Review Fogalord - Masters Of War

Rating: 
7
Uw beoordeling: 7

Artiest: Fogalord

Album: Masters Of War

Genre: Symphonic/Epic Metal

Label: Limb Music

Fogalord, een Italiaans, episch, symphonic power metal ensemble opgericht in 2007, stak in 2012 voor het eerst wapenfeitgewijs de neus aan het venster met het debuutalbum A Legend To Believe In waarmee in Europa toch veel lovende kritieken werden behaald. De bombastische sound, galloperende riffs en het hoge zingt-allen-mee-met-de-vuist-in-de-lucht gehalte wist de harten van menig power metal fan te veroveren. Op Masters Of War , de opvolger, gaan de heren van Fogalord lustig verder op hetzelfde elan. Het is een episch, conceptueel werkje geworden dat wederom prat gaat op de bovengenoemde ingrediënten.

Alhoewel Fogalord dus een Italiaanse band is, wordt er toch duchtig geflirt met allerhande invloeden uit de Keltische folklore. Of doedelzakken zouden destijds door de Romeinen in Britannia moeten zijn geïntroduceerd? Bagpipes vormen immers het eerste instrumentarium dat we te horen krijgen in Il Racconto Della Tempesta (‘het verhaal van de storm’) waarin koorgezang de vocalen vormen. Echt afgetrapt wordt er met Rising Through The Mist Of Time dat voorbijraast met het tempo van een galloperend leger. Zanger/toetsenist Daniele Bisi zingt Engels met een zwaar Italiaans accent, wat er voor zorgt dat je vaak geen snars begrijpt waar de man het over zou kunnen hebben. Wanneer hij halverwege dan nog overschakelt in echt Italiaans zijn wij helemaal de draad kwijt.

Het begin van Daughter of the Morning Light klinkt als een schip dat zich op een kalme zee bevindt maar wordt gegrepen door een plots opkomende storm waarna de sound een weergave wordt van hoe het schip gegeseld wordt door de woeste golven die de boeg overspoelen. De vocalen in het titelnummer zijn net iets te stereotiep, gelukkig kan het nummer rekenen op lekker scheurend gitaarwerk. Over het gehele album is het vaak toch het meer ingenieuse gitaarwerk van Stefano Paolini die songs redt van het totale verzuipen in de power metal cliché zee. Luister bijvoorbeeld maar naar het stevige The Storm of Steel om mijn punt beter te begrijpen. De harp vind ik persoonlijk één van de mooiste instrumenten die er bestaan maar het is helaas toch oh zo moeilijk om haar een degelijke rol in de rockmuziek te kunnen geven. Wel, de gasten van Fogalord slagen er op Absence of Light toch maar mooi in om een mooie harp intro in te bouwen. Het vervolg van de song mag er ook wezen. Ook When The Blizzard Awakes dat gekenmerkt wordt door lijzige synths en een rollend drumpatroon is één van de betere tracks. Maar op The Gift of the White Lady slaat Fogalord mijns insziens de bal helemaal mis. Het lijkt of het hoofdpersonage in een warme herberg wat zit te mijmeren boven een kroes bier. Helaas klinkt het alsof Daniele zelf ook al menige kroes achterover had geslagen. Beschamend vals gezongen gewoon. Bisi’s stem is in het algemeen niet sterk genoeg om een heel album lang boeiend te blijven en wordt naar het einde toe zelfs vrij irriterend. The Sword’s Will is met twaalf minuut drieënveertig het epische sluitstuk van dit album. In tegenstelling tot de vorige tracks klinkt het alsof men hier wel degelijk de tijd heeft genomen om de song een degelijke, afwisselende opbouw mee te geven zonder constant gebruik te moeten maken van het hop-hop-hop tempo.

De sound van Fogalord klinkt absoluut episch en fantasierijk. Voor aanhangers van het genre is dit ongetwijfeld lekkere koek en fans van Rhapsody, Blind Guardian, Manowar en Dragonforce zullen deze Masters of War vast en zeker ook kunnen smaken.

Tracklist: 

  1. Il Racconto Della Tempesta
  2. Rising Through The Mist Of Time
  3. Daughter Of The Morning Light
  4. Masters Of War
  5. By The Everspring Tree
  6. The Storm Of Steel
  7. Absence Of Light
  8. When The Blizzard Awakes
  9. In Everwinter Wait
  10. The Gift Of The White Lady
  11. The Sword's Will

Meer info over Fogalord:

fogalord masters of war album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!