Review Female Metal Event (FemMe) 2015: dag 1

Datum: 
vrijdag, 16 oktober, 2015

Female metal event, of Femme in het kort, het festival bij uitstek om nieuwe bands te leren kennen, waar lokaal talent een kans krijgt om te groeien en daarnaast enkele grote bands het publiek trekken om het programma aantrekkelijk en compleet te maken. Ook deze tweede editie ging in de Effenaar in Eindhoven door, deze keer zelfs twee dagen en een filmvertoning met kleinschalig optreden de dag ervoor. Met meer bands op de affiche was ook de kleine zaal geopend. Twee podia boordevol bands die elkaar afwisselden, het bleek een concept te zijn dat uiterst geslaagd is.

De eerste avond was, net als de tweede dag, een succes. Het begon allemaal met heel wat mensen die aan de zaal verzameld waren tegen openingstijd. Naarmate de eerste band begon, liep de grote zaal van de Effenaar al goed vol. Whyzdom mocht aanvangen. Recht uit Parijs, Frankrijk komt deze symfonische metalband. Ze hebben al drie full length albums op hun naam staan en timmeren steevast verder aan hun muzikale carrière. De band lijkt anno 2015 goed op weg, het lijkt lang geen beginnend bandje meer want ze gaven een goed optreden. We hebben ze echter vroeger al anders gezien, bijvoorbeeld als support van Tarja op verschillende tournees, waar ze toen niet overtuigden. De band heeft duidelijk sindsdien hard gewerkt, want niet alleen muzikaal en vocaal, maar ook wat betreft uitstraling wisten ze te overtuigen.

Het prettige aan op dit festival spelen voor de bands, is dat zelfs de kleinste band een mooie speelduur krijgt en voor heel wat publiek kan spelen. Whyzdom mocht dan ook (als openingsband!) 45 minuten spelen! Hier maakten ze gretig gebruik van door menig melodieus nummer te spelen en het oog ook wat te geven. De huidige zangeres Marie Rouyer had meerdere kleedjes aan en accessoires bij zich zoals een schedel en een boek dat ze aan pagina per pagina aan stukken scheurde. Een geslaagde opener!

Autumn zette deze trend verder in een al bijna nokvolle kleine zaal. Meteen ook de eerste lokale (zijnde Nederlandse) band die mocht optreden. Ze speelden veel nieuwe nummers van hun laatste twee albums zoals Cold Comfort en Altitude, waarop Marjan Welman de huidige zangeres is. Van de oude gothic metal resteert niet zoveel meer de laatste jaren, de band evolueerde naar eerder alternatieve, atmosferische rock. Lang niet slecht, vooral in kleine zaaltjes als dit komt dit goed tot zijn recht. De band is al jarenlang bezig met kwalitatieve muziek te maken, wat het volgepakte zaaltje verklaart.

Ook Visions of Atlantis verraste. De band gaat al jarenlang mee maar is de laatste jaren wat in een impasse geraakt. Hun laatste album ‘Ethera’ kon helemaal niet boeien en toen kwam ook het nieuws dat zangeres Maxi Nil het voor bekeken hield. Zij is ondertussen actief met eigen projecten waaronder Jaded Star, Visions of Atlantis lijfde de Franse Clémentine Delauney in. Deze spring-int-veld is tegenwoordig overal te zien, ze vervoegde zich onlangs ook bij Serenity als vaste zangeres. Clémentine brengt een zekere dynamiek in de band, niet enkel zij loopt en springt rond op het podium, maar ook de interactie die ze teweegbrengt met de andere bandleden is leuk om zien, vooral met zanger Siegfried Samer. De band speelde een veelzijdige setlist die symfonisch en energiek was.

Van energiek naar traagheid. Draconian speelt doom metal, enkel zoals zij dat het beste kunnen. De Zweedse band is een hele poos weggeweest, onder meer omdat zangeres Lisa Johansson ermee ophield. Maar vier jaar na het laatste album is de band terug van weggeweest, met de nieuwe zangeres Heike Langhans en het binnenkort uit te komen album ‘Sovran’.

Van dat album speelden ze drie nummers, die stuk voor stuk de gothic doom metal waar de band voor staat representeerde. Verder werd de setlist van 50 minuten lang aangevuld met oude nummers, het een al intenser dan het ander. De zware grunts van zanger Anders Jacobsson aangevuld met Heike’s zachte stem en de trage muziek waar de melancholie van afdruipt zorgden voor een intense, donkere sfeer in de Effenaar. Tot slot was er ook een gastartiest voorzien bij het laatste nummer, zijnde de Zweed Daniel Änghede die ook op het nieuwe album dat nummer meezingt. Een pluim voor FemMe om hen terug naar de Lage Landen te halen. De setlist:

  • Dishearten
  • When I Wake
  • A Scenery of Loss
  • Heavy Lies the Crown
  • Morphine Cloud
  • Bloodflower
  • Rivers Between Us (met Daniel Änghede)

Terwijl tussenin nog Aeverium en Kingfisher Sky speelden in de kleine zaal, stonden velen te wachten op de hoofdact van deze avond: Lacuna Coil. Het beloofde een speciaal optreden van anderhalf uur te worden en ook exclusief vermits de band helemaal niet op tournee is. Maar speciaalheden of oude nummers waren er niet, ze speelden gewoon hun set die ze de laatste jaren gewoon zijn te spelen, enkel wat langer en met wat variatie.

Drummer Ryan Blake Folden, bassist Marco Coti Zelati en gitarist Marco Biazzi betraden het donkerblauw belicht podium en vingen zoals gewoonlijk aan met Trip the Darkness, het donkere, zwaardere nummer en een van de hits van het voorlaatste en zeer succesvolle album ‘Dark Adrenaline’. Onder luid gejuich kwamen ook zanger Andrea Ferro en zangeres Cristina Scabbia erbij om het plaatje compleet te maken. De energie spatte van het podium en dat reflecteerde zich in het publiek, waarvan de voorste rijen enthousiast tekeer gingen. De setting was gezet voor de rest van de avond.

Zoals al vermeld waren er geen grote verrassingen. Bijna alle songs kwamen van de laatste twee albums ‘Dark Adrenaline’ en ‘Broken Crown Halo’, aangevuld met de klassiekers in de setlist zoals Heaven’s a Lie, Spellbound en Our Truth. De verrassing zat hem eerder in het spelen van niet één maar twee covers zijnde Enjoy the Silence en Losing My Religion en het opduiken van Swamped, een welgekomen terugkeer! Je kon je ook afvragen waar ‘Karmacode’ naartoe was, want op afsluiter Our Truth en eerder genoemde Depeche Mode cover werd dit album helemaal overgeslagen. Misschien zijn die nummers iets te energiek gezien de andere bands die voorheen op het podium stonden? De band leek te kiezen voor een eerder duister getint optreden. Nu moeten we zeker zeggen: missie geslaagd!

De volledige setlist:

  • Trip the Darkness
  • Kill the Light
  • Intoxicated
  • Die & Rise
  • Victims
  • Spellbound
  • Swamped
  • Losing My Religion
  • Fire
  • Cybersleep
  • Upsidedown
  • Zombies
  • Heaven's a Lie

Bis:

  • I Don't Believe in Tomorrow
  • Enjoy the Silence
  • Nothing Stands in Our Way
  • Our Truth

 

Wie na de headliner nog niet uitgefeest was en zin had in meer, kon nog even in de kleine zaal Aria Flame gaan aanschouwen. Deze band kwam helemaal uit de Verenigde Staten om nog een korte show te geven. Ze hebben slechts één EP die uit zes nummers bestaat, waarvan ze de meeste gespeeld hebben op het half uur tijd dat ze op het podium mochten staan. Hun symfonische metal was best wel te pruimen, maar vocaal is er nog wat werk aan de winkel. Zangeres Aziza Poggi zong niet slecht en was keurig uitgedost in een groen, gevederd kleedje, maar ze is geen uitschieter. Misschien was het doordat er nog maar net een superband had gespeeld, dat de indruk hier teniet gedaan werd. Dag 1 van FemMe zat er bij deze op!

Meer foto's volgen spoedig in het fotoverslag. Lees ook de review van de tweede dag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!