Review Five Finger Death Punch @ 013

Datum: 
maandag, 12 juni, 2017

Five Finger Death Punch trad gisteren op in een maanden op voorhand uitverkochte 013. Dat velen hier naar uitkeken is een understatement, helaas liep lang niet alles als gepland.

Five Finger Death Punch is een Amerikaanse band, meerbepaald uit Las Vegas, die enorm in trek zijn en wereldwijd enorm populair worden. Europa is deze zomer opnieuw aan de beurt met een reeks festivaloptredens, maar de band kwam ook langs in de 013 voor een heuse zaalshow. Die eindigde echter in mineur...

Laten we beginnen met wat best wel een aangename verrassing was, de support band Mandrake's Monster, uit Nederland zelve. De band mixt invloeden van Queens of the Stone Age en Foo Fighters met een geheel eigen geluid van nu, van opzwepende dampende tracks tot mooie liedjes, aldus de beschrijving van de band. Daar kunnen we ons in vinden, want wat we hoorden een half uur lang klonk als frisse, leuke rock. Het grote podium van de 013 is misschien nog iets te groot voor hen, maar ze gebruikten het optimaal. Zo was er vaak publieksinteractie en zeker op het einde toen de zanger voor de eerste rij kwam staan en het publiek snel een refrein aanleerde, dat ze dan moesten meezingen. Een goede opener voor wat een hyperactieve avond zou moeten worden.

Maar driewerf helaas, dat werd het niet. De wachtrij voor de deuren open gingen was immens en dat lag niet speciaal aan de gigantisch strikte controle die aan de ingang werd uitgevoerd. Geen enkele rugzak of handtas mocht immers mee naar binnen genomen worden, een veiligheidsmaatregel van de band uit. Dit zorgde al voor wat gemor, maar fans lieten de pret erdoor niet bederven. Omstreeks 21:00 gingen de lichten uit en de hele zaal leek alvast te ontploffen van enthousiasme. De muzikanten kwamen een voor een op en begonnen met Lift Me Up. Puur entertainment stond daar op de planken, de heren zijn stuk voor stuk showbeesten die hun kunnen tentoonstelden en het publiek gek maakten. Maar wat was er aan de hand, de zanger die het podium opkwam was helemaal niet Ivan Moody. Ook Never Enough werd gezongen door deze invaller. Dat bleek Tommy Vext te zijn, een vriend van de band. Toen liep Moody plots het podium op. Na het nummer grapte hij dat hij te laat op zijn eigen optreden kwam en vertelde hij over de geruchten dat hij de band zou verlaten, maar dat daar niets van aan was. Hij is de enige echte zanger van Five Finger Death Punch, zo klonk het met volle trots. We vonden het eigenlijk best goed gevonden om even verwarring te zaaien om bij de eerste twee nummers een andere zanger in te schakelen.

Alles leek goed te gaan, maar na het derde nummer Wash It All Away ging iedereen het podium af en was er zo'n minuut stilte... Iets wat zich nu om de twee nummers voordeed. Dit haalde het ritme totaal uit het optreden, het leek zelfs heel rommelig. Het was slechts een voorbode van was nog moest komen zo bleek.

Wat er scheelde, god mag het weten, maar er was iets mis bij Five Finger Death Punch. Er leken ferme strubbelingen binnen de band. Zoals al vermeld, na elke twee nummers werd een pauze ingelast, niet normaal. De muzikanten gigen steeds het podium af, zanger Ivan fokte het publiek dan maar geregeld op door hen de bandnaam te laten roepen en sing-a-longs van 5FDP nummers te zingen enkel met het publiek. Leuk voor even, maar het was teveel, zeker met de onderbrekingen. Hier voegde hij eraan toe dat het misschien zijn laatste optreden zou zijn bij de band, om dat even later opnieuw te ontkennen... Wat wordt het nu, van verwarring gesproken!

Maar het publiek amuseerde zich wel met de al gespeelde nummers, zoals Got Your Six, Jekyll And Hyde en Burn MF Burn. Maar hier ging het pas echt fout, ondanks dat alle gespeelde nummers op een enorm enthousiasme konden rekenen en muzikaal alles goed gespeeld werd, ze hebben talent, dat is wel zeker. Ivan liet vocaal wel wat steekjes vallen van tijd tot tijd, maar ach. Echter, Ivan liet ook zijn eigen naam luidkeels uitbrullen (immers als de enige echte zanger van de band) door het publiek, van een ego gesproken. Toen was gitarist Jason aan de beurt, Ivan deed een poging om zijn naam te laten uitschreeuwen door het publiek. Maar dat ego spelletje dat Ivan vertoonde, stond Jason helemaal niet aan, hij wuifde het naamroepen weg. Halverwege een van deze nummers smeet hij zijn gitaar uit frustratie hard tegen de grond en verdween backstage. Opnieuw gingen alle muzikanten het podium af en even later was het opnieuw tijd voor sing-a-longs met enkel Ivan. Hier was iets ferm mis.

Uiteindelijk kwam iedereen behalve Jason terug het podium op om er wat muzikale aanvulling bij te doen en maakte Ivan de opmerking dat Jason een fantastische gitarist is maar dat 'hij blij was dat Zoltan, Chris en Jeremy achter hem stonden' (letterlijk). Waar sloeg ook dat plots op? Uiteindelijk kwam Jason terug het podium op met een nieuwe gitaar en speelden ze nog Under And Over It en wat de afsluiter moest zijn The Bleeding. Jason ging hierbij volledig rechts van het podium staan, naast de boxen voor het gordijn. Het was nu pas 22:00 en de band zou nog minstens 30 minuten langer moeten spelen. Maar het zat er op, de fans konden naar huis. Drumstokken en plectrums (die overigens al in veelvoud tijdens de gespeelde nummers in het publiek werden gegooid) werden finaal in het publiek gegooid met een kort afscheid en bedanking en de afbraak op het podium begon. Tot zover de passage van Five Finger Death Punch in Tilburg... Toen de zaal dan maar leegstroomde, lieten veel mensen inclusief de echte fans hun afkeuring blijken. Commentaren als "moeten we hiervoor zoveel geld betalen" gingen de ronde. Hoe het nu verder gaat met de band is niet geweten. Zo staan ze bijvoorbeeld dit weekend op Graspop Metal Meeting. Geen idee wat daar te verwachten, we zijn 1) aanwezig en 2) heel benieuwd!

Bekijk ooh het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!