Review Witherfall - Nocturnes And Requiems

Rating: 
7
Uw beoordeling: 7

Artiest: Witherfall

Album: Nocturnes And Requiems

Genre: Progressive Rock

Label: Century Media Records

Best wel intrigerend dat deze review wordt geschreven exact 1 jaar na de dood van drummer Adam Sagan op 5 december 2016 na een lange strijd tegen kanker. Hij werd slechts 36 jaar oud. Terwijl een debuutplaat voor elke band de grootste vreugde teweegbrengt was het voor deze band ingepalmd door immens verdriet. Adam had dan wel de afgewerkte nummers gehoord, hij zou helaas de release niet meer meemaken. Gitarist Jake Dreyer (Iced Earth, Kobra And The Lotus) en zanger Joseph Michael (White Wizzard, Midnight Reign) beschouwen deze plaat dan ook als eerbetoon aan Adam. De eigenlijke release dateert reeds van februari dit jaar maar nu is er dus de heruitgave onder label Century Media Records.

Het web staat vol met positieve reviews over de bands debuut en die gaan hier zeker niet weerlegd worden. Meteen van bij opener Portraits word je ingepalmd door de drums van Adam Sagan en de progressieve gitaartonen van Jake Treyer. De klassieke vocals, die soms wat doen denken aan een jonge James Hetfield, stuwen deze track de hoogte in. Progressieve metal staat gekend om zijn afwisselende tempo's en dat is hier niet anders. Van snijdende riffs tot melancholische passages en weer over naar scheurende gitaarsolo's.

What Are We Dying For doet hier een schepje bovenop als lekker snelle, door power metal geïnjecteerde, progmetal. De old-school metal aanvoelende vocalen paeen hier bijster goed bij. Van gitarist Jake Dreyer zijn we het hoogstaande gitaarspel al gewoon van bij Iced Earth, maar wat we hier soms te horen krijgen is echt wel om duimen en vingers bij af te likken.

Het lange Sacrifice wordt voorafgegaan door het instrumentale Act II, al valt van laatsgenoemde niet echt iets bijzonders te noteren. Dat is wel het feit bij het magistrale Sacrifice. De 80's heavy metal invloeden zijn duidelijk hoorbaar met de hoogstaande solo's, intrigerende riffs en de hoge noten die Joseph Michael uit zijn stembanden weet te persen. Ook weet de band perfect acoustische intermezzo's in deze track te intregeren zonder de hardheid te doorbreken.

Opnieuw geweldig gitaarwerk op The Great Awakening, waar de schurende electrische gitaar wordt afgelost door de akoestische in een track die zo op een Opeth album had kunnen staan. Één van de korste nummers op dit debuut maar wel tot de beste behorend. Het muzikale contrast van deze deels akoestische track kan haast niet hoger dan bij opvolger End Of Time. De track wordt ingeleid met een gitaarsolo die virtuozen als Yngwie Malmsteen en Steve Vai doen blozen. De track gaat dan over in een melancholische track tot wanneer de gierende gitaren en beukende drums terug het heft in handen nemen. Deze track kunnen ze te boek stellen als dé progressieve metaltrack van 2017. Een parel van ruim 9 minuten, grandioos toch.

De finale van dit debuut wordt ingezet met het instrumentale en toepasselijk getitelde Finale. Maar het eigenlijke slotakkoord is voor Nobody Sleeps Here, het blijft knap hoe de band de harde metal weet te mengen met de melancholische, acoustische stukken. Deze gaat nogmaals op repeat.

Tracklist:

  1. Portrait
  2. What We Are Dying For
  3. Act II
  4. Sacrifice
  5. The Great Awakening
  6. End Of Time
  7. Finale
  8. Nobody Sleeps Here

Meer info over Witherfall:

witherfall nocturnes and requiems album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!