Review Tenacious D @ 013

Er was afgelopen dagen veel te doen om het concert van Tenacious D in Brussel, maar ook in Nederland trok deze groep erg veel aandacht, en hun show in de 013 was ook zeer snel uitverkocht.

De groep rond Jack Black en Kyle Gass heeft al jaren een grote fanbasis, vooral dankzij een aantal cultfilms zoals The Pick Of Destiny. Deze band liet onze festivals tot noch toe links liggen (of vice versa), dus waren de plaatsjes in de 013 en de Ancienne Belgique enorm gegeerd. Zelf ken ik hooguit enkele nummers, maar mijn nieuwsgierigheid was absoluut gewekt.

De grote vraag is natuurlijk, kan Tenacious D deze hype ook waarmaken?

Als opwarmertje kregen we eerst een half uurtje show van Sasquatch. Sasquatch is exact wat je van zo'n naam verwacht. Letterlijk een man verkleed als Sasquatch. Hoewel eerst wat onhandig bij het ontdekken van onbekende voorwerpen als een gitaar en een drum, ontplooide hij zich snel tot een virtuoos (dit is natuurlijk gespeeld, het zijn natuurlijk acteurs). Deze act hoort natuurlijk bij het optreden van Tenacious D zelf, en is vooral een manier om toch wat steviger werk in de show te voorzien, aangezien alles van the D akoestisch zou zijn. En toegegeven, een Sasquatch die zich staat te geven op een gitaar, tegelijk de basdrum bedient en ook nog een goede stem heeft is erg entertainend.

De hoofact zelf dan: na het bekijken van de livestream van hun concert in de AB was er toch enige twijfel want Jack Black leek niet in zijn beste doen. Gelukkig was hij in Tilburg weer de Jack Black zoals we hem kennen van op TV (mét baard, weliswaar) en er was ook meer interactie met het publiek. Blijkbaar vond hij het woord 'Nederlands' erg grappig, want hij bleef het bijna een minuut lang herhalen.

Geopend werd er met Tribute. Wat een binnenkomer. De sfeer zat er meteen in. Diegenen die gehoopt hadden op comedy kwamen bedrogen uit. Dit was een intens, maar eigenlijk ook wel ingetogen optreden. De chemie tussen Black en Gass is niet enkel iets dat gespeeld is op tv, maar uit zich werkelijk in de zaal. Beide heren kunnen overigens erg goed overweg met de gitaar en Black kan ook nog eens een behoorlijk potje zingen. Om het toch niet al te serieus te maken passeerden ook instrumenten als een speelgoed saxofoon en een blokfluit. En een dubbele blokfluit. En een driedubbele blokfluit. De dag dat Tenacious D zichzelf te serieus gaat nemen zal gelukkig nooit komen.

Echt ontploffen deed de zaal iets voor halverwege de set bij Kickapoo. Op geen enkel moment was dit optreden saai. Bij momenten bluesy, op andere momenten rockend (ondanks dat het akoestisch was), op andere momenten ingetogen. En wat te zeggen van het publiek, dat Fuck her Gently woord voor woord foutloos meezong. Kippenvel.

Weinig bands spelen tegenwoordig nog een encore buiten de reguliere speeltijd, maar the D deed dit gelukkig wel, met ondermeer een eerbetoon aan Ronnie James Dio, het nummer Classico en een cover van the Beatles als afsluiter.

Na dit optreden is het duidelijk waarom ze niet in grotere zalen spelen. De chemie tussen de band onderling en het publiek zou volledig zoek zijn.

Tags: 
Categorie: