Review Power Prog & Metal Fest 2012 (dag 2)

Datum: 
zaterdag, 7 april, 2012

De derde editie van het Power Prog & Metal Fest zit er op. Deze keer waren er maar liefst 32 bands verspreid over drie dagen die hun muzikaal talent aan de aanwezigen mochten tonen. Een verslag van de geziene bands op zaterdag 7 april kan u hieronder lezen.

De tweede dag van dit Waalse festival begon al om 12 uur met No Fatality, gevolgd door het Belgische Azylya, Nightqueen, Fury UK en Evidence. De eerst geziene band echter was Pathfinder. Rustige melodische metal met zanger en bij een paar nummers een operazangeres die erbij kwam. Dit kon een leuke combinatie zijn, maar jammer genoeg deed de zangeres te hard haar best om hoog te zingen, waardoor haar hoogste noten te overdreven en geforceerd overkwamen. Alvast geen hoogvlieger en ook niet echt memorabel.

Eden's Curse lag een beetje in dat verlengde, maar klonk iets harder (en zonder bijkomende female vocal). Hun melodische heavy metal stond wel zeer luid, wat eigenlijk over het algemeen kan gezegd worden: het geluid stond luider dan op de eerste dag.

Gegeten moet er ook worden, dit was buiten te doen. Kramen met frieten, hotdogs, hamburgers, pizza, pasta, durum, ... Keuze was er genoeg voor nog schappelijke prijzen. Ook cd- en kledijwinkeltjes waren buiten te vinden, het was als het ware een kleine metalmarket waar steeds veel mensen vertoefden als binnen de bands niet konden boeien.

Dat deed Hell zeker en vast wel met hun strakke heavy metal. Deze band die al sinds 1982 bestaat maar door omstandigheden in 2011 pas hun debutalbum kon uitbrengen staat garant voor sfeer. Een interview met Sonata Arctica en Evergrey belette echter hen en voorganger Andromeda aan het werk te zien.

Finntroll kon dan weer wel gezien worden. Net als Korpiklaani de dag ervoor spelen ze folk metal, maar zij zijn wel veel zwaarder. Dat was niet enkel te merken aan de muziek, ook het publiek was hier vrij hevig. Massaal geheadbang, crowdsurfers, moshpits en tot tweemaal een wall of death, de sfeer zat er heel goed in. Ze speelden vrij veel nieuw materiaal, maar ook oude nummers werden niet vergeten. Vrij vreemd was dat ze hun grote hit Trollhammaren niet gespeeld hebben.

Om af te koelen van Finntroll was er Evergrey op het andere podium. Afkoelen is misschien een slecht woord, want deze progressive metal band zette ook de zaal in vuur en vlam, zij het op een andere manier. Geen moshpits maar wel een zalige intieme sfeer met hun gevoelsvolle nummers. Veel mensen zongen mee met hun grote hits, waarvan I'm Sorry het meest succes had: het publiek zong als het ware in de plaats van de zanger. Van begin tot eind was Evergrey genieten. Ze waren een goeie afwisseling tussen al dat gitaargeweld, hoewel ook Evergrey uiteraard uitstekende gitaarsolo's weet te spelen. De setlist bestond onder andere uit Leave it Behind Us, Blinded, Monday Morning Apocalypse, The Masterplan, Frozen, Broken Wings en Recreation Day. Niet volledig, maar vooral deze nummers blijven in het geheugen na deze gevarieerde en prachtige show. Zowaar zelfs het hoogtepunt van de dag en ongetwijfeld hét hoogtepunt van het festival voor alle progressive metal fans. Evergrey boeken op PPM Fest was aldus een zeer slimme zet.

Na Evergrey was het uitkijken naar hoe Sonata Arctica het er zou vanaf brengen. De laatste keren zijn hun shows aan niet zoveel verandering onderhevig geweest, wat dus het 'meer van hetzelfde' gevoel zou kunnen teweeg brengen. Niets was echter minder waar, Sonata Arctica toonde deze keer opnieuw aan dat ze er nog steeds staan en dat na acht maanden niet meer opgetreden te hebben. PPM Fest werd dus getrakteerd op een uitgerust en hernieuwd Sonata Arctica, de energie droop er van af. Samen met Evergrey waren ze de hoogtepunten van deze tweede dag. Hun komende album 'Stones grow her Name' komt binnenkort uit en hier hebben ze drie nummers van gespeeld. Zoals dat altijd is met nieuwe, nog niet uitgebrachte nummers doet het publiek iets minder mee omdat teksten niet gekend zijn en de mensen het uiteraard nog nooit gehoord hebben. Daarom was er dus ook meer sfeer met gekende klassiekers als Replica, Full Moon en Don't Say a Word. Verrassend genoeg werd al vrij vroeg in de setlist ook Black Sheep gespeeld, nog eens een bewijs dat ze wel degelijk nog hun power metal roots aankunnen. De razende gitaren bij dit nummer waren heel leuk om na al die jaren opnieuw te horen, hopelijk krijgen we ook hier opnieuw meer van op het nieuwe album. De nieuwe songs die ze speelden, leken echter in het verlengde van voorgaand album te liggen, maar om hierover verder uitspraken te doen, is het nog veel te vroeg. Laten we het houden op een setlist die zowel oude als nieuwe fan wel kon bekoren.

De setlist aldus:

  • Intro
  • Only the Broken Hearts
  • Black Sheep
  • Losing my Insanity
  • Broken
  • Last Amazing Grays
  • I have a Right
  • Replica
  • Full Moon
  • Breathing
  • Paid in Full
  • Don't Say a Word
  • Vodka + outro

Ondertussen was het al 23:00 en enkel headliner Accept was nog aan de beurt. Jammer genoeg moeten laten voor wat het was, maar hun oude hard rock zal zeker en vast niet teleur gesteld hebben voor de nog aanwezigen. Ze zijn immers een headliner van formaat.

De review van dag 1 vindt u hier.

De review van dag 3 vindt u hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!