U bent hier

Review Epica + Powerwolf @ Ancienne Belgique

Posted by Anoniem (niet gecontroleerd) op Friday, 3 February 2017

Datum:

woensdag, 1 februari, 2017

1 februari 2017, de avond waar Beyond The Black het Belgisch volk toonde wat hun talenten waren, wanneer de Bloodred Five (ook wel gekend als Powerwolf) hun fans opriepen om naar de AB te komen voor de show, waar Epica de harten sneller deed slaan met de stem van sirene Simone SImons. Uitverkocht, hyped en al lichtjes aangestoken van ons fantastisch Belgisch bier, zo stonden de meesten klaar voor de avond.

Beyond the Black was de opwarmer van de avond. Deze band komt origineel uit Duitsland, opgericht in 2014 door zangeres Jennifer Haben en ze hebben al twee albums op hun naam staan: Songs of Love and Death en hun nieuwste release Lost In Forever. Hoewel nog praktisch onbekend in ons klein Belgisch landje, na dit optreden zal dit zeker en vast wel al veranderd zijn. Een ijzersterke show stond er de toeschouwers te wachten. Dertig minuten kreeg de band om het publiek te overtuigen en dit is zonder enige twijfel gelukt. Het gejuich werd luider na elk lied en energie was zeker aanwezig deze avond. Hopelijk is de band nog een lang leven gegund, want van de originele line-up is enkel Jennifer nog overgebleven. Na hun performance was er een pauze van twintig minuten om iedereen de tijd te geven zich klaar te stomen voor de volgende band.

Female vocalists waren dan wel in de meerderheid in de Ancienne Belgique, toch weerhield dit Atilla Dorn van Powerwolf niet om zijn prachtige operastem eens goed te laten weerklinken in de zaal. Dynamisch openden ze hun show met Blessed and Possessed. Kippenvel over het hele lichaam bij de eerste noot is altijd een goed teken dat het optreden niet zal teleurstellen. Hierna volgden de nummers Army of the Night, Amen and Attack, Coleus Sanctus en In the Name of God. De hele show was het publiek niet stil te houden, gejuich, geklap en springen tot ze niet meer konden. Het leek alsof ze het hoofdprogramma waren van de avond, maar het was nog niet afgelopen. Na al deze power was het tijd voor een ‘kalmer’ nummer, Let there be Night, hoewel iedereen allesbehalve kalm was. Resurrection By Erection en Werewolves of Armenia mochten niet ontbreken, het volk werd in twee gedeeld, toetsenist Falk kreeg de linkse kant en Atilla rechts. Het werd snel duidelijk dat het rechtse publiek over sterkere stembanden beschikte dan het linkse. Voor de die hard fans was er één klein ‘minpuntje’ aan de afsluiter van hun show en dat was het gebrek aan hun Lupus Dei nummer, hoewel We drink your Blood zeker geen slechte vervanger was. Ofwel juist goed, want het moet niet jaar na jaar of show na show steeds hetzelfde optreden zijn, niet?

Na deze twee ijzersterke voorprogramma’s was het tijd voor de main act: Epica. Deze Nederlandse band heeft al jaren een grote fanbase in België, dit zorgde echter voor wat verwarring, gezien op enkele vorige optredens van deze tournee samen met Powerwolf en BTB, Powerwolf de main act was, maar voor deze show en hun twee komende is Epica de afsluiter.

Voor vele fans was dit zeker geen probleem en enthousiasme was alom. Dit concert kan het best omschreven worden in één woord: EPIC. Het had gewoon alles, de zwoele stem van zangeres Simone in harmonie met backing vocals Mark, toetsenist Coen die niet bij te houden was met een camera door het heen en weer geloop met zijn 'mobiel keyboard'. On point gitaarsolo’s en er mag ook gezegd worden dat de lichteninstallatie zeer goed gebracht was. Ze schoten uit de startblokken met Edge of the Blade en Phantasmic Parade van het laatste album The Holographic Principle dat vorig jaar uitkwam. Het was meteen de eerste gelegenheid voor België om de nieuwe nummers live te horen, met succes. Zo was het zelfs ook het eerste live debuut van de ballade Once Upon A Nightmare, waar Simone met haar fantastische stem in schittert. Voor sommige mensen is een vrouwelijke operastem snel afgezaagd terwijl anderen er niet genoeg van kunnen krijgen, gelukkig worden deze afgewisseld door grunts van hun gitarist zoals in de nummers Divide and conquer, A Phantasmic Parade en Consign to Oblivion. Dit was het laatste nummer van maar liefst drie encores. Een uur en half lang van hun eerste tot hun laatste song heeft de band alles gegeven om deze avond onvergetelijk te maken.