U bent hier

Review System of a Down @ Vorst National

Posted by Tim Vermoens op Saturday, 18 April 2015

Datum:

donderdag, 16 april, 2015

Er viel niet naast te kijken. Het concert van System Of a Down in Vorst werd enorm naar toegeleefd. Deze band bestaat ongeveer 20 jaar, maar heeft al 10 jaar geen nieuw materiaal meer uitgebracht en het was ook zo'n 10 jaar geleden dat de band nog in ons land heeft opgetreden. De tour was echter niet om hun verjaardag te vieren, maar om aandacht te vestigen op de Armeense genocide, die 100 jaar geleden plaatsvond. #Wakeupthesouls werd deze tour genoemd. Tijdens deze tour doet System Of A Down slechts 8 steden aan, eindigen doen ze voor de eerste keer in Armenië, dit gratis optreden zal ongetwijfeld het hoogtepunt worden van deze #Wakeupthesouls tour.

De Armeense genocide of onrecht in het algemeen ligt System of a Down nauw aan het hart. Met hun muziek hebben ze altijd al statements willen uitbrengen en met deze tour zetten ze dit onderwerp specifiek in de aandacht. Even een kleine geschiedenisschets: de Armeense genocide, die al in veel landen erkend wordt maar lang nog niet wereldwijd, vond plaats tijdens de eerste wereldoorlog. Het regime van de 'Jonge Turken' van het Ottomaanse Rijk, een groep militairen die enkele jaren ervoor aan de macht kwamen na een staatsgreep, heeft toendertijd een miljoen tot 1,5 miljoen Armeniërs uitgemoord. Uit veiligheid voor band en publiek werd vroeg op de dag lang voor het optreden de zaal en omgeving uitermate gecontroleerd en uitgekamd, geen risico's in een multicultureel land als het onze. Tijdens het concert kregen we 3 korte filmpjes te zien over de Armeense genocide, maar ook over genocide in het algemeen, zelfs IS kreeg terecht een veeg uit de pan. Een leuk feitje was dat de Paus ook enkele dagen geleden de genocide in Armenië erkende.

Doch, de meerderheid van de aanwezigen waren toch vooral hier voor de muziek en leken zich van het hele thema niet al te bewust. System Of a Down is altijd een buitenbeentje geweest in de metalwereld en is een van de weinige bands die in de jaren negentig zijn opgericht die de tand des tijds doorstaan hebben. Hun 'titelloze' debuutalbum uit 1998 en het commercieel succesvolle 'Toxicity' uit 2001 behoren tot de absolute klassiekers in de rockwereld.

Toen het nieuws bekend raakte dat ze in Vorst zouden optreden dachten we 'is Vorst niet te klein?'. De show was dan ook uitverkocht in enkele minuten tijd. Vorst Nationaal is ook niet meteen de meest bereikbare locatie. Brussel in het midden van het spitsuur, je kent het probleem wel. Tijdig vertrekken was dan ook de boodschap. Een ander nadeel aan Vorst is toch de slechte akoestiek. Bij elk concert in Vorst wordt erover geklaagd en ook deze avond was dat op de meeste plaatsen in de zaal hoorbaar. De zaal opende en de eerste enthousiastelingen stroomden binnen. Er zat zo'n twee uur tussen openingstijd en het beginnen van de band. De zaal vulde zich dan ook mondjesmaat op, maar nooit werd het gevoel van die typische uitverkochte drukte ervaren. Het leek alsof er bewust iets minder tickets verkocht werden dan Vorst aankan, want overal was nog goed wat bewegings- en ademruimte. Niemand die klaagde, want het werd actief en heet genoeg in de zaal.

Het concert zélf dan. Géén voorprogramma, maar de hoofdact zou twee volle uren spelen, dus niemand had hier problemen mee. Telkens de achtergrondmuziek even uitging, begon het publiek te juichen, er werd zelfs meermaals de wave gedaan van tribune tot beneden en opnieuw. De sfeer zat er nu al goed in. Dat er magie in de zaal aanwezig was voor het optreden deed ons het beste al vermoeden. Voordat we de zaal betraden hadden we het vermoeden dat er wel iets gedaan zou worden met filmpjes over de genocide. Toen we in de zaal stonden en de TV schermen zagen, wisten we dat we gelijk hadden. De filmpjes werden trouwens ingesproken door Tom Morello (Rage Against The Machine/Bruce Springsteen).

System of a Down begon iets later dan gepland. Geopend werd er, na het eerste filmpje over de genocide, met Holy Mountains. Een bescheiden opwarmertje maar dat snel een ommekeer maakte met Jet Pilot, de eerste moshpits waren alvast ingezet. Maar pas bij het vierde nummer, Prison Song, barstte het écht los. Met ook nog B.Y.O.B, I-E-A-I-A-I-O en Radio-Video en de meezinger Aerials bij de eerste 10 nummers, waren we eigenlijk al uitgeput, nog voor het optreden goed en wel op gang geschoten was.

De setlist was een goede balans tussen al hun 5 albums. En vooral erg véél nummers. Er werd vrijwel geen woord gesproken door de band, en de enige onderbreking waren dan ook de korte filmpjes. Niet erg, de sfeer in het publiek maakte dit volledig goed. Iedereen, zong, sprong, danste of moshte, zelfs de tribunes deden fantastisch goed mee. In het middenplein was ook zeker meer dan activiteit genoeg. Combinaties van Needles gevolgd door Deer Dance en Psycho gevolgd door Chop Suey lieten iedereen even gek worden. Vooral Chop Suey, hun bekendste nummer, zorgde voor luidkeels gebrul, het publiek blies de band omver tijdens dit nummer, frontman Serj Tankian was amper hoorbaar tijdens dit nummer. Ook het aansteker-moment bij het rustige Lonely Day bezorgde ons kippenvel. Rustig en zwaar, het zat er allemaal in deze avond, Bounce demonstreerde dat laatste nog even toen de activiteit een beetje stil begon te vallen met de softere nummers... Bounce! Pogo pogo pogo pogo (zijnde synoniem voor mosh er op los)! Toch kreeg de band tijdens deel 2 het publiek stil met het nummer Sardarabad, onze herinneringen gingen direct terug naar de Armeense genocide. Het tweede deel van de show werd afgesloten met de aanstekelijke nummers Kill Rock 'n Roll en Spiders.

Bij de start van deel 3 en tevens het laatste deel sprak frontman Tankian ons toe. Hij was blij dat België de Armeense genocide erkende, gitartist Daron Malakian zei hierop dat deze tour geen haatpreek tegen de Turken was, "System of a Down does not hate Turkey". Het slotdeel kwam op gang met de nummers Science, Chic 'N' Stu en War? en de band trok nogmaals alle registers open. Uiteindelijk kwam de échte finale met Toxicity en Sugar, waar het publiek bij het een nog eens luidkeels kon meezingen (kippenvel!). Tijdens het nummer Toxicity vroeg de band om een circle pit en deze kregen ze ook, gitarist Daron Malakian zweepte de moshers nog meer op. Bij het ander nummer Sugar kon iedereen nog eens volledig los gaan. En daar stopte het plots. Twee uur waren voorbij gevlogen en Sugar leek eigenlijk echt geen afsluiter. De verwachting was dat er nog nummers zouden komen, maar eens plectrums en drumstokken het publiek werden ingegooid, was het toch duidelijk voorbij. Blijkt dat Vorst Nationaal een avondklok heeft... Hierdoor werden nog enkele toppers zoals Roulette en Arto en vooral het populaire Cigaro niet gespeeld, wat op andere tourdata wel het geval was. Maar wie kan na zo'n hevige twee uur klagen?

System Of A Down bracht het beste van zichzelf naar voor. De band speelden nog nooit zo strak en de respons van het publiek naar de band toe was fenomenaal. Moe en vooral bezweet gingen we naar buiten. De glimlachen van de mensen om ons heen gaven een perfecte respons weer van deze avond. Dit was een optreden dat de geschiedenisboeken in gaat. Hopelijk zorgt deze tour ervoor dat de Turken voor eens en voor altijd de Armeense genocide zullen erkennen.

Setlist:

Wake Up the Souls - Part 1