U bent hier

Review Dark Tranquillity - Atoma

Posted by Tim Vermoens op Tuesday, 15 November 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Dark Tranquillity

Album: Atoma

Genre: Melodic death metal

Label: Century Media Records

Score: 95/100

Dark Tranquillity is een band die doorheen ondertussen maar liefst 27 jaar en 11 studio-albums ongelooflijk geëvolueerd is en steeds vernieuwing brengt, zonder hun eigen identiteit ooit te verliezen. Als een van de pioniers van de Gothenburg melodic death metal scene staan ze altijd garant voor een goeie portie gevarieerde muziek. Ook ‘Atoma’ is hier een toonaangevend voorbeeld van. Maar het was tijdens de drie jaar lange opname niet allemaal zonneschijn. Bassist Martin Henriksson hield ermee op na al die jaren en de band moest hem vervangen. De vervanger is Anders Iwers geworden (Tiamat, Ceremonial Oath), die begon als sessiemuzikant tijdens de opnames.

'Atoma' gaat over de huidige politiek en gang van zaken in de wereld. “Where ‘Construct’ (voorgaand album) dealt with betrayal, trust issues and disappointment, this one is full of anger, doubt and fear”, aldus zanger Mikael Stanne. Waar gaat de wereld en de mensheid naartoe in deze tijden is de centrale vraagstelling.

De plaat begint heel duister met de track Encircled. Trage, zware gitaren en keyboard zorgen hiervoor. De muziek versnelt en zanger Mikael Stanne valt in met een venijnige grunt. Het prachtige aan deze opener is de plotse afwisseling naar een melodisch refrein. Onmiddellijk een van de beste nummers op het hele album.

Terwijl vorige track duister en snel was met sterke grunts, komen bij Atoma melodie en de eerste clean vocals aan bod. Het nummer wordt gedomineerd door keyboard, een mooi voorbeeld van rustige melodische death metal. Forward Momentum is een typisch Dark Tranquillity nummer waar clean zang afwisselt met grunts, op opnieuw hoofdzakelijk melodische muziek verzorgt door keyboard van Martin Brändström en lichte gitaren. Een gitaarsolo van Niklas Sundin maakt het af.

Een melodische opener maar een razendsnel vervolg vind je terug bij Neutrality. Het doet wat denken aan 'Character' en 'Damage Done', voor velen nog steeds de beste DT albums. Force of Hand trekt dan weer opnieuw de melodisch kaart met hoge scherpe grunts en een nieuwe gitaarsolo door niemand minder dan gastartiest Björn Gelotte van In Flames, voorafgegaan door een opbouwende keyboardmelodie. Dark Tranquillity is ook een pro in het leggen van gevoel in hun muziek. Faithless by Default doet exact dat.

The Pitiless was het eerste nummer dat de band publiek maakte en is meteen het snelste maar ook veiligste nummer. Veilig in de zin dat het vergeleken met de andere tracks niet zo complex is. Gewoon lekker headbangen op een snelle song met een melodisch refrein. Met Our Proof of Life doet de band hetzelfde als bij Faithless by Default: met een prachtige melodie veel gevoel overbrengen. De clean vocal hier draagt hier nog extra toe bij en de afwisseling met grunt is subliem, net als de tekst en melodie van het refrein, een prachtnummer.

Je krijgt even wat ademruimte van de zwaar klinkende en pakkende melodieën met Clearing Skies. Het klinkt niet zo drukkend, maar vergis je niet, het is ook een knaller van een melodisch nummer. Het verschil is dat hier gitaar meer zorgt voor de melodie dan het keyboard. When the World Screams ramt er nog even goed op los en wordt gevarieerd met het, opnieuw, melodisch refrein.

Daarna is het tijd om af te bouwen. Merciless Fate is traag en donker, maar gevoelsvol en pakkend. Afsluiter Caves and Embers start met een mooie gitaarintro en klinkt wat als ouder Dark Tranquillity. Het eindigt echter bruusk, album voorbij. Een reden te meer om van begin af aan opnieuw te beginnen!

Voor de liefhebber is er een cd versie met twee bonustracks die een heel andere zijde van de band laten horen. Ze zijn zeker de moeite waard, de melancholie in The Absolute is prachtig weergegeven in de muziek en de clean vocals. Het is een voorbode op Time Out of Place, het laatste rustige nummer met puur clean vocals, die voor een laatste maal een melancholische gevoelsstemming met zich meebrengen, prachtig.

Dark Tranquillity levert opnieuw een album van topkwaliteit af. 'Atoma' gaat terug naar de diepe melancholie van melodic death metal waar de band absolute kampioen in is. Zij die het echter liever wat sneller hebben, kunnen eerder beperkt smullen van die enkele nummers.

Tracklist: