Review Barren Earth - A Complex Of Cages
Artiest: Barren Earth
Album: A Complex Of Cages
Genre: Progressive Melodic Death/Doom Metal
Label: Century Media Records
Barren Earth’s 'A Complex Of Cages' is een schijfje dat al uit is sinds eind maart van dit jaar maar dat om-de-gehoornde-weet-welke-reden nog niet besproken was binnen onze redactie. Schaam op ons daarvoor want dit blijkt een juweel van een album te zijn. Nog meer schadelijke schande want het is nu ook niet bepaald dat deze heren onbekenden voor ons blijken te zijn. Zeker ook niet als je weet dat de leden elk afzonderlijk ook nog in andere bekende bands spelen zoals Amorphis, Kreator en Moonsorrow om er maar enkele te noemen. Misschien is het doordat genoemde bands dit jaar nog volop aan het touren zijn en Barren Earth hierdoor (nog) geen liveshows kon spelen ter promotie van dit album dat deze release een beetje onder de radar is gebleven. Maar nogmaals, een zeer jammer gegeven.
Barren Earth brengt ons progressive melodic death/doom metal en al de metaforen in deze omschrijving komen even duidelijk aan bod in hun sound. Negen nummers krijgen we op A Complex Of Cages' gepresenteerd, goed voor een dik uur aan heerlijke muziek. De songs zitten complex en experimenteel doch vernuftig in elkaar maar behouden een grote vorm van toegankelijkheid en klinken op geen enkel moment moeilijk of vergezocht.
Het meest verrassende element op deze plaat is misschien wel de zang van Jon Aldara, als je weet dat de man alle leadvocals voor zijn rekening neemt. Clean klinkt hij alsof hij weggelopen is uit een musical of opera maar tegelijkertijd (en dat mag u letterlijk nemen want in de mix wordt het vaak zo uitgespeeld) kan hij heerlijk diep en rauw grunten en grollen. Het blijft toch een unicum in de metalwereld. Eveneens heerlijk om horen is het wanneer de gitaren en grunts zich in elkaar kronkelen in een mooi duet, luister bv. eens naar Solitude Pith daarvoor.
In de progressieve aspecten van de nummers zitten heel wat elementen uit de psychedelica/prog van eind jaren zestig, begin jaren zeventig en de geest van Pink Floyd is nooit echt ver weg. Een prachtig voorbeeld daarvan is Zeal met zijn analoge synth klanken en piano. Via een ijselijk gefluisterde zanglijn leidt Aldara het nummer richting een zware bombast en walst het als het ware over je heen.
Hoe meer rondjes je dit schijfje laat draaien hoe meer je erin ontdekt en hoe mooier het wordt. Het mag dan eventjes geduurd hebben vooraleer wij dit pareltje ontdekt hebben maar nu kunnen wij er niet genoeg meer van krijgen. Een absolute aanrader.
Tracklist:
- The Living Fortress
- The Ruby
- Further Down
- Zeal
- Scatterprey
- Solitude Pith
- Dysphoria
- Spire
- Withdrawal
Meer info over Barren Earth:
Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!