U bent hier

Review Crematory - Unbroken

Posted by KrikkeDM op Tuesday, 31 March 2020

Rating:

Uw beoordeling: 5.5

Artiest: Crematory

Album: Unbroken

Genre: Industrial Metal

Label: Napalm Records

"Naar die 15 energetische tracks met brutale riffs, aangekondigd in de bio, ben ik nog steeds aan het zoeken…"

Crematory is al negenentwintig jaar bezig en blijft stug muziek maken met een overdreven soort van zelfvertrouwen wars van elke vorm van kritiek. Consistent zijn ze zeker met 14 album vanaf ‘Transmigration’ (1993) tot ‘Oblivion’ (2018). Nu is er dus een nieuw wapenfeit met ‘Unbroken’.

Gestart als een deathmetalband vervelde Crematory al snel richting gothic metal met industrial invloeden en later nog verder naar EDM met behoud van extreme vocalen. Nu ligt de nadruk vooral op die 2 laatste genres. Ik kon Crematory ten tijde van ‘… Just Dreaming’ (1994) en ‘Illusions’ (1995) best smaken maar nu zijn ze toch al ruim een jaar of 10 uit mijn blikveld verdwenen. Na een eerste luisterbeurt weet ik waarom en het wordt er niet beter op na een tweede en derde ronde in de cd-speler. Eens met reden bestempeld als vaandeldragers van de Europese gothic metal, is dit Crematory nu afgegleden naar een niveau dat alleen een trouwe schare fans nog zal bekoren. De openingstrack Unbroken, meteen ook het titelnummer, is opgedragen aan de sterkte en volharding van die fans, en aan het doorzettingsvermogen (en het ego) van de band zelf. De song steunt op een pop electronica intro waarna zanger Felix invalt met een zware grom en een afschuwelijk accent. De toon is (niet) gezet voor de rest van het album.

Het artwork geeft ook al een duidelijke hint. Een blote borsten afbeelding (om meer cd’s te verkopen in tankstations?) past niet meer in de huidige tijdgeest. De SM-kettingen verwijzen allicht naar de albumtitel. Van een beginnend bandje kan je zoiets nog verwachten maar voor een band als Crematory is dit goedkoop. Anderzijds zou je kunnen zeggen dat de hoes past bij het niveau van wat muzikaal gebracht wordt.

Valt er dan helemaal niets te genieten? Toch wel, er zijn lichtpunten. Awaits Me bijvoorbeeld voert terug naar de gothic tijden en introduceert de cleane vocalen van gitarist Connie "Connor" Andreszka (Circle Of Pain) die het er behoorlijk goed vanaf brengt. Ook Rise And Fall blijft overeind dankzij de nieuwe aanwinst. In dit nummer is de wisselwerking met de Felix-growl wel geslaagd net zoals in het toepasselijke Voices. Behind the Wall gaat zwaar de electro-industriële toer op. Hetzelfde geldt voor My Dreams Have Died. Jammer genoeg zijn er een resem Duitse bands die dat kunstje veel beter flikken…

De toetsen van Katrin Jüllich zorgen hier en daar voor sfeervolle en melodieuze ondersteuning, zoals in het aan de duisternis opgedragen The Downfall of het catchy Abduction maar even vaak verzand ze in boogykitsch. Zo is het experimentele I Am tenenkrullend. De Engelse teksten zijn consequent simpel en gramaticaal ondermaats. “Welcome in my future, welcome to my past, welcome to my show, welcome to my life, welcome to my world…I am the creature, I am unborn.” Samen met het zware accent in de grommende vocalen blijft dit toch een afknapper van formaat voor tal van luisteraars. Daar verspil ook ik liever geen Piece Of Time aan. En als je dan een gastzanger hebt als Robse van Equilibrium waarom laat je hem dan in godsnaam op exact dezelfde manier zingen? Een ballade kan natuurlijk ook niet ontbreken. Het pianogedragen Like A Tide, vanzelfsprekend gezongen door Connor, toont de fragiele kant van de band en symboliseert een ode aan vergankelijkheid, liefde en pijn.

Naar die 15 energetische tracks met brutale riffs, aangekondigd in de bio, ben ik nog steeds aan het zoeken… Er staan best wel een paar nummers op die in orde zijn zoals Rise and Fall, The Downfall of As Darkness Calls. Gezien de speelduur en de in totaal 15 songs is dat niet meer dan een druppel op een hete plaat… Crematory kon ofwel zo verdergaan en zijn schanfare verder zien verschrompelen ofwel nemen ze de tijd voor wat introspectie. Ik raad hen de tweede optie aan want hiermee gaan de Duitsers het niet redden op een markt die kwalitatief zoveel beter te bieden heeft. Crematory is gebroken!