Review Les Ardentes 2012: dag 2

Het 4 daagse Luikse muziekfestival Les Ardentes, gelegen aan de oevers van de Maas, werpt zich steeds meer op als het Pukkelpop van Wallonië. Hoewel de opstelling van het festival an sich een beetje wennen is voor de Vlaamse festivalganger (denken we maar aan vele optredens die in gebouwen plaatsvinden, met slechts 1 hoofdpodium), is de sfeer op Les Ardentes steevast enorm goed en moet tevens gezegd worden dat het publiek hier een factor is die geweldig bijdraagt aan het hele Les Ardentes gebeuren.

Op dag 2 was shockrocker Marilyn Manson de headliner en het moet gezegd zijn, hoewel de man terecht headlinede, was hij toch een beetje de vreemde eend in de overwegend electro, hiphop en andere aanverwante stijlen ingekleurde affiche.

Uw reporter ter plaatse en diens nederige sidekick arriveerden door aanhoudende fileproblemen op een ontiegelijk laat uur op Les Ardentes, en waren dus enkel in staat om vast te stellen dat zowel Balkan Beat Box, The Peas Project en Booka Shade een aanzienlijk opgekomen publiek trokken en deze de festivalgangers meer dan behoorlijk meekregen. Het was dus afwachten, vooral bang afwachten, wat dit publiek kon en wilde doen bij Marilyn Manson.

De start was alvast niet erg veelbelovend. Met een vertraging van 45 minuten betrad onze brave man het podium, waardoor hem ondertussen zowel boegeroep als gejuich te beurt was gevallen. Voor alle duidelijkheid, nog voor ook maar een noot werd gespeeld. Na elk opgenomen nummer werd er echter wel duchtig geschreeuwd en toen - finalement - MM het podium betrad, ging het publiek dan ook uit zijn dak.

De vrees voor een eventuele afgang was dus voorbarig. MM stak een sterke set in elkaar, met minder bekende, doch daarom niet minder goede nummers, en het Luikse publiek deed de rest. Met een bijna nooit gezien enthousiasme werd er geheadbanged en meegedanst dat het een lieve lust was. Het publiek was zoals verwacht niet samengesteld uit wit geschminkte en zwarte kleren dragende, half kaalgeschoren fans (voor alle duidelijkheid, waar niets mis mee is), maar uit zowat alle lagen van de bevolking.

Echter, de partijdige MM fan zou na dit optreden bijna twijfelen of de hele weide niet gevuld was met Marilyn Manson fans.

Dat dit niet zo bleek te zijn, bleek pas bij het spelen van de eerste echte hit: 'mObscene'. Toen pas was duidelijk dat dit het eerste nummer was dat alle festivalgangers echt kenden en werd pas duidelijk wat een ongelooflijke sfeer er heerste op de weide. Was de sfeer fantastisch bij de onbekendere nummers, dan toonde Les Ardentes dat er geen overtreffende woorden gevonden konden worden voor de sfeer die er heerste bij de volledig gekende nummers.

De keuze van de nummers zelf was gebalanceerd, sterk, zonder echt te veel hits. Voor zover als daar over gesproken kan worden, waren het bijna allen meezingers, zoals 'Tourniquet', 'Sweet Dreams', 'Disposible Teens' e.a. Wanneer 'Irresponsible Hate Anthem' werd gespeeld, pikten de aanwezigen het refrein snel genoeg op en werd er uit volle borst meegezongen. Indrukwekkend.

Hits zoals 'Tainted Love' of 'This is the new shit' maakten geen deel uit van de setlist. Is dit een jammerlijke zaak? Enerzijds wel, het ging tenslotte om een festival show en dan mag ergens verwacht worden dat ook deze nummers aan bod komen. Anderzijds was de sfeer sowieso al uitmuntend en heeft menig festivalganger nieuwe hits opgestoken. 

Marilyn Manson bracht dit jaar nog het nieuwe album Born Villain uit en ook van dit album kwamen enkele nummers aan bod: 'No Reflection', 'Pistol Whipped' en 'Slo-Mo-Tion'. Les Ardentes was goed voorbereid en opgemerkt mag dan ook worden dat bij deze nummers er nog meer sfeer heerste dan bij de oudere nummers. Hoewel ik persoonlijk van mening ben dat Born Villain een van Mansons mindere albums is (het verschrikkelijke 'Eat Me, Drink Me' proberen we zo veel als mogelijk uit onze gedachten te bannen), kwamen de nummers live wel goed tot hun recht en hadden ze met recht en reden hun plaats in de setlist.

Manson zelf was dit keer goed ter stem (het is al anders geweest, denken we maar aan Pukkelpop 2005) en wisselde vooral vaak van hoofddeksel. Voor de rest was het show gehalte minder dan we al van hem gewoon zijn geweest, maar zeker niet om over te klagen. De stem zat goed, de klank zat goed, het publiek was super.;

En Manson? Die zag dat 'Belgium belgium belgium" het goed deed.

Alle informatie over Les Ardentes vindt u hier terug.