U bent hier

Review Bleeding Through - Love Will Kill All

Posted by Chimaeraphoto op Tuesday, 22 May 2018

Rating:

Uw beoordeling: 9

Artiest: Bleeding Through

Album: Love Will Kill All

Genre: Metalcore

Label: Sharptone Records

Toen Bleeding Through bekendmaakten dat er na zes jaar een nieuw album op komst was sprongen de fans een gat in de lucht. De band stond mee aan de wieg van de derde metalcore generatie samen met bands als All That Remains, Killswitch Engage en As I Lay Dying. De band kondigde indertijd hun afscheid aan om zich meer toe te leggen op familiale zaken zoals kinderen of in het geval van frontman Brandan Schieppati een eigen zaak. De band achtte nu de tijd gekomen om hun troon terug te veroveren met 'Love Will Kill All'. Bleeding Through is terug en dat zullen we geweten hebben.

Kippenvel over het gehele lichaam wanneer Darkness A Feeling I Know door de speakers klinkt. Deze emotionele intro zet lyric-gewijs de toon voor het gehele album. Songwriter en frontman Brandan ging de afgelopen jaren door heel wat persoonlijk leed. Een vechtscheiding, vrienden die de rug keerden en psychische problemen vormden de bron van inspiratie voor de intense lyrics op dit album. Fade Into The Ash is de meest recente video van de band en laat ons genieten van de gekende Bleeding Through stijl. De keyboards van Marta Peterson zijn een geweldige toevoeging aan de sound van de band en dat wordt hier weer eens duidelijk. Het geeft de track een bombastisch gevoel dat perfect samenzit met de beukende instrumenten en bulderende vocals. Dat de cleans van Brandan progressie hebben gemaakt de afgelopen jaren is hier duidelijk merkbaar.

Wat hebben we deze band toch gemist. Tracks als End Us zorgen voor een glimlach op je gezicht die niet meer is weg te branden. De riffs die Brian Leppke uit zijn vingers tovert snijden als een mes door boter en zorgen voor zwaar belaste nekspieren. Beukende hardcore en symfonische elementen waar je mond van zal openvallen zijn de ingrediënten van Cold World en zeker ook van het fenomenale Dead Eyes. Hoewel de band bijna zijn twintigste verjaardag kan vieren zijn de mannen en vrouw nog niks van hun jeugdige enthousiasme en energie verloren. Die energie weten ze perfect uit te stralen op de vele geweldige tracks die dit album rijk is.

Dat ze zeker ook muzikaal agressief uit de hoek kunnen komen laten ze horen op Buried en No Friends, beide nummers met een niet mis te verstane boodschap. Set Me Free was de eerste track in zes jaar die de band uitbracht en zorgde meteen voor hoge verwachtingen naar het album toe. De fluisterende manier waarop Brandan de woorden "Set Me Free" uit zijn strot laat glijden bezorgden meermaals koude rillingen. Het geeft het nummer een lekkere duistere horrorsfeer mee. Beuken als vanouds doet de band op No One From Nowhere. Derek Youngsma teistert zijn drumkit terwijl Brian Leppke en Ryan Wombacher hun snaren doen trillen, Marta zwiert er nog wat symfonische klanken overheen en Brandan gooit zijn strot open op Remains. Het beste nummer voor mij persoonlijk is het intense Slave. Een razendsnel en bulderende track die live zeker potten zal breken. Het laatste nummer dat weerklinkt vooraleer op de repeat knop wordt gedrukt is Life. Een track die de hoge verwachtingen nog eens bevestigd en duidelijk maakt dat deze band terug is.

Tracklist: