Review This Can Hurt - Worlds Apart

Rating: 
9
Uw beoordeling: 9

Artiest: This Can Hurt

Album: Worlds Apart

Genre: Industrial Post Wave

Label: Eigen beheer


"This Can Hurt gebruikt zoveel invloeden (denk aan NIN, Depeche Mode, Sisters Of Mercy, Type O Negative) dat Worlds Apart een album is dat menig luisteraar kan bekoren. Deze plaat werkt verslavend, hopelijk bereiken ze hiermee een groter publiek en wacht hen een mooie toekomst."

Dat er ook in ons Belgenland veel talent en fantastische bands bestaan is al jaren een feit. Enig verschil met buitenlandse groepen is dat onze bands toch zo moeilijk bekendheid kunnen verwerven buiten de landsgrenzen. Een band dat nochtans zeker internationaal succes zou verdienen is This Can Hurt.

Wat begon als een studioproject van JP De Brabander (DeLaVega, Looplizard), Sven Vande Neste (70’s Tush)  en Jack Noise is ondertussen uitgegroeid tot een eigen genre, (zoals ze het zelf omschrijven) Industrial Post Wave. Na Nothing Matters (2017) in eigen beheer uit te brengen is er nu Worlds Apart, het tweede full-album van This Can Hurt.

Na de Intro, die uitstekend de spanning opdrijft, belanden we bij Hourglass. Hiermee leveren ze direct hun visitekaartje af van wat we de rest van het album kunnen verwachten. De song start als een klassiek electronummer maar naarmate de vocalen invoegen krijgen we een onvervalst rock ’n roll nummer. Titelsong Worlds Apart heeft wat mee van een new wave nummer uit vervlogen tijden maar de razende gitaren zorgen er terug voor dat ook deze track zijn rauwe toets meekrijgt. Al blijft de elektronische invloed wel doorzinderen tot op het einde.

Fate is meer een metalsong, met op de achtergrond steeds die ijselijke schreeuw, samen met de rauwe zanglijnen is dit toch wel één van de stevigere nummers op dit album. Op gebied van stemgeluid zou High Tide zowaar een nummer van Daan (Dead Man Ray) kunnen zijn. Gelukkig verandert dit terug naar de postwave die we ondertussen van This Can Hurt gewend zijn. Een eerbetoon aan de overleden zanger van The Fall is The Fall Of Mark E. Smith. Een protestsong die met galmende spookachtige gesproken vocalen en tweede donkere stem doorheen het nummer vloeien. Wat wel opvalt is dat meerdere tracks op dit album abrupt worden afgebroken.

Jo Van Malderghem is nog maar recent bij de band en op Diane mag hij de eerste noten inspelen en krijgt zijn baslijn een prominente rol doorheen de song. Een ballade die kan tellen is Some Days, hoewel er ook stevigere gothrock stukken in voorkomen. Eindigen doet Worlds Apart met For You, een experimenteel nummer dat zowaar aan filmmuziek doet denken. Rustig opbouwend naarmate de track vordert om dan te eindigen met een stevige gitaarrif. Totaal verschillend met de rest van album maar toch een prachtig einde van een sterke plaat.

This Can Hurt gebruikt zoveel invloeden (denk maar aan NIN, Depeche Mode, Sisters Of Mercy, Type O Negative) dat dit een album is dat menig luisteraar kan bekoren. Deze plaat werkt verslavend en hopelijk bereiken ze hiermee toch wel een groter publiek en wacht hen een mooie toekomst.

Tracklist: 

  1. Intro
  2. Hourglass
  3. Worlds Apart
  4. Fate
  5. High Tide
  6. Rivers Run Deep
  7. Illusion
  8. The Fall Of Mark E. Smith
  9. Some Days
  10. Diane
  11. Versus
  12. For You

Meer info over This Can Hurt:

 

this can hurt worlds apart album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!