Review Avantasia - Moonglow

Rating: 
8.5
Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Avantasia

Album: Moonglow

Genre: Symphonic Power Metal

Label: Nuclear Blast

Ik kan mij nog herinneren dat Tobias Sammet enkele jaren geleden, na het verschijnen van het dubbelluik Angel Of Babylon/The Wicked Symphony (2010) moet dat geweest zijn, aankondigde dat hij vond dat het verhaal van zijn Avantasia een beetje uitverteld was en dat hij het project daarom voor onbepaalde tijd in de koelkast wilde zetten. Gelukkig voor ons duurde die zonneslag niet lang en kwam Toby al snel terug tot zinnen. Sindsdien brengt hij zo ongeveer om de drie jaar een nieuwe metal opera uit onder de Avantasia vlag.

Het langverwachte Moonglow is nu uit maar mag ik hem voor één keer in deze review bij z’n volledige benaming noemen? Tobias Sammet’s Avantasia – Moonglow (The Narratives of a Misplaced Entity). Ondergetekende had immers ook de Picture-LP besteld. Daar waren blijkbaar echter wat productieproblemen mee want in plaats van op de releasedatum van 15 februari zat deze pas een kleine week later in de bus. Het was het wachten echter waard want het is een bijzonder fraaie uitvoering gebleken. Een dubbel LP met mooie bedrukt vinyl, fraaie hoesfoto’s en duidelijke liner notes. Een hebbedingetje dus. Maar haast u want die dingen zijn bijzonder limited edition.

Het is uiteraard nog altijd de muziek die de aanschaf van een album moet kunnen aanmoedigen en ook op dat vlak stelt Moonglow verre van teleur moet ik zeggen. Op een bepaalde manier weet je uiteraard wel al wat je van Avantasia mag verwachten en Sammet is hier geen nieuwe wegen ingeslagen maar het is wel een album geworden waaraan je verdomd goed kan horen waarom Avantasia met hoofd en schouders boven de concurrentie uitsteekt en steevast garant staat voor kwaliteit.

In al die jaren dat hij met Avantasia bezig is heeft Tobias Sammet al een groot aantal ‘vaste’ gastzanger(es)s(en) en muzikanten rond zich weten te scharen. Ook hier vinden we bijdragen van vetrouwde stemmen als Ronnie Atkins, Jorn Lande, Eric Martin en Michael Kiske. Zijn maatje Sascha Paeth speelde ook weer het grootste deel van de gitaar- en baspartijen in. Er werd echter ook een nieuw blik namen opengetrokken voor dit album en dat zijn niet van de allerminsten. Zo doet niemand minder dan Hansi Kürsch van Blind Guardian op een heel aantal tracks mee en krijgt de zoete stem van Candice Night (Blackmore’s Night) een hoofdrol in één van de tracks. Candice is echter de enige vrouwelijke leadvocal die meedoet en dat dan nog maar op één nummer. Dat is ergens toch wel een spijtige zaak vind ik persoonlijk.

Het album gaat van start met Ghost In The Moon en dat is al meteen een klepper van een bijna tien minuten durend formaat. Kwestie van de registers meteen volledig open te trekken. Alle Avantasia kenmerken komen erin aan bod, een mooie opbouw, pianoklanken die de dramatiek inluiden en een bombastische orkestratie. Iets voorbij de zevende minuut word je op het verkeerde been gezet als de track afgelopen lijkt maar dan toch nog een extra opstoot krijgt. Het nummer doet heel erg aan Meatloaf denken. Vocaal gezien is het hier trouwens Tobias zelf die de volledige hoofdrol opeist. In Book of Shallows wordt het gaspedaal tot tegen de bodemplaat ingedrukt qua snelheid (waardoor zeker de main riff wat thrashy klinkt) en krijgen we bijna een overload aan male vocals. Sammet zelf, Hansi Kürsch, Ronnie Atkins, Jorn Lande en Mille Petrozza komen hier alle vijf hun ding doen. De leadzanger van Blind Guardian en die van Kreator die hier samen zingen. Wel, het is een fantastische combinatie, gelooft u mij maar. Of luister vooral zelf. Daarna mag het weer iets rustiger met het mooie, donkerzoete Moonglow met Candice Night. Het klinkt als een forest ballad maar volgens mij is het een woud met veel duistere geheimen dat niets liever wilt dan je gevangen nemen in z’n doornige takken.

The Raven Child bevat een heel folky ondertoon dat een ideaal platform biedt aan de bard stem van Kürsch. Ook hier krijgen we een muzikale trip van iets meer dan 11 minuten waarin Sammet erin slaagt om onze aandacht al die tijd vast te houden en het nummer op te bouwen naar een muzikale climax. De geest van Ronnie James Dio waart rond in de zanglijnen en Michael Hartmann zet een vette gitaarsolo neer. Maar het beste komt dus op het einde met bombastische koorzang en een fenomenale tempoversnelling. Mag ik dit een oorgasme noemen? De plaat is nog niet eens halfweg en we liggen nu al knockout tegen het canvas. Misschien is het daardoor dat Starlight initieel niet zo goed overkwam maar ook hier komt na een paar luisterbeurten de kracht door het gejaagde tempo en de bijzonder melodieuze zanglijn naar boven. Op de ballade maakt Geoff Tate voor het eerst zijn opwachting. Hij en Tobias gaan in een breekbaar duet dat toch subtiel bombastisch klinkt. Die subtiliteit gaat dan weer ongegeneerd over in full bombast op Alchemy.

Het is natuurlijk een gevaarlijke zaak om één van je songs The Piper At The Gates Of Dawn te noemen. Voor de lezers die minder dan 15 jaar geleden of op de planeet Zorn geboren werden, The Piper at the Gates of Dawn is ook de titel van het legendarische debuutalbum uit 1967 van het al even legendarische Pink Floyd. Nu zal Tobias Sammet, zoals bijna elke liefhebber van progrock en -metal, meer dan waarschijnlijk ook wel een grote PF fan zijn maar het is enkel de titel die overeenkomsten kent met de Floyd. Het is integendeel een snelle, voortdenderende track met power metal allures. En hier niet minder dan zeven vocalisten, Eric Martin en Bob Catley komen de bende hier wat vergroten.  Een volledige hoofdrol voor de orkestratie horen we in het bijzonder opzwepende Requiem For A Dream.

Een beetje verder op het album krijgen we echter de grootste verrassing voorgeschoteld wanneer Eric Martin en Tobias zich wagen aan het uit de foute dansfilm Flashdance overbekende Maniac. Waarom coveren ze in godsnaam dat nummer vraag je je af maar terwijl je luistert besef je dat als iemand het nummer moet coveren, Tobias Sammet’s Avantasia de enige is die het kan doen én ermee kan wegkomen. Net zoals hij het album vocaal solo was begonnen eindigt ook Sammet alleen op Heart, een track die echter een pak minder overtuigend is dan het openingsnummer.

Kwaliteit, dat is wat we van Avantasia gewoon zijn en kwaliteit is wat we hier krijgen. Er zullen vast en zeker wel ergens fans gaan zitten kniesoren dat het misschien allemaal een beetje bekend en misschien zelfs voorspelbaar begint te klinken. Dat is die mensen hun mening en daar hebben zij recht op. Ik deel hun mening echter niet. Moonglow is een uitstekend album geworden. Op 11 augustus zal Avantasia headlinen op het Alcatraz festival. U zal de boswachterhoed ergens redelijk vooraan kunnen spotten. Ik zie u daar.

Tracklist:

  1. Ghost In The Moon
  2. Book Of Shallows
  3. Moonglow
  4. The Raven Child
  5. Starlight
  6. Invincible
  7. Alchemy
  8. The Piper At The Gates Of Dawn
  9. Lavender
  10. Requiem For A Dream
  11. Maniac
  12. Heart

Meer info over Avantasia:

avantasia moonglow album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!