Review Strigoi - Abandon All Faith

Rating: 
8
Uw beoordeling: 8

Artiest: Strigoi

Album: Abandon All Faith

Genre: Death Metal

Label: Nuclear Blast

 

Sommige muzikanten hebben zoveel eieren te leggen, dat ze het niet in één nest kunnen leggen. Paradise Losts Greg Mackintosh is één van die muzikanten. Nadat hij Vallenfyre ten grave had gedragen had hij toch nog de nood om iets zwaarder te maken dan Paradise Lost. Het resultaat is Strigoi. Een naam die komt uit de Roemeense folklore.

Het album begint met een uit overstuurde gitaren bestaande intro genaamd The Rising Horde. Het eerste volwaardige nummer heet Phantoms en is het nummer waarbij de link met Paradise Lost het duidelijkst is. Het begint met een typische Mackintosh-riff, waarna blastbeats invallen en het nummer eventjes temporiseert, even later gaat het nummer weer op kruissnelheid verder om vervolgens weer te temporiseren. Het klinkt echt als het zwaardere broertje van Paradise Lost. Vervolgens komt Nocturnal Vermin dat begint met een logge overstuurde basgitaarriff, het nummer schiet vervolgens uit de startblokken met een razendsnel punky tempo om vervolgens te eindigen als het begonnen was. Seven Crowns gaat er direct met een rotvaart en wederom een punk aandoende drum vandoor. Het voelt wat aan als een crustnummer. Bij Throne Of Disgrace mag je niet met je ogen knipperen want het is voorbij vooraleer je  het beseft, in ware crusttraditie.

De titel van het volgende nummer Carved Into The Skin zou niet misstaan op een DSBMplaat. Het nummer zelf begint echter heel doomy met dystopische gitaarlijnen en Mackintosh zijn gorgelende grunt die me meer dan eens aan Winter helpt herinneren. Parasite begint met een trage drum en disharmonische gitaar. Het nummer voelt heel industrial aan. Vervolgens gaat het nummer echt van start met een bepaalde groove waardoor je jouw nek niet stil kunt houden. Doordat er zoveel dynamiek in dit nummer zit is dit toch één van de sterkere nummers op het album. Zoals de titel het aankondigt begint Iniquitous Rage direct op volle snelheid. Door het veelvuldige gebruik van breaks zal dit nummer het goed doen in de moshpit. Plague Nation, toepasselijk in deze tijden, gaat er direct met een verschroeiend tempo vandoor. Typisch op dit album is de dynamiek die in ieder nummer zit en hier is het niet anders. Dit album zal nooit vervelen. Enemies Of God. Aren’t we all? Begint met een melodielijn waarna punky pompende drums invallen. De grunts zijn bijna verhalend en de riffs hebben een bepaalde groove waardoor het toch verdomd moeilijk is om die nek stil te houden. Scorn Of The Father begint met een drum die klinkt als een salvo schoten. Er wordt duchtig gebruik gemaakt van de dubbele bas, de drummer haalt hier de volledige trukendoos boven en de gitaren doen met wat aan Morbid Angel denken. Als je hiernaar luistert zou je bijna denken dat de band uit Florida komt. Het is altijd belangrijk met een hoogtepunt te beginnen en dat is wat Strigoi met het titelnummer Abandon All Faith exact doet. Het nummer begint met een gitaar en basgitaar die serieus in overdrive gaan. De industrial beat en koorzangen op de achtergrond maken dit het meest progressieve nummer op de plaat.

Het valt niet te ontkennen dat Greg Mackintosh een getalenteerde muzikant is en met deze plaat zet hij dit nog maar eens in de verf. Het heeft zowel doommetal invloeden als deathmetal invloeden zonder ooit echt een doomplaat of een deathmetalplaat te worden en dan zijn er nog de crust/hardcore punk invloeden die overduidelijk aanwezig zijn en waardoor je jezelf eventjes in de periode van eind jaren tachtig, begin jaren negentig waant.

Tracklist: 

  1. The Rising Horde
  2. Phantoms
  3. Nocturnal Vermin
  4. Seven Crowns
  5. Throne Of Disgrace
  6. Carved Into The Skin
  7. Parasite
  8. Iniquitous Rage
  9. Plague Nation
  10. Enemies Of God
  11. Scorn Of The Father
  12. Abandon All Faith

Meer info over Strigoi :

strigoi abandon all faith album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!