Review The Vintage Caravan + Black Mirrors @ Trix Club

Datum: 
zaterdag, 20 april, 2019

Afgelopen zaterdag hadden we afspraak in de Trix Club voor een avondje psychedelische stoner- en postrock.

De band die diezelfde avond in de grote zaal zou spelen hadden hun show wegens omstandigheden moeten verplaatsen naar een latere plek op de kalender dus naar parkeerplek moest er gelukkig niet al te ver gezocht worden. Want het was een zomerse dag geweest en wegens andere familiale bezigheden was ik pas tegen 20u ter plaatse. Tot mijn eigen scha en schande nog maar nipt op tijd om de laatste twee nummers van de opener, het Antwerpse duo Boskat, mee te pikken. Deze band bestaat uit Vincent (zang + gitaar) en Fabian (drums). De wakkere lezer merkt dus dat ze zo op het eerste zicht gelijkenissen tonen met Black Box Revelation. Op het eerste gehoor gaat die vergelijking echter minder op. Waarbij de sound van BBR meer in de blues geënt is brengen de gasten van Boskat meer een vorm van wilde, alternatieve rock ‘n’ roll met de spreekwoordelijke ballen. Het handboek der rockposes was duidelijk goed bestudeerd. Als wildemannen geselen ze hun instrumenten. De songs die ik nocht mocht horen klonken heel scherp en krachtig. Misschien net iets te vaak onderbroken door (film?)samples die de vaart er een beetje uithalen? Aan het publiek dat zich voor het podium had samengepakt was te zien dat ze een flink deel van hun fanclub hadden meegebracht, en daar is absoluut niets mis mee. Als Antwerpse band mogen spelen in Trix is en blijft een ongelooflijke unieke kans.

Bij de aanvang van de set van Black Mirrors stond er iets minder volk voor het podium maar dat zou naargelang hun show vorderde toch weer aangroeien. Black Mirrors is een band uit het Brusselse met de bijzonder bevallige Marcella Di Troia achter de microfoon. Des te grappiger is het dus om haar het publiek te horen begroeten met de frase, “It’s good to be back in Belgium”. Nu ja, met hun meest recente album, Look Into the Black Mirror onder de arm reizen ze nu toch al geruime tijd kris kras doorheen Europa. En het einde van de rit lijkt voorlopig nog niet in zicht. Zelfs een kniebrace weerhoudt bassist Loïc Videtta er niet van om als een beest te keer te gaan op het podium. Die metafoor gaat trouwens op voor elk van de bandleden. Marcella’s microfoonstandaard is getooid met veren, haar gezicht beschilderd in oorlogskleuren en als een volleerde sjamaan danst ze over het podium en kronkelt zich rond haar microfoonstandaard. En wat een stem heeft deze dame. Gitarist Pierre Lateur is een beetje een Slash look-a-like met zijn zwarte lederen vestje en zijn gezicht bijna heel de tijd verscholen achter zijn krulharen. Ik ga hier niet overdrijven, want Slash is Slash natuurlijk maar de man weet toch ook wel hoe hij een deftig geluid uit een gitaar moet wringen. Drummer Paul Moreau zat een beetje gevangen daar achteraan op de drumriser maar met zijn woeste meppen hield hij toch vakkundig het boeltje bij elkaar. Dat is bij de muziek van Black Mirrors wel nodig want soms zijn de leden zodanig aan het loos gaan dat het gevaar van een muzikale brij toch wel gevaarlijk op de loer licht. Gelukkig weten ze telkens tijdig weer tot de essentie te komen. De meeste songs kwamen nauurlijk uit Look Into the Black Mirror maar we werden ook getrakteerd op ouder werk en we kregen zelfs twee nieuwe nummers “Where they’d been working on for … maybe a new album” Dat beloofde in elk geval voor die opvolger. Hoe sneller hoe liever als u het mij vraagt. Voor Paul was het trouwens een heel speciale show vanavond. Zijn mama was immers voor de allereerste keer aanwezig op een BM show én bovendien was het nog een keer haar verjaardag ook. De lieve dame werd getrakteerd op een luid applaus.

The Vintage Caravan, een band die meesurft op de Ppsychedelic rock revival die ons tegenwoordig vanuit Zweden tegemoet waait. Deze drie Vikingen komen echter uit het nog koudere Ijsland. Of misschien wel, zoals ze zelf grapten: “I thought we were from Finland”. De toon was gezet. Of eigenlijk gebeurde dat nog vroeger, tijdens de soundcheck. Drummer Stefán Ari Stefánsson maakte tijdens zijn mic check een blijkbaar hilarisch grapje. Vermits zij hoogstwaarschijnlijk de enigen waren die Ijslands spraken vanavond kunnen we duidelijk van een inside joke spreken. En de heren bleven grappen grollen de hele avond lang. Zoals bassist Alexander Örn Númason die iedereen heel de avond “nice” bleef noemen. “Do you feel nice people? Well, that’s nice” Dat niveau dus en toch konden we er allemaal smakelijk om lachen. Het was de tweede show van de dag voor de band want eerder vandaag speelden ze al op Paaspop in Nederland. Het was er absoluut niet aan te merken. De hele avond gingen ze vol vuur tekeer. Enkel met het nummer Innerverse kwam er even een rustpunt maar wat een kippenvelnummer is me dat toch met magistrale samenzang tussen Númason en zanger/gitarist Óskar Logi Ágústsson. Die kreeg na Expand Your Mind ook nog even z’n eigenste Angus Young momentje. Wanneer ik even achterom keek zag ik niets anders dan een opeengehoopt aantal fans die meezongen en bewogen op alle mogelijke manieren die in hen opkwamen. Zo moet een goede show zijn. Een publiek overigens waarin maar bijzonder weinig Vintage Caravan virgins bleken te zittten. Als reactie op hun vraag wie hen vorige zomer al op GMM bezig zag of een tijdje geleden nog in Brussel of zelfs nog langer geleden in diezelfde Trix Club bevestigde het merendeel, vaak zelfs meermaals met een luid “Yeah!”. Het oude Midnight Meditation sloot een bijzonder gevarieerde setlijst en daarmee de avond af.

Zien we elkaar allemaal terug de volgende keer dat ze hun Caravan in België parkeren? “Yeah!”

Bekijk ook het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!