Interview Delain: Charlotte Wessels

Artiest: Delain

Geïnterviewde: Charlotte Wessels (zangeres)

Interview afgenomen in: Biebob

Label: Napalm Records

Voor het optreden van Delain in Biebob op 30 oktober 2015, zaten we even samen met zangeres Charlotte Wessels. Zij vertelde ons meer over het tourleven, het publiek, het volgende album, hun speciale 'Suckerpunch' show in Haarlem en haar bijdrage aan het project Phantasma, waar ze samenwerkt met Georg Neuhauser en Oliver Philipps.

Hoe gaat het op deze tour? Jullie zijn nu ongeveer halverwege als ik het goed heb, nog niet te moe?

Ja klopt. Het gaat heel erg goed, we hebben een heleboel uitverkochte shows gehad, de UK was echt te gek, we krijgen heel goeie reacties van het publiek, dus we zijn echt blij. Vanavond treden we hier op met daarna een rustdag, maar dan volgen 7 shows na elkaar dus ik denk dat dat wel pittig wordt, maar vooralsnog gaat alles prima.

Ga je ook de steden bezoeken als je op tour bent?

Ja, als ik er tijd voor heb toch. Soms kom je aan de zaal en moet je onmiddellijk naar binnen, daar wordt eerst alles opgebouwd, dan doe je een soundcheck, dan hebben we interviews, dan de VIP sessie en dan doe ik de make-up voor de show en doe je de show… Dus ja, dat valt een beetje tegen, af en toe als we de kans hebben, dan gaan we wel wat zien. Als we een dagje vrij hebben, dan gaan we wel even naar buiten. Soms sta je natuurlijk ook op een parkeerplaats in the middle of nowhere en dan gaat dat gewoon niet… Maar waar mogelijk, ja.

Na Engeland toeren jullie nu volop op het vasteland. Merk je een verschil in publiek van land tot land?

Ja, heel erg zelfs van plaats tot plaats. Als je kijkt als je bijvoorbeeld in het noorden van Nederland optreedt, dan heb je al een heel ander publiek dan in het zuiden van Nederland, zelfs in zo’n klein land al. Dus dat merk je absoluut. Nu we al jaren aan het toeren zijn, dan weet je al een beetje hoe het publiek is, zoals die zijn niet zo vocaal maar dat zijn vooral echte springers, je weet een beetje meer om op te anticiperen.

En wat verwacht je hier vanavond in Biebob?

In Biebob heb ik altijd al goeie ervaringen gehad met een leuk publiek, dus ik heb er ontzettend veel zin in.

Het verschil tussen Nederland en België, merk je daar soms iets van of niet?

Nederland en België ligt toch wel een beetje in de buurt en zijn vergelijkbaar. Als je naar Duitsland gaat, dan merk je wel echt een cultuurverschil, maar met hier valt het eigenlijk wel mee. Ik moet ook wel veralgemenen dat hoe zuidelijker je komt, hoe fysieker mensen reageren op de shows, dat is wel leuk. Maar verder is het verschil niet heel groot.

Deze zomer staan jullie na lange afwezigheid terug op Graspop. Hoe voelt dat, kijk je er naar uit?

Ja eindelijk, dat werd tijd! Ik heb er heel veel zin in!

Je toert nog steeds met ‘The Human Contradiction’ als laatste album. Zijn er al nieuwe songs in de maak?

Ja, er zijn nieuwe songs in de maak en er zijn er ook al klaar. We spelen vanavond ook een nieuwe song en een nieuw album dat volgend jaar uitkomt, halverwege volgend jaar denk ik.

Heb je al een titel ofzo of iets dat je bekend kan maken?

Dat weet ik zelf, maar laat ik het zo zeggen, ik heb nu zelf een idee, maar dat is nog een beetje vroeg!

Delain is ondertussen al flink gegroeid,  waar zie je jezelf en de band in laat ons zeggen 5 jaar?

Ik heb zoiets van we gaan er gewoon echt voor. We hebben de laatste jaren veel rondgetoerd en veel muziek uitgebracht, het gaat gewoon in een ‘steady line’. We hebben ook een aantal support tours gedaan en daaraan zien we ook dat het vruchten heeft afgeworpen. Weet je, we stonden nu eigenlijk zonder dat we een nieuw album hadden of iets bijzonders hadden ook in Londen voor 900 man uitverkocht in de O2 Academy, dat soort dingen toont ook aan dat het goed gaat en dat het groeit. We blijven productief, we blijven veel nieuwe muziek uitgeven, niet omwille van het zakelijk gedoe maar die creatieve spil staat ook niet stil, dus blijven spelen, blijven schrijven, volgens mij is dat misschien heel Nederlands en down to earth, maar gewoon blijven doorgroeien en dan komt het wel, blijven hard werken.

In de UK zijn jullie wel heel populair geworden op korte tijd, zou dat iets te maken hebben met Sophie Lancaster?

Daar zou het iets mee te maken kunnen hebben. Ik heb ook gewoon gemerkt dat we in de UK een soort jumpstart gehad hebben en dat heeft ermee te maken dat degenen die bij Roadrunner in de UK werkten toen onze eerste plaat uitkwam, sommige labels doen gewoon direct een wereldwijde release, bij andere labels kijken ze land per land en in Engeland dachten ze bij de eerste plaat, we wachten even af wat dit gaat doen en bij de tweede plaat hadden ze zoiets van ok, we zijn binnen. Dus daar kwam eerst ‘April Rain’ uit en dan pas een re-release van ‘Lucidity’. Toen, in tegenstelling tot de rest van Europa want die hadden natuurlijk al die andere release gehad, hebben we daar in een keer best wel veel releases gehad en toen hebben we op veel festivals gestaan waaronder Sonisphere voor heel veel man en daarna kwam ‘We are the Others’ uit met een verhaal dat voor velen en dan vooral voor Manchester dicht bij huis was. Het is een factor denk ik. Maar het is niet de enige factor, ik denk dat die 2 dingen, de aanpak van Roadrunner destijds en ook wel voor veel mensen in die regio ook een persoonlijk verhaal, dat dat iets heeft gedaan.

Het nummer ‘We are the Others’ is al een tijd een klassieke afsluiter…

Ja!

…wordt dat vanavond anders?

Nee (lacht)! Het is een hele goeie afsluiter maar we hebben ook andere goeie afsluiters, ‘Not Enough’ doet het ook altijd goed. Er zijn wel heel wat nummers waarmee we dat zouden kunnen doen, maar ‘We are the Others’, het nummer zelf is heel positief, live is het best wel vaak echt een feestje, terwijl mensen weten waar het over gaat. Die combinatie van ‘we gaan nog een keer knallen’ met toch die emotionele ondertoon, dat maakt het een heel intensief.

In Haarlem gaan jullie een speciale show doen: Suckerpunch? Vanwaar die naam, die niet te verwarren is met de gelijknamige film?

Klopt (lacht). Het is een titel van een nieuw nummer van de nieuwe plaat, net als vorig jaar met ‘My Masquerade’. Dat is eigenlijk de origine ervan.

Is er een reden voor die speciale show?

We doen dat eigenlijk altijd aan het einde van een tourcycle met een plaat. Daarna doen we een speciale show waarbij we zeg maar het oude afsluiten en vieren en het nieuwe introduceren. Dus het is het einde van de ‘Human Contradiction’ tour/feestje en meteen introduceren we ook nieuw materiaal, waaronder ‘Suckerpunch’.

Staat daar ons nog iets speciaals te wachten?

Ja, dat zijn altijd wel shows waarbij we extra aandacht steken in het visuele plaatje, we nodigen ook vaak gasten uit, nieuw materiaal sowieso, de eerste kans om het te horen voor veel mensen, … Het zijn voor mij wel shows die ik me allemaal nog stuk voor stuk kan herinneren.

Verder staat ook de release van Phantasma op het programma. Hoe is dit tot stand gekomen, plots zonder veel aankondigingen vooraf kwam dit in de media?

Ja, op 20 november komt dat uit. We hebben het goed geheim gehouden (lacht). Georg is er eigenlijk mee begonnen, die wou gewoon een nieuwe plaat hebben, een concept album, een echt album dat een verhaal van a tot z naar voor bracht. We werkten samen met Oliver Philipps en met Oliver heb ik tot nu toe bijna alle, op ‘We are the Others’ na, zangopnames gedaan, hij heeft ook veel met Delain samengewerkt, met het arrangeren en de productie in het verleden, dus wij kenden elkaar sowieso allemaal. Op een gegeven moment was het Oliver die vroeg of ik niet met het concept kon komen. Op zich vond ik dat best wel een interessant idee, om gewoon met complete vrijheid, met geen enkele kaders gewoon een verhaal te verzinnen, dat vond ik zo’n leuk idee. Ik heb zelf niet zo heel veel met conceptplaten, sommige vind ik briljant maar ik vind er ook een heleboel minder. Dus het was wel een uitdaging, hoe ga ik dat nu doen want ik heb zelf ook nooit zo’n verhaal geschreven op die manier. Maar ik dacht, als we er nu een boek bij doen, dan hoeft die tekst niet zo één op één te vertellen wat er gebeurt. Dan heb je geen passages nodig waarin er wordt verteld “toen gingen ze daar naartoe en toen deden ze dit”, dus het is nu meer zo geworden dat je een boek hebt aan de ene kant en je hebt dan die nummers die een soort van poëtisch perspectief bieden… Op die manier vult het elkaar aan.

Dus ook het boek komt uit, zit dat bij het album of hoe zal dat eruit zien?

Bij de limited editions van het album zit het boek in de package verwerkt. Er is ook een earbook, daar zitten dan de cd in en het boek is er in geprint en er zit ook nog een audioboek bij waarin ik het boek voorlees.

Nu we het net over albums hadden, nog een laatste vraag: wat is je favoriet album, zowel van Delain zelf als in het algemeen voor jou persoonlijk?

Mijn favoriete Delain album is denk ik toch nog wel ‘We are the Others’. Mijn persoonlijk favoriete album… Dat zijn er wel een paar hoor. Kate Bush - Never Forever, Mike Oldfield – Tubular Bells, Radiohead – Amnesiac… Misschien nog Led Zeppelin II en Night of Hunters van Tori Amos. Ergens in die regio maar dat gaat ook alle kanten op. Wat metal betreft denk ik dan eerder Toxiticy van System of a Down, nu het een lijstje wordt (lacht), die zou daar ook absoluut opstaan. Ik ben echt opgegroeid met klassieke rock, Deep Purple, Led Zeppelin, … Later komt pas de metal uit het hitlijstje, toen was metal niet meer underground, In Flames, System of a Down, dat zit er ook wel bij!

Lees de review van het optreden in Biebob hier en bekijk het fotoverslag hier.