Review Hank Von Hell - Egomania

Rating: 
7
Uw beoordeling: 7

Artiest: Hank Von Hell

Album: Egomania

Genre: Hard Rock

Label: Century Media Records

Hans Erik Dyvik Husby alias Hertugen alias Hank von Helvete alias Hank von Hell kondigde enkele jaren geleden aan dat hij de muziekwereld definitief de rug zou toekeren. Daarnaast rekende hij, met hulp van Scientology, af met zijn verslaving aan zowat alle natuurlijke en chemische producten die er onder de zon te vinden zijn. Maar de wonderen zijn de wereld niet uit en met ‘Egomania’ levert de Noor zijn eerste soloalbum af.

Hank von Hell zal uiteraard tot eeuwig en drie dagen te boek staan als de voormalige frontman van deathpunk band Turbonegro en dat collectief is een bekende naam ten huize Avon. Mijn tienjarige dochter heeft zich sinds twee jaar ontpopt tot een punkertje met hoge aaibaarheidsfactor en je kan haar geregeld betrappen op het luidkeels blèren van de Turbonegroklassieker All My Friends Are Dead. Je zou zulk taalgebruik onrustwekkend kunnen vinden voor een kind van haar leeftijd maar zolang ze niet uitbarst in die andere hit I Got Erection voel ik mij niet geroepen om mijn vaderlijk gezag in deze te laten gelden.

Gezien het rijke verleden mag het dan ook niet verwonderen dat een pak songs op ‘Egomania’ een logische verderzetting zijn van Hank’s werk bij Turbonegro. Met name Pretty Decent Exposure, Dirty Money en Bombwalk Chic zijn zowel muzikaal als tekstueel een logisch vervolg op ’s mans eerdere exploten. Lekkere potige rock ’n roll met een vette knipoog en de nodige dosis homo-erotiek.

Maar niet elke track is een doorslagje van vroeger werk. Het nummer Blood heeft een bijzonder hoog Aerosmith gehalte en is verdomd aanstekelijk. Dit is het soort song dat zich ergens achteraan in je schedeldak nestelt om er dan op de meest gepaste en ongepaste momenten uit op te duiken. Single Bum To Bum is dan weer een publieksvriendelijke rocker met herkenbaar refrein die weleens zou kunnen uitgroeien tot een bescheiden hitje op alternatieve radiozenders.

Met Never Again gaat men dan weer de toer van de powerballad op, een noodzakelijk kwaad op elk zichzelf respecterend rockalbum. Je kan je levendig voorstellen wat dit nummer zou geven in een overvol stadion maar ik vrees dat Hank von Hell nooit in die mate zal groeien dat ze tot op dat niveau geraken. Met het in een westernsfeertje badende Adios (Where’s My Sombrero?) komt er alweer een einde aan het bescheiden feestje genaamd ‘Egomania’.

Hank von Hell’s eerste soloplaat is een geslaagd werkstuk dat zich het meest laat genieten in de auto, met het raampje open en een bescheiden herfstzonnetje op het gezicht. Geen plaat die je zal grijsdraaien of telkens opnieuw ter hand neemt om nieuwe dingen te ontdekken, daarvoor is het recept te bekend. ‘Egomania’ is muzikaal fastfood; je weet wat je er aan hebt, het gaat vooruit, het vult behoorlijk en de smaak is bekend maar na een paar uur heb je toch terug honger. 

Tracklist: 

  1. Egomania
  2. Pretty Decent Exposure
  3. Blood
  4. Dirty Money
  5. Bum To Bum
  6. Never Again
  7. Bombwalk Chic
  8. Wild Boy Blues
  9. Too High
  10. Adios (Where's My Sombrero?)

Meer info over Hank Von Hell:

hank von hell egomania album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!