Review Epica - Retrospect

Datum: 
zaterdag, 23 maart, 2013

Epica zag het groots. Om hun tiende verjaardag te vieren, hebben ze een zaal in het grote Klokgebouw te Eindhoven afgehuurd voor een heuse verjaardagshow die de naam Retrospect meekreeg. Uitgenodigden op dit verjaardagsfeest waren maar liefst zo’n 4500 mensen uit 50 verschillende landen! Naast het publiek waren andere genodigden de special guests (gastartiesten die tijdens het optreden zouden meedoen) en het Hongaarse Extended Remenyi Ede Chamber Orchestra en Miskolc National Theatre Choir, het orkest en koor dat Epica voorheen al bijstond voor de show en opnames van ‘The Classical Conspiracy’.

Eigenlijk deed het wat terugdenken aan de Elements show van Within Temptation in het Sportpaleis vorig jaar in Antwerpen. Mensen die al van de avond ervoor in de kou voor de deur stonden te wachten, een massale opkomst met lange wachtrij voor de nog gesloten deuren, orkest en koor aanwezig en veel beloftes van speciale zaken en gastartiesten voor het optreden. Doet Epica het beter dan het ietwat teleurstellende Within Temptation? Het antwoord is klaar en duidelijk: ja! Maar waren er echt zoveel verrassingen op deze speciale show? Niet echt. Al was een eerste verrassing misschien de 'no-camera policy', iets uniek tot nu toe bij Epica.

Het duurde al niet lang eer het Klokgebouw volstroomde met volk. Deze avond was immers enkele dagen op voorhand volledig uitverkocht, een knappe prestatie voor de band. De show begon stipt om half 9 zoals aangekondigd, in tussentijd speelde een filmpje af met verschillende artiesten die Epica feliciteerden met hun tienjarige carrière, geprojecteerd op het doek dat nog voor het podium hing. Voor zo’n grote zaal en met zoveel volk was te verwachten dat het podium vrij groot zou zijn, maar eens binnengekomen leek het zelfs eerder klein, waar zou bijvoorbeeld dat orkest moeten zitten was een vraag die menig persoon zich stelde.

De show werd al meteen vrij ‘epic’ ingezet met de intro. ‘Basic Instinct’ bleek dit te zijn, een muzikaal stuk dat te beluisteren is op de sinds deze dag uitgekomen expanded edition van The Phantom Agony, hun debuutplaat. Tijdens deze intro viel het doek voor het podium naar beneden en kon het publiek het orkest en koor aanschouwen, dat op verschillende trappen achteraan het podium zat. De bandleden kwamen een voor een op en startten met ‘Monopoly of Truth’. Eens zangeres Simone Simons erbij, was het plaatje compleet. Het geluid zat door al het vooraf repeteren en soundchecken al onmiddellijk 100% goed. Het was nu al duidelijk, het zou een avond van jewelste worden. De sfeer die in de zaal heerste was haast tastbaar!

De band wond er geen doekjes om, ‘Sensorium’, ‘Unleashed’ en ‘Martyr of the Free Word’ passeerden de revue, van energie gesproken. Perfecte nummers om de fans van het zwaardere Epica tevreden te stellen. Ook met vlammenwerpers en vuurwerk werd niet schaars omgesprongen. Vooraan zorgde dit voor warmte en licht, maar zelfs aan de zijkanten van de zaal klonken luide knallen van ontploffend vuurwerk, mooi gedaan hoe het vuurwerk van voor naar achterin ging.

Met het Classical Conspiracy orkest aanwezig kon het niet anders dan dat er ook zulke nummers zouden gebracht worden. ‘Presto’ was het eerste hiervan, een sublieme samensmelting van het orkest en de Epica muzikanten en meteen ook de eerste verrassing van de avond. Want waar bleven die verrassingen toch waar de band het over had? Na ‘Never Enough’ (dat de band naar eigen zeggen nog niet vaak gespeeld heeft… Bullshit als je het mij vraagt) kregen we hier eindelijk echt eentje of zelfs twee van: een Italiaans(?) nummer waar de eerste gastartieste van de avond bij te pas kwam. Please welcome… Floor Jansen. Samen met Simone zong ze dit lied, pure klassieke muziek met het orkest bij. Hierbij werd het volledig rustig in de zaal en dit bleef zo toen de zachte pianotonen van ‘Twin Flames’ werden ingezet. De zachte stem van Simone bracht gedurende het hele nummer het publiek tot rust. Er was zowaar ook spektakel op het podium te zien. Naast Simone hingen twee lange stoffen gordijnen (of iets in die aard). Hier klommen twee vrouwen in tot bijna helemaal bovenaan, waarop ze synchroon elk langs een kant van Simone op het ritme van de muziek hun acrobatische kunsten toonden. Het bleef echter niet lang stil, ‘Serenade of Self-Destruction’ maakte hier een einde aan.

Het orkest en koor waren doorheen de nummers al actief bezig, maar ze werden pas hierna in de spotlight gezet. Ze speelden fragmenten van Feint, Fools of Damnation, Mother of Light, Kingdom of Heaven, Run For a Fall en Deep Water Horizon. De muziek van Epica leent er dan ook perfect toe om door een orkest gespeeld te worden, ondersteund door verschillende stemmen van een koor.

Na nog een resem standaard nummers afkomstig uit zowat alle albums van de band, volgde zowaar een grote verrassing. Een nieuw nummer, speciaal geschreven voor deze show en dan ook getiteld ‘Retrospect’. Het combineert al het goede van de band zo bleek, lekker zwaar en symfonisch, met wisseling tussen Simone en grunter Mark Jansen. Ook leuk was dat ze de Imperial March van Star Wars speelden.

Een nummer dat de band al een tijdje niet gespeeld heeft, was Quietus. Voor deze gelegenheid (al was misschien een nummer van The Phantom Agony beter geweest voor de gelegenheid) kwamen de drie oude Epica bandleden het podium op om mee te spelen. Yves Huts, Jeroen Simons en Ad Sluijter mochten op deze show zeker niet ontbreken, eer komt immers ook hen toe. Met ‘The Phantom Agony’ zelf zat het eerste deel van de show er dan op.

Na een korte rustpauze kwam Mark Jansen opnieuw het podium op. Na een praatje tegenover het publiek over hun tienjarige carrière gingen ze verder met hit ‘Cry for the Moon’. Ook deze keer weer een schot in de roos, zeker gezien het thema van de show. Nog een laatste keer mocht ook Floor Jansen het podium op om samen met de band ‘Sancta Terra’ te brengen. Tot zover dus ook de belofte van vele (internationale) gastartiesten, het bleef bij de oude bandleden en Floor, allemaal Nederlanders. Het is niet de eerste maal dat Epica grote aankondigingen zoals dit doet, waar uiteindelijk niet veel van aan is. Zie maar naar de DVD opname van de Paradiso show die er nog steeds niet is als die er al ooit komt en de vele shows op het Metal Female Voices Fest waar zogezegd ‘speciale zaken’ zouden gebeuren zoals gastartieste Amanda Somerville, een vuur/pyro show en het integraal spelen van The Phantom Agony… Maar geen gezeur, een Epica optreden is bijna altijd wel goed en deze Retrospect behoort zeker tot de hoogtepunten.

Na ‘Design Your Universe’ was opnieuw een korte pauze. Bisronde nummer twee ging van start met ‘Storm the Sorrow’ en eindigde met het epische ‘Consign to Oblivion’ naar goeie gewoonte. Maar wat houden we van goede goeie gewoontes.

Wie dit fantastische optreden van Epica gemist heeft, niet getreurd. Het hele optreden werd uitgezonden op het internet via een betalende livestream, maar de camera’s hadden ook een ander doel. Alles is opgenomen voor een DVD release van dit grandioze optreden. Een aandenken van een geslaagde avond voor zowel de band als hun fans.

De volledige setlist:

  • Intro: Basic Instinct
  • Monopoly on Truth
  • Sensorium
  • Unleashed
  • Martyr of the Free Word
  • Chasing the Dragon
  • Presto
  • Never Enough
  • Stabat Mater Dolorosa (with Floor Jansen)
  • Twin Flames
  • Serenade of Self-Destruction
  • Orchestral Medley: Feint / Fools of Damnation / Mother of Light / Kingdom of Heaven / Run For a Fall / Deep Water Horizon
  • The Divine Conspiracy
  • Delirium
  • Blank Infinity
  • The Obsessive Devotion
  • Retrospect (New Song)
  • Battle of the Heroes (John Williams cover)
  • The Imperial March
  • Quietus (with Yves Huts, Jeroen Simons and Ad Sluijter)
  • The Phantom Agony

Encore:

  • Cry for the Moon
  • Sancta Terra (with Floor Jansen)
  • Design Your Universe

Encore 2:

  • Storm the Sorrow
  • Consign to Oblivion

Epica Retrospect

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!