U bent hier

Review Ghost - Phantomime

Posted by Carlyvp op Monday, 29 May 2023

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: Ghost

Album: Phantomime

Genre: Hard Rock

Label: Spinefarm Records

"Ghost overtreedt altijd de regels dus mag Phantomime geen verassing zijn."

Het Zweedse Ghost nog voorstellen zou een verspilling van woorden zijn. Maar voor de enkelingen die nog nooit van het fenomeen Ghost gehoord (of gezien) hebben, toch even deze kleine introductie.

Ghost is een Zweedse metalband dat een mix brengt van doom, psychedelische metal en onversneden hardrock. De teksten zijn gebaseerd op het occultisme, satanisme, thriller en horrorverhalen. Rond de band hangt ook een vorm van geheimzinnigheid. Frontman Papa Emeritus ondergaat om de zoveel tijd een gedaante- en naamwisseling. In de beginperiode (2010) hadden we Papa Emeritus, PE II en PE III volgden waarna Papa Nihil op de proppen kwam en we uiteindelijk bij Cardinal Copia belanden. Telkenmaal voorzien van een kledijwissel, van soutane tot het hedendaags middeleeuws getint kostuum. De bandleden noemen zich de Nameless Ghouls. Gemaskerde gedaanten in zwarte klederdracht. Het gerucht gaat de ronde dat Dave Grohl en zijn Foo Fighters al eens aantraden als Ghouls.

Muzikaal hebben deze Zweden ook al het een en ander uitgebracht. Hun debuutalbum Opus Eponymous verscheen in 2011 waarna Infestissumam in 2013 het licht zag. 2015 was het jaar van Meliora en in 2018 kwam het meer popachtige Prequelle uit. In 2022 tenslotte volgde hun vijfde full album Imperia. Amper een jaar later krijgen we de EP Phantomime gepresenteerd, een EP waarbij alle tracks covers zijn. En….van de vijf tracks is er maar één cover van een metalband.

Nu, op zich is dit geen nieuwigheid want in het verleden heeft Ghost zich al meermaals gewaagd aan de meest uiteenlopende covers. Denk maar aan Here Comes The Sun (The Beatles), Waiting for the Night (Depeche Mode) en ABBA’s I’m A Marionette. Op Phantomime krijgen we dus vijf van die uiteenlopende covers gepresenteerd. Opener is See No Evil van Television, waar Tobias Forge (Papa Emeritus) en zijn kompanen er een gothic sausje over gegoten hebben. Met toevoeging van enkele gitaarsolo’s en leads is dit zeker een opgewaardeerde versie. Volgende op de lijst is Jesus He Knows Me van Genesis. Dit nummer past volledig in de trend van Ghost want handelt over financiële fraude bij Amerikaanse tv-evangelisten en past bij het oneerbiedig karakter van Ghost. Muzikaal behoud het een beetje de originele stijl maar met wat zwaardere gitaarriffs leunt het meer bij een straffe metalsong.

Hanging Around van The Stranglers is de volgende op de lijst. Centraal in dit nummer staat een overheersend orgel dat wordt bijgestaan door een achtergrondkoor. Komen we aan bij Iron Maiden’s Phantom Of The Opera. Een riskante keuze maar voortreffelijk gebracht. Het enige minpunt is misschien de stem (in vergelijking met het origineel) van Tobias die niet kan tippen aan de vocalen van Bruce Dickinson. Maar ja, dat is dan ook een unicum en dus vergeven. Laatste nummer en tevens hoogtepunt is We Don’t Need Another Hero van Tina Turner. Terug een stem die niet te overtreffen is maar Tobias heeft zijn best gedaan om deze maximaal te benaderen. Resultaat: een zeer goede metalversie van deze monsterhit.

Dit uitstapje van Ghost is een prima tussendoortje. De nummers in een nieuw jasje zijn zeer geslaagd en kan deze EP een opstapje zijn om nieuwe fans aan te trekken.