar nog eens in België spelen samen met Iced Earth ving ook bot, zou überhaupt zelfs maar de helft van de zaal de power metalband Iced Earth kennen? Helaas stond Unearth misschien verkeerd geprogrammeerd boven Arkangel, maar aan hun optreden lag het nochtans niet. De band speelde retestrak, de songs waren snel en vlijmscherp, Trevor screamde de longen uit zijn lijf dat samen met het muzikale talent en het enthousiasme van de andere bandleden bewonderenswaardig was, maar de energiebom barstte helaas deze keer niet uit. Volgende keer beter!