U bent hier

Review Novelists FR - C'Est La Vie

Posted by Boswachter Johannes op Wednesday, 27 May 2020

Rating:

Uw beoordeling: 7.5

Artiest: Novelists FR

Album: C'Est La Vie

Genre: Metalcore

Label: Arising Empire

"Door te spelen met de hard/zacht combinatie komen Novelists tot kwalitatieve songs. Een beetje meer zin voor avontuur had zeker tot nog mooiere resultaten kunnen leiden"

C’Est La Vie is het derde studioalbum is van het uit Parijs afkomstige Novelists. De FR werd er om juristiektechnische redenen (lees, er waren al teveel bands met die naam en ééntje daarvan begon wat moeilijk te doen) aan toegevoegd. Toch is het voor mij persoonlijk de eerste kennismaking met dit paardje uit de Arising Empire stal. En die is best aangenaam moet ik zeggen. Er komt de laatste jaren trouwens bijzonder veel goede metal uit het land van pain, vin et boursin onze richting uitgewaaid, doch dit geheel terzijde.

Novelists FR werd opgericht door de gebroeders Florestan (gitaar) en Amael (drums) Durand. Ze worden bijgestaan door Nicolas Delestrade op bas en Matteo Gelsomino aan de microfoon. In april werd deze laatste echter de band uitgeflikkerd en zodoende zijn ze momenteel druk op zoek naar een nieuwe zanger.

We gaan dit echter niet al te nauw aan ons hart laten komen want op C’Est La Vie horen we hem nog stevig presteren. De sound van Novelists FR wordt omschreven als progressive metalcore. We horen hen inderdaad bijzonder melodische metalcore versmelten met djent- en popinvloeden. Een combinatie die voor bijzonder spetterend vuurwerk kan zorgen. Op een groot deel van de negen tracks is dat ook het geval maar er zitten eerlijk gezegd toch ook een paar bedenkelijkere nummers tussen.

Opener Somebody Else is wel een visitekaartje om ‘U’ tegen te zeggen. Een sprankelende gitaarpartij met een melodische zanglijn die overgaan in een brute riff + grunts overgoten met een complexe drumpartij. De gebroeders Durand zijn overduidelijk naast familiaal ook muzikaal bijzonder op elkaar ingespeeld. En ze spelen graag met die hard/zacht combinatie, wat leidt tot aangename nummers als Head Rush, Kings of Ignorance (met vocale gastbijdrage van Florent Salfatie) en Modern Slave. Al moet ik erbij vermelden dat het toch eerder de passages waarbij ze het gaspedaal stevig induwen zijn die ons het meest kunnen bekoren. De rustige vocalen dreigen al snel een beetje te gladjes te gaan klinken. Ook de overgangen tussen rustig en hard worden op de duur redelijk voorspelbaar.

Dat gaat zeker niet op voor Lilly, een bijzonder ingetogen nummer dat gaat over de overleden grootmoeder van Matteo, waarin je de oprechte emoties en het verdriet haast zelf kan voelen. Of het titelnummer, een bijzonder beklijvend duet tussen Gelsomino en Camille Contreras, ook gekend van Landmvrks. Twee absolute hoogtepunten op het album.

Dankzij de legale streamingkanalen heb ik ook even de voorgaande albums, Souvenirs (2015) en Noir (2017), een paar luisterbeurten kunnen geven. Daardoor durf ik concluderen dat Novelists durven evalueren en zeker ook volwassener zijn gaan klinken. Indien ze daarbij toch iets meer de avontuurlijke kaart zouden willen trekken zit er misschien wel een regelrechte klassieker voor hen in de pijplijn.

Tracklist: