Tour report Lacuna Coil – Motionless in White – Devilment

Datum: 
zaterdag, 1 november, 2014 tot donderdag, 13 november, 2014

Het is weer die tijd van het jaar. Lacuna Coil lijkt Europa steeds rond te touren in de maanden oktober en november. Ook nu is dit het geval, een club tour om hun nieuwe album ‘Broken Crown Halo’ dat eind maart uitkwam de nodige aandacht te geven dat het verdient.

Het album is een nieuw meesterwerk van de Italiaanse band, bestaande uit bassist Marco Coti Zelati, zanger Andrea Ferro, zangeres Cristina Scabbia, gitarist Marco Biazzi en invallend drummer Ryan Blake. Na het uitbrengen van dit album werd ook bekendgemaakt dat gitarist Cristiano Migliore en drummer Criz Mozzati het voor bekeken hielden wegens een te druk privéleven. Ze gingen eerst op tour in De Verenigde Staten, gevolgd door enkele festivals aan de andere kant van de oceaan en ook hier, zoals Alcatraz Hard Rock & Metal Festival (lees de review hier), zonder tweede gitarist en met Ryan als vervangende drummer. Ryan heeft al eerder bij de band ingevallen en heeft dus ervaring met Lacuna Coil.

De festivalzomer is voorbij, waarop nu een volwaardige Europese clubshow volgt samen met Motionless In White en Devilment. Beginnend met vijf shows in het Verenigd Koninkrijk om zo naar het vasteland te reizen. De halloweenshow in Bristol, waarbij de band de traditie heeft om verkleed het optreden te doen, was naar zeggen zeer geslaagd dankzij het speciale halloweensfeertje. Hierna vond het grootste van deze UK-shows plaats: Londen.

The Forum, Londen – 01/11/2014

Lacuna Coil neemt Motionless In White en Devilment met zich mee. Op de UK data zijn Motionless In White zelfs co-headliner. Ze lijken hier immens populair, om eerlijk te zijn populairder dan Lacuna Coil. De wachtrij aan The Forum, de zaal in Kentish Town waar de optredens plaatsvonden, stond van in de vroege namiddag al goed gevuld met Motionless In White fans en deze werd naarmate de tijd vorderde steeds langer en langer. Het was duidelijk te zien wie voor Motionless In White kwam, aan de klederdracht en de schmink en make-up. Ook een opvallend jong publiek, zouden er jongens en meisjes ouder dan 20 in hun gezelschap geweest zijn? Een goeie vraag. Lacuna Coil fans leken eigenlijk een beetje uit de toon te vallen.

Lacuna Coil doet voor deze tour geen speciale VIP arrangementen, maar regelt waar het kan wel een meet & greet sessie voor de eerste 100 kopers van merchandise. Eens de deuren van The Forum open gingen, was het een beetje een dubbel gevoel. De jonge Motionless In White fans renden naar de felbegeerde eerste rij, Lacuna Coil fans waren verdeeld. Sommigen stevenden regelrecht naar de merchandise stand af, anderen zochten nog een plekje vooraan. De zaal werd snel gevuld met toeschouwers, de wachtrij was immers al heel lang geworden.

Dit betekende dat Devilment voor een groot publiek mocht openen. De naam doet misschien geen belletje rinkelen, maar niemand minder dan Dani Filth van Cradle of Filth is hiervan de frontman. Verder heeft hij niet veel met de band te zien, het is het geesteskind van gitarist David Finch, die de band in 2011 oprichtte. Eerder dit jaar kwamen ze met hun debuutalbum ‘The Great and Secret Show’ op de proppen. Horror metal, zo beschrijven ze hun muziek zelf. Noem het eigenlijk maar stevige black metal met theatrale elementen erin verweven.

Een half uur hadden ze om hun nummers voor te stellen. Het klonk best goed als je van donkere, harde muziek houdt, maar het geluid stond nog niet zo goed afgesteld. Teveel bas, te stille vocalen. Natuurlijk komt Dani Filth er altijd bovenuit met die typische screams van hem, die hij dus niet enkel bij Cradle of Filth gebruikt maar ook bij Devilment. Dit half uur mocht gerust wat langer zijn, want ze hebben slechts vijf nummers kunnen spelen, waaronder hun single ‘Mother Kali’. Heel headbangbare muziek!

Motionless In White volgde als co-headliner. Het podium zag er met een grote vlag, enkele banners en veel ledlichten goed gevuld uit. Toen de band opkwam, ging het dak er van af. Hun muziek is moeilijk te classificeren. Metalcore met industrial en electro invloeden misschien? Het ging er in elk geval hard aan toe, al was dat een ander soort definitie van hard dan bij Devilment. In lange lederen jassen en andere lederaccessoires en volledig geschminkt ging de band gekleed om hun show op te voeren. Ze gingen stevig van start met ‘Reincarnate’, de titeltrack van hun nieuwe album. Een nummer dat onmiddellijk vele zijden van de band laat horen. Harde gitaarriffs, elektronische geluiden, Deathstars-achtige industrial zang met een scream van tijd tot tijd en clean vocals als refrein. Van datzelfde album deden ook ‘Generation Lost’ en ‘Dark Passenger’ het goed.

Naast muziek spelen is het publiek entertainen ook hoofdzaak bij deze band. Een beetje typisch Amerikaans eigenlijk, veel show verkopen. De schreeuwende (tiener)meisjes moest je er ook steeds bijnemen. Vroeger klonken ze iets minder elektronisch, dat was te horen aan songs als ‘Abigail’ en ‘Immaculate Misconception’, die veel meer de metalcore laten doorwegen. Maar dat waren de uitzonderingen in deze setlist, met een track als ‘America’ klonken de elektronische geluiden er opnieuw bovenuit. Zowel dit nummer als ‘Generation Lost’ waren publieksmeezingers. “A-m-e-r-i-c-a!” en “Fuck!” moest het publiek luidkeels roepen op verzoek van zanger Chris ‘Motionless’ Cerulli. Afsluiten deden ze met ‘Devil’s Night’, ook een heel industrial klinkende song.

Hierna vond er wat publiekswisseling plaats. Een groot deel van de Motionless In White fans namen afscheid van de eerste rijen en de ‘Coilers’ kwamen meer naar voor. Het podium werd volledig veranderd, weg overdaad aan ledlichten, hallo simpele banners. Wel speciaal was de microfoonstand in het midden van het podium in de vorm van de kroon van ‘Broken Crown Halo’. Hoewel halloween al voorbij was, kwam Lacuna Coil toch nog geschminkt het podium op. Ook hun outfits en dan vooral die van Cristina (een kapotgescheurde, vuile witte jurk) pasten binnen het halloween thema. Hoewel het ook bij het laatste album past, Broken Crown Halo is een vrij duister album. Dit was wat er ook kon verwacht worden, een hoofdzakelijk duister getinte show met de meeste nummers van ‘Broken Crown Halo’ en voorgaand album ‘Dark Adrenaline’. Maar er ontbrak iets aan de band, bassist Marco was er niet bij. Hij kon niet mee op tour wegens gezondheidsproblemen met maag en darmen. Daniel Sahagun verving hem, die ook uitstekend speelde.

Trip the Darkness’ was het openingsnummer, dat deze donkere sfeer onmiddellijk weerspiegelde. De duistere sfeer werd enkel onderbroken met ‘Spellbound’ en met het ultieme meezingnummer ‘Heaven’s a Lie’, wat al vroeg in de set werd gespeeld. Verder volgde een mix van nieuwe nummers en die van ‘Dark Adrenaline’. ‘Victims’ en ‘Zombies’ vielen goed in de smaak. Het optreden verliep niet vlekkeloos, zo viel de microfoon van Andrea uit bij ‘Die & Rise’, waarop het eerste deel met refrein instrumentaal was. Een grote verrassing was het terugkeren van de cover ‘Enjoy the Silence’ in de setlist, wat uit volle borst werd meegezongen door het publiek. Hierop verliet de band het podium. Het zou een prima afsluiter zijn, maar gelukkig kregen we nog meer. ‘Nothing Stands In Our Way’ en ‘Our Truth’ sloten dit optreden af.

De volledige setlist van Lacuna Coil:

  • Trip the Darkness
  • Spellbound
  • Intoxicated
  • Die & Rise
  • Heaven's a Lie
  • Fire
  • Victims
  • Zombies
  • Upsidedown
  • Enjoy the Silence
  • Nothing Stands in Our Way
  • Our Truth

Rockhal, Esch-sur-Alzette – 06/11/2014

18:00, een uur voor openingstijd voor het optreden van Devilment, Motionless In White en Lacuna Coil in de Rockhal, niet ver van Luxemburg stad. Slechts een tiental mensen trotseerden de koude aan dit in een industriegebied gelegen concertcomplex. Met een capaciteit van om en bij de 1100 personen werd er veel volk verwacht, maar uitverkocht was het zeker niet. Een half uur na openingstijd mocht Devilment zich bewijzen aan dit Luxemburgs/Duits/Franstalig publiek.

Devilment speelt stevige black metal die om een of andere reden met momenten catchy kan klinken. Het sloeg dan ook aan hier in de Rockhal, ook al was er nog niet zoveel volk. Met slechts vijf nummers moest de band het opnieuw doen, geen makkelijke opdracht om het publiek te overtuigen, maar ze deden het wel. De aanwezigheid van Dani Filth op een podium doet dan ook veel. Zijn typische screams passen perfect bij de muziek. Een geslaagd half uur en een zeer goede start.

Een band van een heel ander genre was Motionless In White. In deze contreien waren ze duidelijk veel minder populair dan in hun thuisland Amerika en in het Verenigd Koninkrijk. Op de enkele fanatieke fans na, leken weinig mensen hen te kennen, ondanks dat de zaal al goed gevuld was. Zelfs gillende meisjes waren amper te bespeuren. Ze mochten zo’n 45 minuten spelen, een beduidend kortere setlist dan in het Verenigd Koninkrijk. Hierdoor vielen er enkele songs zoals het catchy ‘Unstoppable’ weg. Voor wie geen opperfan van de band was, vielen deze drie kwartier veel beter mee. De band had hier een meer ‘no-nonsense’ attitude, met minder bindteksten tussenin en gewoon hard muziek spelen. Dat deden ze goed met opener ‘Reincarnate’, ‘Abigail’, ‘Generation Lost’ en ‘America’ onder andere. Afsluiter was opnieuw het bekendere ‘Devil’s Night’.

Dan de band waarvoor haast iedereen was gekomen: Lacuna Coil. Of ‘Lacuna Oil’ zoals op de tickets stond gedrukt. De zaal werd donker en de bandleden kwamen een voor een op, om met het duistere ‘Trip the Darkness’ te starten. Geen verandering van stage outfits, dus nog steeds de zombie-achtige look en Cristina in haar witte bebloede jurk, maar het podium was fraaier en kleiner. Zo was de speciale ‘Broken Crown Halo’ microfoonstand niet meer erbij.

In totaal kon de band 15 nummers spelen, dankzij het wegvallen van de co-headliner positie van Motionless In White. Zoals verwacht werd uiteraard de muziek van nieuw album ‘Broken Crown Halo’ veel gespeeld, voornamelijk afgewisseld met nummers van voorganger ‘Dark Adrenaline’. De enige variatie hierop waren ‘Spellbound’, ‘Heaven’s a Lie’, nieuwkomer ‘To the Edge’ en de fantastische cover ‘Enjoy the Silence’ van Depeche Mode.

Speciaal aan dit optreden was toch wel de live première van het nummer ‘Cybersleep’. Een zacht, ritmisch nummer van ‘Broken Crown Halo’ waarbij Andrea Ferro als mannelijke vocaal niet nodig is. Hij verdween dan ook even van het podium, waardoor Cristina letterlijk in de spotlight kwam te staan de hele tijd. En hoe prachtig ze dit zong, we zijn blij met de introductie van dit nummer on stage. Opnieuw in de setlist waren ‘Kill the Light’ en ‘I don’t believe in Tomorrow’, beiden nog steeds een grote live hit. Hoewel dit bijna van alle nummers deze avond kon gezegd worden, het publiek zong steeds luidkeels mee. Enkel ‘Fire’ kregen we niet meer te horen. De bisronde bestond uit ‘Nothing Stands In Our Way’ en ‘Our Truth’.

Het was de eerste keer dat Lacuna Coil in Luxemburg optrad zo vertelden ze, maar ze vonden het geweldig en zullen nog terugkeren. Zoals Cristina tijdens twee nummers vertelde, iedereen ging met een lach op zijn gezicht naar huis na deze optredens, zoals het hoort. De band was nog beschikbaar voor een korte meet & greet (zijnde een signeersessie achter de merchandise stand) voor de eerste 100 kopers van merchandise.

De volledige setlist:

  • Trip the Darkness
  • Spellbound
  • Intoxicated
  • Die & Rise
  • Heaven's a Lie
  • Kill the Light
  • Victims
  • I Don't Believe in Tomorrow
  • Cybersleep
  • To the Edge
  • Zombies
  • Upsidedown
  • Enjoy the Silence
  • Nothing Stands in Our Way
  • Our Truth

Tivoli Vredenburg, Utrecht – 09/11/2014

Na het optreden in Luxemburg, trokken de tourbussen van Lacuna Coil, Motionless In White en Devilment naar Wiesbaden in Duitsland met een dag rustpauze tussenin. Hierna gingen ze door naar Nederland, meer bepaald naar hartje Utrecht voor een optreden in een nieuwe zaal in Tivoli Vredenburg, een groot muziekcomplex. De Pandora zaal was op de zesde verdieping van het gebouw gesitueerd, waardoor er ongeduldig werd gewacht nadat er een half uur voor openingstijd een rij werd gevormd met hekken.

Eens de weg tot boven gevonden, kwamen we in een donkere maar gezellige zaal met balkon links en rechts die ongeveer 800 personen kon ontvangen. Na afloop bleek dat deze zaal heel goed gevuld was, de interesse voor deze drie bands was dus groot. Devilment viel uit de toon want de van reeds enkele uren op voorhand toegestroomde fans waren voor Lacuna Coil en Motionless In White. Deze keer dus wel meer succes voor deze laatstgenoemde band.

Het podium was geen vaste blok zoals in de andere zalen, maar een zeer lage en vrij kleine opgebouwde vloer. Wie wou kon makkelijk erop klimmen, hierover later meer. De eerste rij stond dan ook met hun neus tegen de mannen van Devilment. Vrij impressionant om Dani Filth en co. zo dicht voor je te zien staan. Opnieuw speelden zij hun vijf songs die ondertussen bekend in de oren klonken. Openen met ‘Even your Bloodgroup rejects me’ en de poppen waren aan het dansen, of op z’n black metals de metalhorns in de lucht en de haren in de wind. Verder werd de single ‘Mother Kali’ gespeeld en de drie andere nummers ‘Sanity Hits A (Perfect) Zero’, titeltrack van hun debuutalbum ‘The Great and Secret Show’ en afsluiter ‘The Stake in My Heart’. Geen van deze nummers lijkt op elkaar door een verschillend tempo en een andere melodie. Wat wel centraal staat is de stem van Dani Filth met bijhorende screams en de harde snelle gitaarriffs, waartussen bonkende drums en keyboardmelodieën klinken.

De vele tienermeisjes maakten zich vervolgens klaar voor Motionless In White. De industrial klinkende band uit ‘Penisvania’ zoals Dani Filth de opmerking maakte, kwam opnieuw met veel show het podium op. Ze begonnen met ‘Reincarnate’ dat onmiddellijk hun genre en aanpak aantoonde. Zanger Chris Motionless imponeerde het publiek met zijn uiterlijk en lengte terwijl de rest van de band eerder op de achtergrond bleef. Zijn veelzijdige stem en vorm van publieksentertainment bewezen dat dit heerschap zeker op zijn plaats is bij deze band. Hij gaf ook ode aan de andere bands, net zoals Devilment overigens. De ode voor Devilment was in de vorm van het aankondigen en spelen van het nummer ‘Puppets 3’ waar Dani Filth op de track een gastbijdrage heeft gedaan. Jammer genoeg kwam hij nooit bij dit nummer meezingen. Verder kregen we 45 minuten lang metalcore/industrial te horen, met songs als het harde ‘Abigail’, ‘Generation Lost’ en het catchy ‘America’, waarbij je heel makkelijk het refrein kan meezingen, zijnde de letters a-m-e-r-i-c-a. Afsluiter was opnieuw ‘Devil’s Night’. Niets speciaals van Motionless In White deze avond, gewoon de strakke setlist en bijhorende show. Of toch, in de vorm van het meisje dat twee maal het podium opkroop. Eerst om een dansje te doen met Chris en vervolgens voor een selfie te nemen.

Lacuna Coil maakte hun opwachting. Het merendeel van het publiek was toch voor deze band gekomen. Toen de lichten doofden, kwam drummer Ryan Blake achter zijn drumstel staan om het publiek op te jutten, er volgde luid applaus en geroep, de zaal zat dan ook goed gevuld. De setlist lag ondertussen vast, wat betekende dat de opener ‘Trip the Darkness’ was. De duistere sfeer die diende gecreëerd te worden lag bij deze vast, perfect passend bij hun outfits. Cristina droeg haar zelfgemaakte verscheurde en bebloede trouwjurk terwijl de mannen van de band hun uniform aanhadden en zombie-achtig geschminkt waren. Er werd ‘Spellbound’ en ‘Intoxicated’ gespeeld om zo over te gaan naar het eerste nummer van het nieuwe album ‘Broken Crown Halo’, Die & Rise’, wat goed in de smaak viel ook hier in Utrecht.

Ook hier werd ‘Cybersleep’ gespeeld, waarbij Cristina opnieuw uitblonk. Stevig headbangen bij ‘To the Edge’ en ‘Zombies’ en met heel je longinhoud meezingen met ‘Enjoy the Silence’. Wat een pracht van een cover blijft dat toch. De bisronde bestond opnieuw uit een lange intro van ‘Nothing Stands In Our Way’ gevolgd door het nummer zelf en afsluiter ‘Our Truth’. Lacuna Coil bracht opnieuw een prachtig optreden met veel sfeer.

Muziekodroom, Hasselt - 10/11/2014

De dag na het optreden in Utrecht, konden we Lacuna Coil, Motionless In White en Devilment verwachten in de muziekodroom in Hasselt. De zaal was gelegen buiten het centrum van de stad, in een industriezone. Een groot pluspunt aan deze locatie was dat de fans niet buiten in de koude hoefden te wachten vooraleer de deuren opengingen, er kon namelijk binnen gewacht worden vlak voor de deuren van de zaal zelf of aan de bar. Het grootste deel van de fans was gekomen voor de headliner, Lacuna Coil, maar er waren ook al voldoende Motionless In White fans te bespeuren toen de deuren van de zaal zich openden. Het podium was van een gelijkaardige opbouw als in de zaal van de dag ervoor. Ook hier was er geen photo-pit aanwezig en stonden de mensen op de eerste rij als het ware met hun neus tegen de muzikanten.

Toen Devilment aan hun set begon, was de zaal nog niet rijkelijk gevuld, toch was er een goede portie enthousiasme te bespeuren bij het reeds aanwezige publiek. Ze speelden in totaal 5 songs, maar aangezien de setlist gedurende deze 30 minuten steeds boeiend bleef, had deze gerust enkele liedjes langer mogen zijn.  Zanger Dani Filth stond op het podium met een gelijkaardige uitstraling die we van hem gewoon zijn bij Cradle of Filth, zelfs een beetje humor kon niet ontbreken tijdens deze set. De Motionless In White fans hadden echter iets minder appreciatie voor het sarcasme van mr. Filth: “Ben jij een meisje of een jongen? Ik kon het moeilijk zien aangezien je een Motionless In White fan bent!” klonk het doorheen de zaal. Highlights van deze show waren ‘Even your bloodgroup rejects me’ en ‘Mother Kali’. Zowel muzikaal als theatraal leverde Devilment een goede prestatie, hopelijk horen we van deze band nog meer in de toekomst!

Motionless In White werd zeer warm verwelkomd door een hele reeks tienermeisjes die maar al te graag het volk rond hen verdrongen, om toch maar één enkele seconde de hand van zanger Chris te kunnen aanraken. Voorzien van de nodige make-up en costumering, speelden deze 5 mannen een zeer energetische set. In hun setlist was zeer veel afwisseling te vinden, dit komt omdat ze een zeer grote variatie aan songs hebben.  Zowel melodisch klinkende industrial als stevige hardcore kwam aan bod. Ook vele Lacuna Coil fans toonden duidelijk appreciatie voor de band, de songs ‘Reincarnate’, ‘America’, ‘Generation Lost’ en afsluiter ‘Devil’s Night’ hadden deze avond het meeste succes.

Toen het tijd was voor Lacuna Coil, dropen de Motionless In White fans af naar achter, terwijl de Lacuna Coil fans naar voor schoven. Het hele podium werd vervolgens opnieuw omgebouwd: de nodige opstapjes met led-lampen voor bassist, gitarist, zanger en zangeres werden onder andere geplaatst om het geheel nog  visueel sterker te laten overkomen. Zoals we ondertussen al gewoon zijn, werd gestart met het energieke ‘Trip the Darkness’. Het headbangen kon al meteen van start gaan. Het is duidelijk dat de bandleden houden van experimenteren als het aankomt op stage-outfits. Zangeres Cristina zag eruit alsof ze ontsnapt was van een horror bruiloft, maar ook de vier heren moesten met hun creepy zombie-look niet onderdoen voor haar, visueel was dit een zeer sterke manier om het nieuwe album ‘Broken Crown Halo’ nog krachtiger over te brengen. Van het laatstgenoemde album werden vijf songs gespeeld, die één voor één uitblonken in de setlist. Vooral ‘Nothing Stands In Our Way’, dat meer en meer als een lijflied van de band en hun fans wordt gezien, was voor vele fans een hoogtepunt van deze show. Vanzelfsprekend was ook weer een overweldigende sfeer terug te vinden bij de bekendere nummers, zoals ‘Spellbound‘ en ‘To the Edge’ en Depeche Mode cover ‘Enjoy the Silence’. Afgesloten werd er met een andere grote hit, ‘Our Truth’, waarbij de crew van de band, een massa rode en zwarte ballonnen op het publiek losliet; dit zorgde zeker en vast voor nog meer sfeer. Zowel de band als de fans verlieten de zaal met een zeer grote lach op het gezicht, en dit is exact hoe elk goed metal concert hoort te zijn!

Essigfabrik, Keulen - 13/11/2014

De laatste stop voor Festivalblog was in het Duitse Keulen. De drie bands zouden verder toeren doorheen de uithoeken van Duitsland gevolgd door Zwitserland en enkele Italiaanse data. Keulen werd een speciaal optreden. Niet wat betreft gespeelde nummers of podiumdecoratie of dergelijke, maar door de commentaar tussen de nummers.

De Essigfabrik is een vreemde concertzaal. Zaal is een groot woord zelfs, het is gelegen in een industriezone en het gebouw zelf lijkt op een huis met een fabrieksgebouw aan. Een groot ijzeren hek (met ketting!) was de ingang tot het terrein, waar zelfs tegen openingstijd slechts een dertigtal mensen verzameld waren. De opkomst deze avond was niet zo ferm. Wel waren er nog meer mensen van andere landen, zoals Italianen en Britten.

Devilment mocht het grote podium als eerste opkomen. Onmiddellijk bleek dat zowel licht als geluid zowat het beste tot nu toe was. Geen verandering in setlist, gewoon weer het black metal bashen van altijd. Dani Filth beledigde deze keer niemand, hij had wel een kater zo liet hij blijken. Toch leidde zijn prestaties en zang hier niet onder, ze gaven opnieuw een goed optreden.

Duitsland heeft veel Motionless In White fans, dat was duidelijk nog voor de poort open ging. We voelden ons opnieuw even in Londen met de schreeuwende meisjes en zelfs volwassen vrouwen, maar dan in kleinere mate. Ook Chris Motionless, Ricky en de overige bandleden van Motionless In White gaven nog eens het beste van zichzelf. Ze genoten opnieuw van de aandacht die ze kregen en gaven die aandacht ook terug aan het publiek. Ook zij speelden exact dezelfde setlist, dus hier valt niet veel meer over neer te pennen. Een strak optreden zoals vorige keren, maar ondertussen een groot gevoel van routine. Buiten zanger Chris Motionless was er wel niet veel activiteit van de band.

Lacuna Coil mocht zich vervolgens klaarmaken om het podium te betreden. De goede geluidskwaliteit kwam het optreden ten goede. De band had er opnieuw zin in, ze stonden minstens even dynamisch en enthousiast op het podium. ‘Trip the Darkness’, ‘Spellbound’, ‘Intoxicated’, ‘Heaven’s a Lie’, … Ook het Duitse publiek zong goed mee. Hier waren veel van de Motionless In White fans ook effectief blijven staan voor Lacuna Coil, een geluk met het beperkte publiek.

Wat dit optreden zo speciaal maakte was de interactie met het publiek. Cristina betrekt de mensen steeds goed in het gebeuren, maar deze avond had ze wel veel lof voor de fans. Er was namelijk een video gemaakt door Lacuna Coil fans doorheen de wereld die allen samen het nummer ‘Nothing Stands In Our Way’ zongen, elk een stukje. De band had dit bekeken voor het optreden en had hier zeer veel respect en lof voor. Lacuna Coil fans zijn een familie, die elkaar en ons steunen, aldus Cristina. Ze gaf een hele speech rondom deze video. De sfeer kon toen niet op. Ze speelden hierop volgend de cover ‘Enjoy the Silence’ waarop iedereen mee moest zingen en dit uit volle borst gebeurde. De bisronde bestond opnieuw uit ‘Nothing Stands In Our Way’ en afsluiter ‘Our Truth’. Een spetterend optreden vooral naar het einde toe.

Alle foto's van de optredens zijn hier te zien.

Tags: 
Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!