Review Lokerse Feesten 2013: dag 5

De vijfde dag van de Lokerse feesten is zo stilaan ook een traditie aan het opbouwen: rock en hard rock. Eerdere jaren stonden op deze dagen al bands zoals Triggerfinger, Airbourne, Kyuss en The Black Box Revelation. Dit jaar kregen we zowat de grootst mogelijk namen ooit op een dag tijd voorgeschoteld. Alice Cooper en Deep Purple op een dag? Het kon in Lokeren.

Creature with the Atom Brain mocht deze exclusieve avond openen. Wat een bandnaam eigenlijk, zelfs nog nooit van gehoord. Maar misschien zegt de naam Aldo Struyf je wel iets? Dat is de keyboardist van Millionaire. Hier neemt hij de gitaar en vocalen live op zich. Het is een band die vrij speciale muziek maakt, heel zweverig en alternatief. Het klonk best leuk als opener voor deze avond. Veel volk was er nog niet, maar dat zou nog komen. Creature with the Atom Brain zal vast en zeker mensen die hen nog niet kenden overtuigd hebben.

Wat doen wij hier eigenlijk? Met die vraag kwam de stoner rockband Monster Magnet het podium op. Op het podium staan met Alice Cooper en Deep Purple, het kan een band die bijna 25 jaar bestaat toch nog raken. Dat de heren staan voor pure rock kon je onmiddellijk merken aan hun ruige jackets en aan hun lange haren. Het talrijk aanwezige publiek kon het optreden enorm smaken. Menig man knikte dat het goed zat.

Zijzelf hadden er ook enorm veel zin in. “Yo motherfuckers, this is a good day to rock”, waarop ze Look to Your Orb for the Warning begonnen te spelen. Een lied waarin ik vooral herkenningen van Soundgarden vind. Het eerste hoogtepunt was toen bereikt. Maar dat was geen teken om het rustiger aan te doen, want in een snelvaart ging Monster Magnet over naar hun volgende hoogtepunt Spine Of God, eentje met langgerekte solo’s, waarin rustige stukken worden afgewisseld met keiharde grunge. Er was zelfs een stukje American Pie bij, om vervolgens de boel te laten ontploffen, waarop hij zei: “I love everyone, yeah right”. Het moment was dan ook gekomen voor “ten facking minutes of rock”, waarop Powertrip en Space Lord het optreden afsloten. Het was echt wel een stevige opwarmer. Het publiek kon het zeker appreciëren. Monster Magnet heeft er alleszins een fan meer bij.

De Grote Kaai zat ondertussen nokvol. Deze avond was overigens uitverkocht, elk dagticket was de deur uit. In 2010 stond Alice Cooper al eens geprogrammeerd op de affiche van de Lokerse Feesten. Toen was hij headliner van de metaldag. Vandaag stond hij niet eens bovenaan de affiche, maar aan het publiek te zien zou hier aan getwijfeld kunnen worden.

Alice gaf een fantastische show. De koning van de shock rock toonde dat hij ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds niet moet onderdoen, hij blijft de koning en denkt nog lang niet aan aftreden. De gebruikelijke horrorshow kwam pas traag op gang. Zo is Dhr. Cooper slechts eenmaal gestorven op het podium, normaal gebeurt dit wel vaker. Het leek haast alsof Alice zijn muziek en de band in de schijnwerpers wou zetten. Zowat de eerste vijf nummers zijn zonder enige tierlantijntjes gebracht, puur muzikaal en dat kon het publiek gerust appreciëren.  Natuurlijk konden de traditionele acts zoals de dollarbriefjes bij Billion Dollar Babies en de snoerhangers bij Dirty Diamonds niet achterwege gelaten worden. Alice gooide deze zoals altijd gretig in het publiek. Andere grote hits zoals Hey Stupid en No More Mr. Nice Guy werden echt puur muzikaal in de verf gezet.

Memorabele showmomenten waren aanwezig bij Welcome to my Nightmare (waar Alice van outfit gewisseld had en grotendeels in de rook op het podium verhuld was), Feed My Frankenstein (waar Alice geëlectrocuteerd werd en een groot monster het podium op verscheen die boven elk bandlid uittorende) en Killer (waarbij Alice onthoofd werd). Ook de interactie bij Foxy Lady tussen Alice en gitariste Orianthi was leuk om zien. Alice eindigde met Poison, dat nog luider dan alle andere nummers door het publiek werd meegezongen, verliet even het podium en bracht toen nog School’s Out. Een zeer geslaagde passage van Mister Cooper hier in Lokeren.

Deep Purple mocht dag vijf van de lokerse feesten afsluiten. Hen voorstellen is eigenlijk een schande, want naderhand zou elke muziekliefhebber toch mogen weten wie ze zijn. Dat ze hun allerbeste nummer, Child In Time, niet meer spelen zullen de aanwezige fans wel geweten hebben, maar treuren deden ze niet, want er waren nog genoeg hits die gespeeld konden worden. Zo openden ze onmiddellijk met Highway Star. Het contrast met Alice Cooper kon eigenlijk niet groter zijn. Bij Cooper was alles nog bombastisch, terwijl Deep Purple alleen maar gebruik maakte van wat lichten die soms wel een psychedelisch effect teweeg brachten.

Het waren niet alleen hits dat ze speelden, ook van hun nieuw album, Now What, kregen we drie liedjes voorgeschoteld. Zo was Vincent Price echt wel een goed lied, waarna het gevolgd werd door Strange Kind of Woman, één van de hoogtepunten van het optreden. Bij ‘oude’ groepen weet je dat je waar voor je geld krijgt, dus een gitaarsolo mocht zeker en vast niet ontbreken. De verwachte drumsolo bij the Mule was er eentje uit het boekje. Dat mag menig drummer eens proberen spelen. Nog zo een uitstekend lied van hen, Hell to Pay, waarin luidkeels meeroepen zeker en vast mag. Maar natuurlijk werd het beste voor het laatst gehouden, als je uw reguliere set kan afsluiten met Space Truckin en Smoke on the Water, kan je moeilijk anders concluderen dat het weer een geslaagd optreden was. Als toetje kregen we in de bisronde met Hush en Black Night. Deep Purple staat nog altijd als een huis. Dat hebben ze hier op de kaai in Lokeren andermaal bewezen.

DJ Dirk Stoops sloot naar bijna jaarlijkse traditie deze avond af. Alweer een geslaagde avond voor de Lokerse Feesten.

Gechreven door Tim Vermoens en Stefaan De Roeck.