Review Paradise Lost - Obsidian
Artiest: Paradise Lost
Album: Obsidian
Genre: Doom metal
Label: Nuclear Blast
"Album nummer 16 voor deze pioniers van de gothic/doom metal "
Eén van de pioniers van de death/doom/gothic metal en een belangrijke invloed voor bands als My Dying Bride, Anathema, Katatonia, Lacuna Coil en vele andere is ongetwijfeld Paradise Lost (PL). Opgericht in Halifax, Engeland in 1988 en met hun recentste album, Obsidian, al toe aan nummer zestien. Paradise Lost moet ook zowat de band zijn met de standvastigste crew. In een periode van 32 jaar is er maar een paar keer van drummer verandert. Verder zijn zanger Nick Holmes, gitaristen Greg Mackintosh en Aaron Aedy en basgitarist Steve Edmondson trouw op post gebleven. Drummer van dienst tegenwoordig is Waltteri Värynen.
Donker, zwart en reflecterend moeten zowat de woorden zijn die hun muziek het best omschrijft. En die worden weer volledig uitgespeeld op hun nieuw album. Hoewel er op Obsidian een paar verrassingen staan. Opener Darker Thought zal u in het begin misschien wel op een vals spoor zetten met zijn ingetogen aanloop en zuivere stem van Nick Holmes. Eens alles losbarst, herkennen we terug het vertrouwde PL. Die lijn wordt doorgetrokken in Fall From Grace. Zuivere zanglijnen gecombineerd met het grommen van Nick. Neem daarbij nog een aanstekelijk gitaarrifje en een melodieus refrein en je creëert een prachtnummer. Ghosts start dan weer met een baslijn die ons doet denken aan Sisters Of Mercy. En zowaar het vervolg van dit nummer is, op een paar gitaarriedeltjes na, een Sisters Of Mercy’s nummer. Stem, opbouw, genre, enkel de donkere en zwartgallige tekst niet inbegrepen.
Bij The Devil Embraced neemt de gitaar de intro voor zijn rekening en krijgen met de cleane stem van Nick een nummer die direct vlot binnenkomt. Op een paar zwaardere momenten met grunts en steviger gitaarwerk na blijkt dit wel een aangename track te zijn. Forsaken, Ending Days en Hope Dies Young zijn ondanks hun weinig positieve titels drie nummers die volgens dezelfde opbouw gecreëerd zijn. Aanstekelijke melodie gecombineerd met zuivere zang en catchy refrein om dan te vervallen in logge zware doom met grunts .
Serenity start met een gevaarlijk aanvoelende gitaarriff , en hoewel deze het gehele nummer aanhoudt, komt dit nummer toch vertrouwelijk over. Ravenghast sluit dit album af. Dit is wel een pure doomsong in alle aspecten van het genre. Onheilspellende tekst met logge en zware melodieën. Enig lichtpuntje is misschien het pianodeuntje die zowat de rode draad doorheen het nummer is.
Obsidian is een zwarte kristalachtige lavasteen die volgens de “blijvers” een geneeskrachtige werking zou hebben. Zo komt ook dit album van Paradise Lost over. Donker en zwartgallig met geregeld lichtpuntjes die je dan enige hoop geven om je dan terug mee de dieperik in te trekken. Deze zestiende plaat van Paradise Lost is zeker geen tegenvaller en doet met momenten zelfs terugdenken aan de gothic rock uit de jaren tachtig.
Tracklist:
- Darker Thoughts
- Fall From Grace
- Ghosts
- The Devil Embraced
- Forsaken
- Serenity
- Ending Days
- Hope Dies Young
- Ravenghast
Meer info over Paradise Lost:
Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!