U bent hier

Review Ihsahn - Pharos

Posted by Carlyvp op Saturday, 12 September 2020

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: Ihsahn

Album: Pharos

Genre: Progressive Death Metal

Label: Candlelight Records

"De rustige kant Van Ihsahn komt opnieuw naar boven met Pharos."

Progressieve metalpionier Ihsahn brengt na Telemark zijn tweede EP uit in één en hetzelfde jaar. Pharos, de tweede van twee contrasterende maar toch met elkaar verweven EP's via Candlelight Records.

Pharos bevat drie originele composities en twee covers. Een delicate maar waarheidsgetrouwe versie van Manhattan Skyline door de Noorse popband A-HA en het beklijvende Roads, oorspronkelijk van het Britse triphopcollectief Portishead. Opgenomen in zijn thuisstudio en met extra drums door Tobias Solbakk (die opgenomen werden in de Jukes Joint Studio) werd Pharos opgenomen voorafgaand aan de Covid-19 lockdown die de perceptie van hoe we muziek consumeren en creëren heeft veranderd. Toevallig verdiepen de drie originele nummers van de EP zich in de maatschappelijke verschuivingen waarmee we allemaal te maken hebben gehad.

Was Telemark nog een puur black metal album dan is Pharos het tegenovergestelde. Rustige en intense songs met een zachte en cleane stem gezongen. Dit krijgen we direct te horen bij het openingsnummer Losing Altitude. Het is even wennen aan dit zijsprongentje die Ihsahn maakt met deze EP. Op een nogal stevige passage is dit ernstige electro-groove nummer een pracht van een openingsnummer. Spectre At the Feast borduurt op het vorige gegeven lustig verder. In dit nummer krijgen we ook een mooie samenzang en zelfs orkestrale momenten. Titeltrack Pharos start zeer rustig tot er na zo een tweetal minuten losbarst in een bombastisch iets, met koorzang begeleid door basdrum. Vervolgens herhaalt het rustige gedeelte om dan terug in volle glorie los te barsten en langzaam uit te doven.

Komen we aan de twee covers op dit album. Roads van Portishead is eerst aan de beurt. Ihsahn heeft op zijn eigen manier het nummer zo goed mogelijk te evenaren. De synths in het begin door gitaren (wat beter klinkt dan het origineel). Zelfs strijkers en een basgitaar doet zijn duit in het zakje. Vocaal benadert de stem heel hard de stem van Beth Gibbons. Ander zijsprongetje op deze EP is Manhattan Skyline van de popgroep A-Ha. Ook hier is het origineel zeer dicht benaderd. Bovendien zijn de vocalen in deze cover van Einar Solberg (Leprous) en die zijn bijna niet te onderscheiden van A-Ha’s Morten Harket.

Wie bij Ihsahn denkt aan zijn voormalige band Emperor en hun black metal moet ik teleurstellen. Sinds hij solo ging werd meer en meer de progressieve richting gekozen. Ook deze EP staat bol van progressieve toetsen maar kiest Ihsahn voor een rustiger aanpak. Ideaal voor op een herfstdag een halfuurtje achterover te leunen in uw zetel en weg te dromen.

Tracklist: