Review Into Darkness 2012 @ 013

De laatste bestemming van het reizende muzikale gezelschap van de Into Darkness tour was Tilburg, waar de bands een laatste keer mochten spelen in de 013. Opnieuw waren het Moonspell en PAIN die de zaal in vervoering brachten.

Support bands Scar of the Sun, Lake of Tears en Swallow the Sun wisten weinig volk te trekken eerder in ons land in de Trix en dit was niet anders hier in de 013. Vrijwel iedereen kwam voor Moonspell en/of PAIN. Reden genoeg om hen te bespreken. Wie toch benieuwd is naar deze drie eerdere bands, kan de review van 11 november in Trix hier nalezen.

Moonspell is een band die je absoluut niet in een hokje kan plaatsen. Met hun gothic melodieën enerzijds maar de extreme metal kant anderzijds is hun muziek een niet alledaagse combinatie. Moonspell weet hierdoor wel te boeien. Dat deden ze ook opnieuw op deze laatste show van hun Europese tour. Ze speelden een combinatie van die extreme metal met nummers zoals Lickanthrope of Alpha Noir en die intense gothic sfeer die de band kan oproepen, waarbij ongetwijfeld Vampiria de topper was.

Het podium in de 013 is vrij hoog. Dit zorgde er voor dat zanger Fernando Ribeiro, die op zich al indrukwekkend overkomt, nu nog groter en haast dreigend overkwam. Als een reus torende hij boven het publiek uit, opkomend met een ijzeren helm. Fernando’s veelzijdige stem is een groot pluspunt aan deze band, wat ook moet met het soms grote contrast tussen de nummers. Muzikaal was vooral de gitaarsolo bij Wolfshade bewonderenswaardig. Zoals dat wel kan verwacht worden van een laatste tourshow, was er net iets meer aan het optreden in vergelijking met voorgaande shows. Zo zong de zanger van Swallow the Sun mee in het nummer Opium en kwam die gehele band ook even het podium opgewandeld, half ingepakt in zilverfolie, een beetje onnozel doen.

Verder was het een basic Moonspell optreden met een lichtelijk aangepaste setlist dan hier bij ons in België. Zo speelden ze Awake in de plaats van  Nocturna en lieten ze het zwaardere Night Eternal voor wat het was. Misschien net door een zwaar nummer minder dat dit optreden de gemoedelijke Moonspell sfeer iets meer deed aanvoelen dan eerder. Maarja, eindigen met de combo Vampiria - Alma Mater – Full Moon Madness, hoe kan het dan ook slecht zijn.

De setlist:

• Axis Mundi
• Alpha Noir
• Opium
• Awake
• Wolfshade (A Werewolf Masquerade)
• Lickanthrope
• Em Nome Do Medo
• Vampiria
• Alma Mater
• Full Moon Madness

De 013 was nu stevig opgewarmd. Enkelen hielden het hier al voor bekeken, maar de meesten bleven nog voor Peter Tägtgren’s PAIN. Je zag het wel een beetje aan de hele band dat dit het laatste optreden van de tour was. Ze leken moe en waren minder actief, of zou dit gewoon door het hard feestvieren in de tourbus zijn? Met de mannen van PAIN is het altijd wel een feestje, zowel on- als off-stage.

Zo gezegd, zo gedaan. PAIN gaf nog een laatste maal een spetterend optreden. Naarmate de set vorderde, leek iedereen in een soort ‘party mood’ te komen, vooral met nummers als Zombie Slam, Dirty Woman en The Great Pretender. Er werd zelfs af en toe gedanst. Natuurlijk stond dit in schril contrast met de zwaardere nummers zoals Walking on Glass, Monkey Business en It’s Only Them, er werd heftig geheadbanged en zelfs enkele moshpits ontbraken niet.

Van PAIN moet wel gezegd worden, in tegenstelling tot Moonspell, dat hun eerdere passage in Trix beter was dan nu. Er leek minder sfeer ondanks de danspasjes (die bij sommigen haast gingen tot ingebeeld paaldansen). Swallow the Sun kwam ook bij PAIN nog even gedag zeggen in hun silverfolie outfits. Ook hier was het op het einde nog even alles geven met On and On en Shut Your Mouth, maar het publiek kreeg niet meer. Ze speelden geen enkele verrassingen ondanks de laatste show zijnde, maar gewoon de gewoonlijke setlist:

• Same Old Song
• I'm going in
• Walking on Glass
• Zombie Slam
• Dirty Woman
• Monkey Business
• End of the Line
• The Great Pretender
• Dark Fields of Pain
• Its Only Them
• Let me out
• On and On
• Shut Your Mouth