Review Dyscordia CD releaseparty @ De Kreun

Datum: 
vrijdag, 8 april, 2016

Dyscordia transformeert De Kreun in hun huiskamer en heet jullie welkom in de familie.

De CD releaseparty van Dyscordia gaat in Kortrijk niet onopgemerkt voorbij. Niet alleen is De Kreun uitverkocht maar het publiek neemt blijkbaar het zekere voor het onzekere en zakt reeds zeer vroeg massaal af naar De Kreun waardoor er aan de ingang een indrukwekkende rij staat aan te schuiven die op een bepaald moment zelfs tot tussen de opgestelde kermisattracties van de Paasfoor reikt.

Dankzij deze onverhoopte stiptheid mag Fields Of Troy openen voor een zaal die al meer dan behoorlijk gevuld is. Muzikaal liggen ze weliswaar enigszins aan de rand van mijn comfortzone maar dankzij een zeer goed geluid en een enthousiaste inzet weten ze mij een hele set lang te boeien dankzij sterke nummers als Cold Eyes en 402. Qua geluid leunt men aan bij een resem bands tussen de twee ijkpunten Alter Bridge en Trivium en afgaande op hun prestatie vandaag zou een plaatsje in de voorprogramma’s van die bands verre van misstaan. Om het publiek nog wat meer op hun hand te krijgen wagen ze zich met succes aan de Pantera-klassieker I’m Broken en tijdens het laatste nummer slaagt men er zelfs in een deel van het publiek aan te sporen tot een bescheiden wall of death. Deze band heeft vandaag fans bijgemaakt, zoveel is duidelijk.

Thurisaz heeft vervolgens af te rekenen met het slechtste geluid van de avond. Niet dat de band er zelf iets kan aan doen trouwens. Wanneer je tussen de eerste twee nummers door nog het album van Metallica op de achtergrond hoort spelen dat normaliter tussen de optredens door de zaal schalt dan kan je niet anders dan concluderen dan dat de man aan de knoppen er een nacht met weinig slaap heeft opzitten. Bovendien heeft de band een complex geluid waarbij maar liefst drie vocalen en een dubbel keyboard mee in rekening moeten genomen worden. De geluidsproblemen ergeren de bandleden duidelijk maar ze verbijten hun frustratie en zwoegen zich door hun set van atmosferische black en doom metal. Ondanks de tegenslagen slaan ze zich professioneel door hun set waarbij vooral Falling en One Final Step eruit springen. Het applaus na afsluiter In All Remembrance is er dan ook vooral één dat het respect van het publiek voor Thurisaz onderstreept. Hulde voor zoveel inzet ondanks de technische problemen.

Wanneer we 10 minuten voor de set van Dyscordia nog snel wat nicotine tot ons gaan nemen beseffen we te laat de consequentie daarvan. De Kreun is immers tot de nok gevuld en slechts mits onbedoeld billen knijpen, vele ‘pardons’ en het sporadisch gebruik van de ellebogen weten we ons terug in de zaal te wringen. Nog voor één noot gespeeld is weet iedereen al dat Dyscordia vandaag niets fout kan doen. De overduidelijke liefde van het publiek voor ‘hun’ band spat er van af. Niet in het minst dankzij de massaal present tekende Dyscordia Army Fanbase, compleet met spandoek en gillende meisjes.

Bij Harlequin’s Grief vrezen we nog even dat de klankman opnieuw is ingedommeld maar al snel verbetert het geluid aanzienlijk en kunnen we genieten van een intense set waarbij de nadruk –uiteraard- ligt bij het nieuwe album maar middels enige crowdpleasers als In Solitude en From Sight To Black worden de fans van het eerste uur niet vergeten. ‘Words In Ruin’ draait nu al enige weken rondjes in de CD-speler en de complexiteit van de nummers begint nu pas te dagen. Het was dus afwachten of dit live wel helemaal tot zijn recht zou komen maar de band kwijt zich professioneel van zijn taak zodat nummers als Bail Me Out, het enigszins naargeestige Never Will en het instant herkenbare A Perfect Day loepzuiver het publiek worden ingeslingerd.

Wat vandaag vooral opvalt is de familiale, ja zelfs huiselijke sfeer die er heerst in De Kreun. Dyscordia slaagt erin ons te doen vergeten dat we in een concertzaal staan en het lijkt wel alsof ze ons welkom heten in hun ruime living waarbij ze zich perfect kwijten van hun taak als gastheer (‘mijn punten voor sfeer en gezelligheid, een welverdiende 9 op 10’). Veel hangt daarbij af van de ontspannen manier waarop zanger Piet met het publiek communiceert en tussen de nummers door informeert of we gemakkelijk parking hebben gevonden en de kermis al bezocht hebben. Ook een grapje over de eigen vestimentaire uitrusting benadrukt hoezeer de band de beide voetjes op de grond houdt.

Het publiek heeft duidelijk al de tijd genomen om thuis het nieuwe album goed in zich op te nemen zodat meerdere nummers mogen rekenen op enthousiast meezingen en ritmisch klappen. Bijna elke song wordt verwelkomd als een hit waardoor de ‘echte hit’ Chtonic Star er minder uitspringt dan je zou verwachten. Voor de niet-ingewijden blijft dit echter het prijsbeest buiten categorie op ‘Words In Ruin’, evenwaardig aan pakweg Hunting High And Low van Stratovarius. Afsluiten doet de band met de twee oudere krakers Twin Symbiosis en My Devotion. Het geluk en de voldoening straalt duidelijk van de gezichten af, zowel bij band als publiek. Dyscordia is klaar voor de eredivisie, zoveel is duidelijk.

Bekijk ook het volledige fotoverslag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!