Review Atavist - III: Absolution

Artiest: Atavist

Album: III: Absolution

Genre: Doom Metal

Label: Candlelight Records

Atavist een doom metalband uit het Verenigd Koninkrijk die zich een beetje op het randje van funeral doom balanceert. Een beetje op de manier dat een band als Doom:VS het doet.

Het eerste nummer van het album, 'III- Absolution', heeft de vrolijke titel van Loss. Het is een klepper van maar liefst meer dan 16 minuten! Het nummer begint met de basgitaar. Dit instrument speelt trouwens een prominente rol op dit album, altijd leuk als de bassist niet genegeerd wordt. Het nummer heeft, hoe kan het ook anders, een heel zwaarmoedige sfeer. Dit wordt benadrukt van het moment de viool samen met de drum invalt. Op de achtergrond hoor je een tokkelend gitaartje. Na ongeveer drie minuten barst het nummer uit in de typische death-doom metal stijl. Qua uitvoering moet deze band voor niet veel bands onder doen, ze weten als geen ander die essentiële depressieve dreigende sfeer te scheppen. Neen, het leven is geen feest. Als afsluiter van dit nummer krijg je er nog cello’s boven op. Mensen die van vrolijke deuntjes houden hebben geen flauw benul van wat ze allemaal missen. Vervolgens komt Struggle, dik 14 minuten en zo hoort het! Het nummer gaat van start met de drum en barst vrij snel los. Snel, dat mag je gerust met een korreltje zout nemen want het is ten slotte doom metal. De tremelogitaren geven een mooi contrast met de trage logge drum, de zware grunt en de laaggestemde trage ritmegitaar. Je weet dat je een goede doom metal band hebt als je dynamiek in een nummer kunt steken zonder al te veel tempowisselingen. En ja, ze slagen hier in. De basgitaar is hier ook prominent aanwezig en krijgt meer een leidende rol dan de ondersteunende rol die we gewoon zijn. Self-Realisation duurt slechts 9 minuten. Een midtro in doom metalkringen. De titel en de beperktere duur van het nummer doen je optimisme vermoeden? Helaas! Van in het begin krijg je een muur van een gitaargeluid over je heen alsof je net een aanvaring gehad hebt met een oude gietzijzeren tram. Voor niet doom metal liefhebbers zal dit waarschijnlijk een beetje te ééndimensionaal zijn, maar het werkt wel. Op het einde gaat het tempo wat omhoog, maar verwacht geen blastbeats. Sneller dan een drafje gaat het nooit. Het opus magnum en titelnummer, Absolution,wordt bewaart tot op het einde. Hoe lang, vraag je? Meer dan 17 minuten genieten mijn beste vriend! Dit nummer is misschien wel het minst heavy nummer op dit album. Maar qua sfeer doet het voor geen enkel ander onder. Sfeervolle keys, gitaareffectjes, cello’s, het heeft het allemaal.

Ja, het is waar dit zal niet het meest vernieuwende album zijn. Maar de uitvoering en de productie van dit album zijn zo goed dat je dit allemaal vergeet. Kan je hier naar luisteren als niet-doom metalliefhebber? Neen, dat denk ik niet. Doom metal is altijd al een beetje voor een speciaal soort mensen geweest, ik reken me daar overigens zelf ook toe, en dat zal het ook altijd blijven. Maar dit album bewijst maar weer eens dat dit een genre is dat boordevol steengoede bands zit.

Tracklist: 

1. Loss
2. Struggle
3. Self-Realisation
4. Absolution

Meer info over Atavist:

• Officiële website
• Officiële Facebook
• Spotify kanaal