U bent hier

Review Funus - Mono

Posted by Carlyvp op Saturday, 22 April 2023

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: Funus

Album: Mono

Genre: Post/Shoegaze

Label: Eigen beheer

Funus (est. 2006) is een Nederlandse postrock/shoegaze muziekproject van songwriter en Multi instrumentalist Ruben Vermeulen.

Aanvankelijk werkte Ruben samen met verschillende muzikanten live op het podium. In de periode 2009 – 2011 heeft Funus met verschillende bezettingen enorm veel opgetreden met het debuut EP Funus. In 2016 volgde dan het conceptalbum Drift Alone. Het concept handelde over de vijf stadium van verlies en rouw. Muzikaal krijgen we een fusie van black en doommetal met een snuifje akoestische gitaren.

2020 was het jaar waar Ruben de band beperkte tot 1 persoon en begon hij te schrijven aan nieuwe nummers. Muzikaal nam Funus een bocht van 180° en liet zich ditmaal inspireren door introspectie (het nadenken over je eigen gevoelens en gedrag). De gastvocalen van Sabina Knol versterken de nieuwe sound. Het nieuwe album Mono heeft naast cleane zang en akoestische gitaren ook ruimte voor sfeervolle soundscapes. Wat maakt dat dit meer een luisterplaat is dan een metalalbum.

Zeven tracks telt Mono waarbij opener Gloom and Dusk je al meteen meeneemt in die dromerige shoegaze wereld die Funus creëert op dit album. Rustgevende geluiden van de zee, inclusief het geluid van de meeuwen, bijgestaan door het getokkel van akoestische gitaren. Meteen ook één van de twee nummers waar gastvocaliste Sabina haar stem gebruikt als tegenwicht voor de vocalen van Ruben. De tweede track waar Sabina haar zang laat horen is Embracing Relived. Maar op dit nummer treedt ze meer naar voren als frontvrouw. Deze track heeft iets rustgevend over zich, een beetje melancholisch. Would You borduurt verder op het dromerige dat we in het openingsnummer ontdekten. Tevens is dit nummer ook uitgebracht als voorloper van het album en werd al in 2021 op de wereld los gelaten.

Naar het einde van deze plaat toe krijgen we meer Ruben’s muzikale visie op het concept “introspectie”. Startend met Orb of Inner Voices, waarbij de elektrische gitaar toch wel een meer prominentere rol krijgt. New Heard is iets nerveuzer en kan makkelijk naast tracks van Alcest geplaatst worden. Op afsluiter On Unknown Wings, tevens het langste nummer op Mono, krijgen we de stevigste gitaren van dit album te horen. Waarna ze, naarmate deze track vordert, overgaan in psychedelisch jammen en huilende vocalen, waardoor dit nummer iets uitdagender klinkt.

Op Mono worden tekst en muziek vermengd met uitgerekte gevoelens van eenzaamheid, zelfconfrontatie en manieren om met verandering om te gaan. Het is een luisterplaat die naarmate de meerdere luisterbeurten de interesse aanwakkert om meer van deze multi-instrumentalist te gaan houden en ontdekken.