Review Godsmack @ Trix

Terwijl de maartse buien hun naam alle eer aandoen, vindt in Trix het uitgestelde concert van Godsmack plaats. Zoals algemeen geweten zorgde een familiale tragedie bij gitarist Tony Rombolay ervoor dat de band hun originele tourplannen moest uitstellen. Vandaag wilden ze in een uitverkocht Trix bewijzen waarom Metallica hen ooit meenam als opener.

Eerst mochten de Nieuw-Zeelandse broertjes van Like a Storm de zaal voorverwarmen. De Brooks broertjes zijn getalenteerde muzikanten, die elk over een goede stem beschikken. Vrij uniek aan de sound is dat Chris Brooks de didgeridoo bespeelt en dat dit met vaste regelmaat terugkeert in hun songs. Voor het overige klinken de heren, en ik schrijf dit met het uiterste respect voor beide bands, een beetje als Nickelback! Mooi gepolijste rocksongs die iets te braaf klinken en waar de screams het resultaat zijn van een microfoon met voice destortion. De groep slaagde erin om met Become the Enemy een groot deel van de zaal mee te krijgen. Het aanstekelijke en makkelijk meezingbare refreintje zorgde voor aardig wat sfeer! Leuk opwarmertje, maar ook niet meer dan dat.

Hoog tijd voor Sully en zijn kompanen! We waren een beetje sceptisch na het beluisteren van hun laatste album, dat toch wat braafjes klonk. Godsmack weet perfect hoe ze een publiek moeten bespelen. Let's get Ready to Rumbleeee … schalt door de geluidsinstallatie, gevolgd door een opzwepende mix van Queen's We Will Rock You, Eminem, Beastie Boys tot zelfs The Beatles. Deze laatste band werd verrassend, maar daarom niet toevallig gekozen (zo zal later blijken)!  Sully Erna stelt ons snel gerust door te openen met een pittige versie van When Legends Rise.

Hoewel een tournee vaak dient ter ondersteuning van het laatste album, verloochent Godsmack de roots niet. Dit door perfect een balans te maken tussen oud en nieuw werk. Unforgettable groeit zoals verwacht uit tot een massaal meezingmomentje, maar het zaalkoor klinkt toch luider met kleppers als Whatever en Crying like a Bitch. Ik heb vooral genoten van de zeer bezwerende versie van Voodoo. Sully Erna is een zeer begadigd muzikant, dat wordt nogmaals duidelijk in de drumbattle die hij heeft met Shannon Larkin, eerst nog percussiegewijs, maar daarna full on met een mix van o.a. AC/DC, Metallica en Run DMC! Leuke gimmick was dat dit allemaal gebeurde op rijdende drumplatformpjes! Sully vond het toen al tijd om een extraatje te spelen, namelijk een zeer lang uitgesponnen versie van Come Together van The Beatles (herinnert u zich de intro nog?).

De bisnummers lieten niet lang op zich wachten en Sully bewees nogmaals dat hij van alle markten thuis is door ook zichzelf te begeleiden op piano tijdens Under Your Scars. Afsluit deden ze met een knaller, I stand Alone werd door een voltallige Trix meegezongen en zorgde voor een kippenvelmoment. Godsmack bewees nogmaals een sterke live band zijn. Wie dit met eigen ogen wil aanschouwen, kan dit doen op 22 juni in Dessel!

Bekijk ook het photo report.