Review Memoriam - Requiem For Mankind

Rating: 
9
Uw beoordeling: 9

Artiest: Memoriam

Album: Requiem For Mankind

Genre: Death Metal

Label: Nuclear Blast

“Memoriam is al lang geen Bolt Thrower spin-off meer maar toont zich met dit album definitief als een band met een eigen smoel en een eigen verhaal. Een verhaal dat nog lang niet uitverteld is.”

Hoewel de leden van Memoriam gerust bestempeld mogen worden als veteranen en enkelen van hen zelfs aan de wieg van deathmetal stonden, kunnen we de heren Willetts, Fairfax, Whale en Healey er allerminst van beschuldigen op hun lauweren te rusten. Opgericht in 2016 en met dit Requiem For Mankind al aan hun derde album in evenveel jaren toe. In het huidige muziekklimaat is dat bijna releases produceren aan lichtsnelheid.

We gaan het hier nu niet meer hebben over de ontstaansgeschiedenis van Memoriam. Daarvoor verwijs ik u door naar onze reviews van hun vorige albums, For the Fallen (2017) en In Silent Vigil (2018). Anno 2019 kunnen we echter twee belangrijke zaken concluderen. Ten eerste dat Memoriam zeker geen project (meer) is, opgericht door en ten ere van (ex-) leden van Bolt Thrower en ten tweede dat de onderwerpen waarover Memoriam musiceert nog steeds over minder vrolijke onderwerpen gaan, om het nog zacht uit te drukken. Na nummers over afscheid, verdriet en oorlog wordt er op dit album een heuse afscheidsplechtigheid voor de mensheid opgedragen. Je wordt er zeker niet blijer van, dat kan ik u verzekeren. Maar is het overdreven? Zet gewoon even het journaal aan en u zal zelf kunnen constateren dat het misschien allemaal nog niet eens zo ver gezocht is.

Maar laat mij uw dag niet compleet bederven. Ik ben hier gekomen om dit album voor u te bespreken en laat ik u maar ineens verklappen, het is een fantastische plaat geworden. Zoals we al van hen gewoon waren serveert Memoriam ons ook hier weer een portie gortdroge en basic deathmetal, the kind I like. Verschil met de vorige albums (en dan zeker met In Silent Vigil) is dat Willetts hier iets minder lijkt te blaffen (lees: iets beter bij stem is) en de groove van het vorige album plaats lijkt gemaakt te hebben voor meer melodic deathmetal invloeden. Een uitstekend voorbeeld daarvan is het nummer Never The Victim.

Opener Shell Shock valt meteen met de deur in huis met een daverende riff, drums als mortierinslagen en Willetts die zijn lyrics letterlijk over ons uitspuwt. De toon voor het feestje is gezet als het ware. Undefeated bevat een riff die een beetje naar thrash neigt en het refrein bevat een gitaarlick die je zelfs catchy zou kunnen noemen. Denk echter maar niet dat uw zieltje ook maar één seconde veilig is. Ik had het al over Never The Victim dat dus best veel melodie bevat en een absoluut prijsbeest van een nummer is. Het is als een lichtspoor in de duisternis dat aantoont dat niet ieder van ons zich gewillig naar de slachtbank wil laten leiden. Een onderwerp dat later nog terugkeert op Refused to be Led. Misschien is alle hoop dan toch nog niet verloren.

Austerity Kills is echter alles behalve hoopgevend. “Not the cuts of a scalpel. These are cuts of a butcher’s knife. Devastating effects On human life” huilt Willetts en stelt hier de eindeloze en vernietigende besparingswoede in de gezondheidszorg aan de kaak. Niet enkel in zijn eigen Engeland maar overal ter wereld. “A shameful crisis of morality. As millions live and die in poverty. Is this the 21st century? There has to be a better way”. Ik had het niet beter kunnen zeggen Karl.

The Veteran is geen verheerlijking van het soldaten- of oorlogsleven maar wrijft ons integendeel juist in hoe schandalig de maatschappij omgaat met hun legermensen die vaak de ergste horrortaferelen voor hun ogen hebben zien afspelen en van hun ‘vredelievende’ landgenoten vaak nul komma nul begrip krijgen. Het is een nummer met een botheid als van een amputatiezaag die in geen jaren bijgeslepen werd.

En nog is het festijn niet ten einde want met het titelnummer en Fixed Bayonets krijgen we nog twee kleppers van formaat voorgeschoteld. Requiem For Mankind vertoont die heerlijke balans tussen old school deathmetal en melodic groove. In Fixed Bayonets gaat de gashendel volledig open. Met de lang uitgesponnen outro Interment worden we terug de realiteit ingestuurd waarin het tijd wordt dat we ons allemaal eens gaan bezinnen over welke plaats we in de huidige staat van het mensdom willen innemen.

Memoriam is al lang geen Bolt Thrower spin-off meer maar toont zich met dit album definitief als een band met een eigen smoel en een eigen verhaal. Een verhaal dat nog lang niet uitverteld is.

Tracklist:

  1. Shell Shock
  2. Undefeated
  3. Never the Victim
  4. Austerity Kills
  5. In the Midst of Desolation
  6. Refuse to be Led
  7. The Veteran
  8. Requiem for Mankind
  9. Fixed Bayonets
  10. Interment

Meer info over Memoriam:

memoriam requiem for mankind album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!