Review Graspop Metal Meeting 2013: dag 2

Datum: 
zaterdag, 29 juni, 2013

De tweede dag van Graspop Metal Meeting startte al vroeg. Vanderbuyst mocht de main stage openen en niet veel later speelde Hacktivist in de metaldome. Opnieuw een hele dag luide metalen van 's middags tot 's nachts met Slipknot als headliner. Lees hier het verslag.

Deze Britten van Hacktivist brengen wel zeer speciale muziek. Een soort hardcore maar dan met hiphop vocalen en dat zijn er maar liefst twee. Inderdaad, twee full-time zangers die met elkaar afwisselen en het podium energiek rondspringen. De nodige two-steps erbij. Hoe raar de combinatie ook is, het klinkt vrij catchy al moet je voor nieuwe ervaringen openstaan. Djent noemen ze hun genre en vernieuwend zijn ze zeker en vast, gewaagd zelfs. Het kan op enthousiasme en succes rekenen, ook al was het vrij vroeg op de dag, een mooi aantal mensen kwamen deze band bekijken.

Amaranthe mocht marquee 1 openen. Reeds een uur voor hun optreden zat de eerste rij al zo goed als gevuld en naarmate de tijd vorderde kwamen er steeds meer mensen bij. Het resultaat: een goed gevulde marquee tegen dat de band begon. Met een bominslag kon je Amaranthe vergelijken, knal van in begin erop. De hele band had er zin in, dat was duidelijk. Grunter Andy was opnieuw niet van de partij net zoals op PPM Fest. Degenen die hen daar nog niet gezien hadden, konden hier op Graspop voor het eerst live kennismaken met het nieuwe album The Nexus. Menig nummer werd van dit schitterende album gespeeld zoals Burn With Me en The Nexus, maar natuurlijk werden de hits waarmee ze bekend zijn geworden niet vergeten. Hunger was naar goede gewoonte de afsluiter. Het geluid was wel niet zo optimaal afgestemd gedurende het optreden, enige minpunt.

Op de mainstage zou het een waar metalfeest worden. Rockstar speelde daar, een groep bekende muzikanten die samen metalklassiekers coverden. Deze ‘superband’ bestaat uit zanger Tim ‘Ripper’ Owens (Judas Priest, Iced Earth, Dio Disciples), gitarist Keri Kelli (Alice Cooper, Snakepit), drummer James Kottak (Scorpions, Kingdom Come), bassist Rudy Sarzo (Ozzy Osbourne, Quiet Riot, Dio, Whitesnake) en Teddy Andreadis (Guns N’ Roses) achter het keyboard. Ze speelden onder andere Hell Bent For Leather van Judas Priest, Mr. Crowley van Ozzy Osbourne, Ace of Spades van Motörhead en School’s Out van Alice Cooper. Leuke nummers, leuke sfeer.

Tot nu toe werd marquee 2 nog niet gecovered vandaag. Voor Caliban was er reden te meer om daar naartoe te gaan. Voor een goed gevulde tent mocht deze metalcore band spelen. Ze brachten een mix van oude en nieuwe nummers en zelfs een cover hoorde daarbij: Sonne van Rammstein, knap gedaan, ze hadden zowat het hele publiek mee. Caliban staat garant voor activiteit, zo werd er een circlepit gehouden tot helemaal rond de PA. Vermits DevilDriver deze editie niet aanwezig was om de grootste circlepits op gang te brengen, moest iemand anders maar deze eer overnemen.

Bullet for my Valentine, er zijn veel zowel positieve als negatieve reacties op. Ze staan nochtans al voor de vierde maal op Graspop en ook deze keer was het toch wel een schot in de roos daar op de main stage. Ok, een overwegend jong publiek dat steeds bij hen aanwezig is door de muziek die ze maken, maar het zijn muzikanten met veel talent. Hoe we ze nog Graspop weten openen hebben (althans als tweede op de mainstage, na Bloodsimple), de band is sinds dan veel geëvolueerd. Het bleek toch vooral het ouder materiaal dat aansloeg. Even losgaan op ‘4 Words to choke upon’ bijvoorbeeld of staan schreeuwen op ‘Tears don’t Fall’.

Within Temptation mocht na hen spelen op de main stage. Ook deze sympahieke Nederlanders zijn een welgekomen gast op Graspop. Deze keer hadden ze Graspop nieuw materiaal aan te bieden, zijnde de nummers van het album The Unforgiving. Maar Within Temptation is toch al iets teveel naar België gekomen om te blijven boeien. Ook deze keer was er niet veel variatie in de setlist die ze al enkele keren leken gespeeld te hebben in ons land, zijnde veel nummers van bovengenoemde plaat, aangevuld met klassiekers als Stand My Ground, Ice Queen en Mother Earth. Sharon den Adel was qua stem wel in vorm, dat mag gezegd worden. Ze bewezen ook dat ze helemaal al die tierlantijntjes die ze in het Sportpaleis hadden niet nodig hebben om toch goed te zijn. Liever zo zelfs!

Tijd voor iets helemaal anders hierna. Uitstekende death metal van Hypocrisy. Haa, Hypocrisy, dat betekent Peter Tägtgren met zijn zware stem. De laatste keer dat hij hier op Graspop was, was met zijn andere band PAIN, industrial metal. Een groot verschil met Hypocrisy dus. Dit optreden was gewoon genieten voor elke fan van het genre, bikkelhard maar toch met hier en daar een melodische ondertoon. Of het nu met PAIN of Hypocrisy is, Peter Tägtgren en zijn bandleden laten steeds een indruk achter.

Heavy metal thunder! That’s right, Saxon is in the house! Persoonlijk vinden we het nog steeds jammer dat deze uitstekende Britse heavy metal band die door al de jaren heen hun pluimen hebben verdiend, nog steeds Graspop nooit geheadlined hebben, terwijl Twisted Sister dat wel doet. Ze hadden deze keer een ‘special eagle show’ om de fans te verwennen. Wat dit precies inhield, is niet volledig duidelijk, buiten dan het gigantische beeld van een arend dat op het podium aanwezig was, moest het donker geweest zijn, zou het met al die lichten indrukwekkend geweest zijn. Nuja, de muziek is natuurlijk belangrijker en daar ontbrak het ook bij deze achtste keer dat Saxon op Graspop stond niet aan. Opnieuw waren hun grootste hits een schot in de roos, denk maar aan Heavy Metal Thunder, Denim and Leather, Motorcycle Man, 747, Wheels of Steel en afsluiter Princess of the Night.

Wie ook altijd een pretje zijn om live te zien, zijn Iced Earth. Deze power metal band van hoge klasse mocht de marquee 1 afsluiten. Heel veel volk als gevolg. Ze vlogen er direct in met Dystopia, titeltrack van het laatste album. Superveel nieuwe songs werden er niet gespeeld, wat leuk was voor de fans van het ouder werk. Het emotionele Watching Over Me was het hoogtepunt van de setlist. Zoveel mensen die meezongen, haast om kippenvel van te krijgen.

De headliner van deze tweede dag tot slot was Slipknot. Ja, je kan misschien zeggen, alweer Slipknot, maar ze krijgen toch de weide nog steeds goed vol! En met reden, Corey Taylor en zijn metgezellen waren opnieuw in topvorm. Alle grote hits van de band passeerden de revue: Wait and Bleed, Before I Forget, Psychosocial, Duality, … teveel om op te noemen. Ook het showgehalte lag naar goede gewoonte hoog, al zou er meer verwacht kunnen zijn van een bijna exclusief optreden. Slipknot had op deze minitour slechts vier optredens gepland. Dat ze nog steeds waanzinnig populair zijn was duidelijk aan de vele die-hard fans die lustig meededen en elk commando van Corey opvolgden als het ware. Zo ging een zeer groot deel van het publiek zitten om dan recht te springen wanneer zanger Corey het teken gaf, eigenlijk net hetzelfde zoals bij hun vorige passage hier op Graspop.

Geen enkel optreden van Slipknot gaat voorbij zonder de herinnering aan de overleden Paul Gray. Ook Graspop was geen uitzondering. Hij zal altijd een deel van de band blijven uitmaken. Na Spit it Out verliet de band even het podium, maar uiteraard kwamen ze nog terug voor enkele bisnummers, het feest zat er nog niet op!  Maar aan alle liedjes komt, letterlijk, een einde en zo zat deze tweede dag Graspop Metal Meeting er op.

Lees de review van dag 1 en dag 3.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!