Review Borknagar - True North

Artiest: Borknagar

Album: True North

Genre: Black Metal

Label: Century Media

"Borknagar heeft zichzelf duidelijk overtroffen op Up North en heeft één van de sterkste albums in het genre afgeleverd. Je kan je wel afvragen wat het genre nog langer is, het black metal noemen zou afbreuk doen aan de veelzijdigheid van dit album."

'True North' is ondertussen al het elfde album in vijfentwintig jaar bestaan van deze Noren. Vintersorg is ondertussen verdwenen uit de band. De vocale prestaties komen dus nu bijna volledig van ICS Vortex en zoals we allen weten is dit eigenlijk een voordeel. De mixing is glashelder (je hoort elk instrument heel duidelijk) en songwriter Øystein G. Brun heeft zichzelf overtroffen op deze release (net zoals iedereen).

Openingstrack Thunderous is een episch 8-minuten durend werkstuk, dat modern, afwisselend, atmosferisch en toegankelijk klinkt. Het steunt vooral op de vocalen van ICS Vortex. Vintersorg mag dan wel geen lid van Borknagar meer zijn maar zijn invloed is wel nog hoorbaar onder vorm van violen die zo van een Vintersorg of Otygplaat kunnen komen. Up North is zo mogelijk nog sterker. Er zijn duidelijk invloeden van meer traditionele metal aanwezig, maar alles past wonderwel in de sound. De orgels geven soms een wat seventiesgevoel. Hierdoor krijgt de song soms iets vrolijks, waarna de teneur weer onmiddellijk melancholisch wordt. The Fire That Burns bestaat uit dezelfde ingrediënten als de eerste twee songs maar heeft dat tikkeltje extra niet waardoor de song net iets minder boeit dan de eerste twee songs.

Kan black metal poppy zijn? Ja! Luister maar naar Lights. Dit is een fraaie demonstratie waarom Borknagar apart staat in het black metallandschap. Klasse! Het nummer heeft een heel goede opbouw en klinkt catchy. Borknagar heeft duidelijk een broertje dood aan conventies. Respect! Wie dacht dat black metalbands geen ouderwetse ballads kunnen schrijven mogen eens naar Wild Father’s Heart luisteren. Het roept spontaan een beeld van wiegende pintjes op. Het nummer heeft zelf een Johnny Loganlift (sommigen zullen begrijpen wat ik hier met bedoel, anderen niet) waardoor de song extra dramatisch klinkt. En ja, dat is een goede zaak. Mount Rapture ligt in dezelfde lijn als de andere songs op dit album, een gevarieerd werkstuk met daarin een duidelijke plaats voor de seventiesorgel en de basgitaar. Into The White is een catchy stamper die meer dan enig moshpit zal doen ontstaan. Het nummer is opgebouwd uit een staccatoriff en de vocals geven de song een meezinggehalte. Dit wordt een publieksfavoriet. Tidal is het nummer dat het meeste aan de noden van de meer traditionele black metalliefhebber zal voldoen. Alhoewel de echte puritein hier ook niks zal aan vinden, maar die liggen dan natuurlijk ook niet in het doelpubliek van Borknagar. Het nummer heeft de dynamiek die in het volledige album aanwezig is, maar is iets steviger van aard en er is een meer centrale rol voor het fraaie drumwerk van Bjørn Dugstad Rønnow. Folksong Voices is de apotheose van het album. Het is een sfeervol, bijna etherisch nummer waarbij de sfeer soms wel wat aan die van Dead Can Dance doet denken. Volgens mezelf het beste nummer op deze heel fraaie plaat.

Borknagar heeft zichzelf duidelijk overtroffen op Up North en heeft één van de sterkste albums in het genre afgeleverd. Je kan je wel afvragen wat het genre nog langer is, het black metal noemen zou afbreuk doen aan de veelzijdigheid van dit album. Hierdoor zal de schare fans nog wat groeien, maar zullen ze hoogst waarschijnlijk ook wat zieltjes verliezen. Maar dat is dan hun loss.

Tracklist: 

1. Thunderous
2. Up North
3. The Fire That Burns
4. Lights
5. Wild Father's Heart
6. Mount Rapture
7. Into The White
8. Tidal
9. Voices

Meer info over Borknagar:

• Officiële website
• Officiële Facebook